Daar begint Pierre Bastings een kleine werkplaats aan huis. Het is een schildersbedrijf zoals we die vroeger veel zagen. Zelf schilderen, zelf verf maken en hard werken. Zoon Leon neemt het bedrijf over en geeft het de naam die nog steeds gebruikt wordt: Schildersbedrijf Leon Bastings. Kleinzoon Roel werkt vanaf zijn 21ste mee in het schildersbedrijf en is verantwoordelijk voor de verhuizing van het bedrijf naar een grote loods in industriegebied Beatrixhaven in Maastricht. De locatie past bij de ambities om op een moderne wijze het schildersvak uit te oefenen. Dus de verhuizing van ‘aan huis’ naar een echt bedrijfspand past bij de ambities van Bastings.
Constante werkstroom
Zo werken zij tegenwoordig voor de Maastricht University en Gemeente Meerssen. Grote bedrijven in de regio die een constante werkstroom voor Bastings met zich meebrengen. Ook de gemeente Maastricht behoort tot de klanten. De gemeente bezit veel vastgoed en het onderhoud wordt per aanbesteding verdeeld.
Bastings is van nature een ambachtsman met een schildershart die kwaliteit boven de prijs vindt gaan. Hij was dan ook verbaasd dat zijn schildersbedrijf de aanbesteding gewonnen had. In de aanbesteding zaten onder meer een hondenasiel, een jeugdopvang, een fietsendepot en de oude Suringarschool in Wyck. Dat laatste gebouw is bekend in Maastricht, maar er zaten ook twee zeer bekende gebouwen in de aanbesteding. Bekend zijn ze vooral geworden van de concerten van André Rieu op het Vrijthof. Het Theater aan het Vrijthof en de Hoofdwacht, beide gelegen op ‘de Vriethof’ zoals Maastrichtenaren zelf zeggen tegen het plein, komen dan altijd prominent in beeld op de televisieopnames.
Het Theater aan het Vrijthof is pas in 1992 geopend maar is deels nieuwbouw en deels oudbouw. Zichtbaar vanaf het Vrijthof is de oudbouw; in 1805 gebouwd als stadspaleis. Later is het paleis het Generaalshuis gaan heten naar de toenmalige eigenaar baron Dibbets, toen commandant van de vesting Maastricht. Die functie als vestingstad komt ook naar voren in de Hoofdwacht, het andere gebouw. Dat werd aangelegd als de plaats vanaf waar de stad Maastricht verdedigd werd. Zo werden onder meer de sleutels van de stad hier bewaard. Beide gebouwen zijn aangelegd in neoclassicistische stijl.
Uitdagende werkplek
Een van de uitdagingen bij werkzaamheden aan dit plein is dat er behalve de dagelijkse drukte rondom de cafés en restaurants die aan het bekende plein liggen, ook nog regelmatig evenementen plaatsvinden, waaronder dus de concerten van Rieu. Die vinden ieder jaar in juli plaats. Omdat beide gebouwen prominent in beeld zijn tijdens de concerten en de bijbehorende televisieopnames, mocht er natuurlijk geen steiger staan tijdens deze concerten. Besloten werd om de andere werkzaamheden eerst uit te voeren en deze twee gebouwen pas aan te pakken na de concerten van Rieu.
Voor het theater kwam daar zo nog een uitdaging bij. De werkzaamheden moesten namelijk klaar zijn voor de opening van het nieuwe theaterseizoen. Dat betekende dat er slechts vier weken waren om het theater in en uit de steigers te krijgen en daartussen ook nog het schilderwerk en houtrotreparaties uit te voeren. En de laatste schilderbeurt dateerde van 15 jaar geleden! Eigenlijk een onmogelijke taak, dus.
FOTO’S: SCHILDERSBEDRIJF LEON BASTINGS
Het bestek behorend bij deze aanbesteding was afkomstig van Sigma. Het theater moest, vanwege het lang uitgestelde onderhoud, een volledige schilderbeurt krijgen. De Hoofdwacht een tweeënhalve beurt. Door de ervaring van Bastings met monumentale gebouwen, wist hij wat hij kon tegenkomen. Beide gebouwen zijn uitgevoerd met een timpaan, zoals gebruikelijk bij de neoclassistische stijl. Deze moesten weer in de volle glorie hersteld worden.
Bij de Hoofdwacht werden alle kwaliteiten van de schilder gevraagd: hier moest de timpaan terug in de oorspronkelijke staat. Dat betekende bladgoud verwerken en de oorspronkelijke kleuren aanbrengen. Bastings is gelukkig dusdanig ervaren met monumenten dat hij het kleurenonderzoek zelf kon uitvoeren. Zo kon hij zorgen dat ook het werk aan de Hoofdwacht zo min mogelijk vertraging opliep.
Droge zomer
Bij het theater zat de grootste uitdaging in het vele herstel van houtrot door het te lang uitgestelde onderhoud. Toch lukte het, met dank aan de droge zomer waardoor er doorgewerkt kon worden, en met dank aan de schilders en timmermannen, die doorwerkten. Daardoor staan beide bekende gebouwen er nu weer als een zonnetje bij en zullen de televisieopnames van de concerten van Rieu in 2023 net nog wat mooier zijn dan de voorgaande opnames.
