Gert-Jan, je ideale opvolger was snel gevonden: praktisch om de hoek, in ’s-Heer Arendskerke.
Nijsse: ‘Barre en ik zijn al jaren partners in crime. Ik ontmoette hem voor het eerst als leerling-schilder en later weer bij de regionale Studieclub. Op een dag nam ik hem mee naar de Salon, een internationale bijeenkomst voor decoratieschilders.’ Verkerke: ‘Dat was in Utrecht, 2007. Ik dacht toen: dit niveau is way boven mijn league. Maar het motiveerde mij wél om extra mijn best te doen. Bovendien inspireerde de opzet van de Salon mij: mensen die met elkaar hun passie delen. Ik was best een slechte leerling, omdat ik geen boekenwurm ben. Maar als een leraar met passie iets vertelt, komt het bij mij wel binnen. Dat is een andere manier van leren en dat is ook hoe ik het voorzitterschap van de vakwedstrijd voor me zie.’
Maar in die rol moet je toch vooral panelen beoordelen?
Verkerke: ‘Natuurlijk, ook. Maar ik ga wel méér doen dan dat en mede daarom ben ik ook gevraagd.’ Nijsse: ‘De jeugd die via school meedoet aan de zogenaamde A- en B-categorie van de vakwedstrijd, droogt langzaam op. Als we niet uitkijken, ontstaat er een soort gelukzalig clubje dat zich verheerlijkt aan elkaars hout- en marmerimitaties. We moeten de deelname, ook aan de Studieclubs, van onderaf blijven voeden. Doe je dat niet, dan zou het zomaar kunnen dat – sterk gechargeerd – de houtimitators en marmeraars van deze aardkloot verdwijnen.’
En Barre mag dat doemscenario afwenden?
Nijsse: ‘Voor mijzelf is het na tien jaar genoeg geweest. Er kwam ook wat sleet op, ik hoorde mezelf op een gegeven moment praten. Omdat we graag verjonging willen, was Barre wel een van de eersten aan wie ik dacht. Ook omdat hij ervaring heeft op allerlei gebieden: niet alleen artistiek en vaktechnisch, maar ook organisatorisch. Hij heeft de juiste sensoren.’ Verkerke: ‘Ik organiseer al jaren een eigen festival, ben een gangmaker. Dat werkt aanstekelijk. De combinatie van een beetje lol maken en je passie delen, volgens mij is dat een goede sleutel om jongeren te inspireren.’
Hoe dan concreet?
Verkerke: ‘Je kunt een instructiefilmpje maken van een uur om te laten zien hoe je een paneel opbouwt. Maar je kunt die filmpjes ook kort en flitsend maken, zoals ik voor mijn bedrijf doe. Ik merk dat jongeren daarbij zoiets hebben van: dit is echt een tof en stoer en leuk vak. Het gros van de jeugd kruipt tegenwoordig toch wel achter de computer, ik vind het best heftig om te zien dat ambacht een vergeten ding aan het worden is.’
En – zittend achter hun laptopje, tablet of smartphone – denk je dat ze die video’s uit eigen beweging gaan opzoeken en bekijken?
Verkerke: ‘We moeten natuurlijk ook social media inzetten, wat sommige bedrijven heel succesvol doen. Bijvoorbeeld Nijhoff uit Dordrecht, waar een oud-stagiair van mij werkt (Inge Modderkolk, red.). Daarnaast vakdocenten en bedrijven proberen mee te nemen in dit verhaal. Ik snap ook wel dat ik vanuit mijn mancave niet veel bereik, maar ik weet wel dat ik met mijn enthousiasme voor het ambacht mensen bereik. Als we dat weten te verspreiden, gaan hopelijk overal motortjes draaien voor het schildersvak.’ Nijsse: ‘In die zin is Barre een soort missionaris.’
Me dunkt, een juryvoorzitter met een missie.
Verkerke: ‘Ja, honderd procent. Het woord juryvoorzitter dekt eigenlijk niet helemaal de lading. Ik doe dit uit belang van het ambacht, die verantwoordelijkheid voel ik heel sterk. Ook om schilders die zeggen “houten en marmeren, dat kan ik toch niet”, mee te krijgen. Want uiteindelijk is het een ambacht en een ambacht gaat over herhaling en techniekenkennis. Daarom is het vak van huisschilder zo belangrijk, als basis. Dat geef ik ook mijn stagiaires mee, die nogal eens beginnen met het idee: ik ga alleen maar mooi penselen en leuke dingetjes maken. Maar zo werkt het niet. Ik heb mezelf ook vanuit het huisschildersvak verder gespecialiseerd. Want dat is de andere kant van het verhaal: als ik in mooie interieurbladen kijk, zie ik allemaal decoratieve technieken, maar die zijn dan niet uitgevoerd door de huisschilder. Dat vind ik gek.’
Wat is het belang van de vakwedstrijd?
Verkerke: ‘Meer lol in je vak! En dat je werken door de juiste mensen, met veel kwaliteiten, kennis en ervaring, worden beoordeeld. De interactie die dat weer oplevert, is ook heel waardevol. Je werkt als decorateur vaak thuis, alleen. Dan is het heel goed dat er een plek is waar je kennis kunt delen met gelijkgestemden, over het vak kunt praten en waar dat vak ook heel erg beleefd wordt. De Studieclubs in dit geval, of de Landelijke Schildersdag. Samenkomsten van kennis en inspiratie, die energie opleveren en de zin om jezelf te verbeteren. En niet onbelangrijk: door mee te doen aan de vakwedstrijd, zet je jezelf op de kaart. Zo is het voor mij ook begonnen en ik ben daar alleen maar beter van geworden.’