Begin dit jaar scoorde de branche er zelfs een item mee op het NOS-journaal: eindelijk eens werkgevers en werknemers die geen tijd meer gingen verdoen met gesteggel over een half procentje zus of zo. Gewoon samen kijken naar het inflatiecijfer en dat dan zien als wat er minstens in het loonzakje erbij zou moeten komen.
En toen brak de oorlog uit en stegen de prijzen de pan uit. Superflatie! Nu al historisch hoog op 13 procent en het einde niet in zicht, tenzij de ECB heel slimme dingen doet of Poetin en Zelensky samen de vredespijp roken.
Je kan natuurlijk nog steeds zeggen: gelukkig maar dat we die afspraak hebben. Want dat het leven duurder wordt voor iedereen, daar staan de kranten mee vol. En door de looncompensatie hebben onze mensen, onze hardwerkende schilders, daar geen last van. Prettig geregeld en door.
Nu is zelfs dàt niet helemaal waar, want het inflatiecijfer in de cao wordt berekend als het gemiddelde over een jaar tussen juni en juni, en vorig jaar was er nog zo goed als niets aan de hand, dus onze schilders krijgen niet vanzelf de 13 procent die ze nodig hebben, maar hoogstens een procent of acht er zomaar bij.
Maar… dat zou dan wel een ongebruikelijk grote loonsprong zijn, een onverwachte aanslag op de uitgaande gelden van de schildersbedrijven. Dat moet dan betaald worden van inkomsten op lopende werken die op een lager loon berekend waren en die kosten moeten in de toekomst goed gemaakt worden door hogere prijzen. En vooral dáár zit bij menig schilderondernemer de paniek: zomaar 8 of 10 procent bovenop de prijs leggen, dat kunnen ze niet maken, vinden ze.
En daar zouden ze ook best gelijk in kunnen hebben. Veel ligt al vast en staat al uit, openbreken van getekende offertes is not done. En nieuwe hoge prijzen vragen is bij sommige klanten ook heel lastig. Daarbij: macro-economisch maken we kans op een loon-prijs-spiraal: de hogere lonen jagen de prijzen op, waardoor de inflatie toeneemt en de lonen weer stijgen. Een spel met weinig winnaars.
Het is best een dilemma, voor alle partijen. Niemand wil dat schilders werkende armen worden, niemand wil dat schildersbedrijven failleren op de loonkosten. Er ligt veel verantwoordelijkheid bij de onderhandelaars over de cao, die 1 oktober met een loonstijgingscijfer zullen komen. Ondertussen zou ik maar beginnen na te denken hoe en waar je je prijzen zult kunnen verhogen.
ja nu kan je niet meer terug krabbelen, afspraak is afspraak als het andersom zou wezen hoorde je ze niet hoor
Simpel, het is de afspraak. Ik kan me voorstellen dat bij werknemers meer een gevoel van opluchting als van hoihoi is. Alleen de gevolgen zouden weleens onverwachts ander kunnen uitpakken. Denk even aan ondernemers die er de brui aan geven, klanten die afzien van opdrachten/opdrachten intrekken. Ik vrees dat een stevige correctie van het werkaanbod door particulieren niet ondenkbaar is.
Hiermee komen we misschien wel op een dagprijs van 500+btw +materiaal uit….