65 kilometer per uur. Op zijn opgevoerde scooter scheurt Bram Ronken (16) elke ochtend zijn klasgenoten voorbij. ‘Ik heb pas mijn certificaat gehaald.’ Bram was in de veronderstelling dat hij in Nuenen naar school zou gaan, net iets verder van zijn huis in Helmond. Het werd Mierlo, waar Eric Grim – winnaar van de Nationale SchildersVakprijs in 2009 – zijn docent is. De trofee staat te glanzen in diens kantoor. ‘En hij kan er goed over opscheppen’, grapt een ouderejaars leerling in de werkplaats aan de Goorsedijk.
Bram grijnst. Of hij zelf die prijs ooit gaat winnen? Een antwoord van de hoofdpersoon van dit stukje blijft uit. Te bescheiden. Dan maar het woord aan Eric Grim: ‘Waarom zou hij dat niet kunnen? Bram komt er wel, dat weet ik zeker. Ik heb hem niet voor niets ondergebracht bij een bedrijf in het hogere segment: Schilderwerken J. de Jong in Beek en Donk. Ik behoor zelf tot de oudere generatie. Terwijl de beroepsgroep vraagt om nieuwe, goede arbeidskrachten. Niet iedereen is geschikt om achter een computer te zitten. Bovendien kun je als goede ambachtsman een prima boterham verdienen.’
‘Bijt je tong er niet af’
Die laatste opmerking kan Bram nog wel gebruiken tegenover zijn broer. ‘Hij werkt bij een groot accountantskantoor. Zou niets voor mij zijn.’ Wat heet: Grim herinnert zich de introductie van de jonge knaap nog goed. ‘Ik wil schilder worden!’, riep hij meteen uit. Grim kan er nog steeds om lachen. ‘Die moeten we hebben’, dacht de praktijkdocent. ‘Zijn motivatie om het vak te leren zag ik direct.’ In het begin moest de naar Limburg verhuisde Zeeuw zelfs een paar keer gekscherend ingrijpen. ‘Hé Bram, bijt je tong er niet af’, doelend op de staat van hyperconcentratie van zijn pupil, aan het werk met de tong uit zijn mond. ‘Bram is precies, zorgvuldig en netjes. Zeker voor een eerstejaars. Hij heeft de skills het vak heel goed te leren.’
Momenteel is hij volop aan de slag in het praktijklokaal van school. ‘Mijn baas is geopereerd aan zijn schouder, dus er is even geen capaciteit om mij te begeleiden. Eind februari begin ik weer bij Jan de Jong.’ De vader van Bram is timmerman. In de praktijk knapte hij echter allerlei klusjes op, ook schilderwerk. ‘Van jongs af aan schijn ik al geroepen te hebben dat ik schilder wil worden. In ons nieuwe huis heb ik een hele muur zelf geschilderd. Bij mijn vader ga ik binnenkort de deuren lakken. Dat heb ik pas geleden ook met de voordeur van zijn vriendin gedaan.’
Op school heeft hij eveneens een mooie klus voor de boeg: een aantal kantoren schilderen. ‘Met een meisje en een andere jongen. We moeten zelf het aantal vierkante en strekkende meters opnemen en aan de hand daarvan materiaal bestellen en naar de leverancier. Een mooie uitdaging.’