Bouwmaterialen zoals staal, hout en aluminium zijn in rap tempo duurder geworden. De naweeën van de coronacrisis en de oorlog in Oekraïne zorgen voor verstoorde toeleverketens. Ook de energieprijzen zijn torenhoog waardoor beton en bakstenen duurder zijn. Prijsstijgingen van meer dan vijftig procent ten opzichte van een jaar geleden en gemiddeld tien procent per maand komen voor.
Voor leveranciers is dit steeds vaker een reden geen afspraken meer te maken met hun afnemers voor de lange(re) termijn. Bouwbedrijven doen hetzelfde bij hun opdrachtgevers. Vooral bij grote contracten wordt geen vaste prijs meer afgesproken. Dan gaat het om opdrachten met een lange doorlooptijd waar veel arbeid en materiaal voor nodig is.
De (hard) stijgende kosten van materialen en ook van personeel zijn reden tot bezorgdheid bij veel bouwers. Soms kunnen zij de hogere kosten doorberekenen, vaker moeten ze ‘nee’ zeggen. Vooral tegen grotere projecten met lange doorlooptijden.
Van der Doelen stelt dat veel bouwers hun risicomanagement hebben verbeterd sinds de financiële crisis. Deze ervaring kan hen in de huidige situatie goed van pas komen.