Niet dat ze helemaal niet meer binnenkomen, de kerkhanen. In zijn nieuwe loods op een bedrijventerrein bij Roermond heeft Jos Loonen er één onder handen. Een haan, een kleine bol en nog een grote bol. Van verguld koper. ‘Deze is via een dakdekker gekomen. Die staat dan te werken op zo’n kerk en stelt vast dat de haan er slecht voorstaat. Met name bij de staart, waar hij het scherpst gesneden is, begint het dan te verdonkeren en te verdoffen.’
In zo’n haan zitten vaak kogelgaten: mensen vinden het leuk om erop te mikken. En in de bollen worden wel gewijde gaven verstopt, of ‘tijdcapsules’, boodschappen voor de toekomst. Loonen krijgt de objecten van de dakdekker, haalt ze indien nodig zorgvuldig uit elkaar, laat het dan stralen bij een bevriend bedrijf, repareert het, spuit het of schildert het in meerdere lagen okerverf en brengt 24 karaats bladgoud aan. Bij voorkeur met Instacoll van Kölner, omdat de open tijd daarmee makkelijk zelf te bepalen is. ‘Zo’n halve bol verdeel ik in kwarten en dan plakken maar. Als je gestresst bent dan kun je dat meteen zien, dan ben je stukjes aan het plakken, je moet de rust hebben.’
Maar zo’n kerkhaan, dat is toch geen zichtwerk? ‘Ik wil het toch perfect hebben. Het is trouwens tóch zichtwerk, want voor zo’n haan weer op de kerk gaat spreekt de pastoor zijn zegen uit, daar is altijd publiek bij, en pers.’ Kerkrestauraties lopen sterk terug, merkt Loonen, ook werkzaam als ‘gewoon’ onderhoudsschilder en behanger. Maar hij wil graag blijven vergulden. Dus schreef hij zo’n tweeduizend brieven naar iedere instantie die hij maar kon bedenken. Zonder respons. Nu probeert hij het met de promotie van zijn website loonenvergulders.nl via Google advertenties. ‘Ik richt me ook op Duitsland, België en Luxemburg. Dat is voor mij dichter bij dan de Randstad.’
Dat levert bijzondere opdrachten op, die hij op Instagram deelt (@goldjvinger). Zoals een forse baco-sleutel of een serie pannen die hij mocht vergulden, relatiegeschenken. ‘Mensen kijken wel vaak op van wat zoiets moet kosten. Alleen het materiaal kost al gauw een paar honderd euro. Sommige opdrachtgevers maakt dat niets uit. Zoals de particulier die een gouden muur wilde en er vervolgens een enorme televisie voor zette. Of een opdrachtgever die in een opwelling een vergulde wandlamp wilde. Loonen: ‘Het is vaak haastwerk. Sta je een kozijn te lakken, krijg je een vraag of zoiets kan, maar dan wel graag deze week klaar.’ Wat meer continuïteit zou wel leuk zijn, maar Loonen doet het graag. Ik zou dit het liefst altijd willen doen.’