Wie op de snelweg te veel van de prachtige, on-Nederlandse omgeving zit te genieten en de afslag mist, rijdt pardoes Duitsland in. Het doel is Kasteel Vaalsbroek, een historisch gebouw dat altijd nauw verbonden is geweest met Aken. Hier voert schildersbedrijf Léon Bastings binnenwerkzaamheden uit aan de historische kamers.
Binnenwerk buiten
Schildersbedrijf Bastings voert op deze locatie al meerdere jaren het schilderwerk uit. Eerder schilderden zij al het mausoleum, wat een soort ‘binnenwerk buiten’ was. De schilderwerken die nu uitgevoerd moeten worden, stonden eigenlijk al voor eerder op de agenda. Alleen, moest het binnenschilderwerk aan de stijlkamers worden uitgesteld vanwege corona. Wat destijds wel doorging, was dus het schilderwerk aan het familie-mausoleum; een los gebouw waarin de lichamen of de as van overledenen bewaard worden. In dit geval van de familie Von Clermont, de lakenfabrikant.
Als je het mausoleum binnenloopt na een wandeling door de prachtige tuin, valt op dat de leeftijd van veel overledenen nog jong is. In de achttiende eeuw was het, ook als je geboren werd in een gegoede familie zoals die van Von Clermont, bepaald niet vanzelfsprekend dat je de volwassen leeftijd bereikte. Het mausoleum zelf is een stenen gebouw dat zich op enige loopafstand van de overige gebouwen bevindt. Hier schilderde Bastings de binnenzijde van het gebouw, en werkte de teksten op de graven bij.
Handwerk in een mausoleum
Sommige namen, zoals die van de lakenfabrikant zelf, zijn gemaakt van bladgoud op marmer. Andere graven van minder belangrijke mensen, zoals de vroeg gestorven kinderen, hebben een steense afwerking met de geschriften in het zwart. Dit was in coronatijd natuurlijk een mooi binnenwerk. Aangezien het onverwarmd is en ook gevelopeningen heeft die niet dicht kunnen, is het eigenlijk een buitenwerk qua ventilatie en klimaat. Ook voor de verfkeuze heeft dit gevolgen. In dit geval is gekozen voor een Keim-product voor het steense werk. De grafsteenteksten werden met de hand opnieuw geschilderd.
Ook met hand geschilderd zijn de letters op de deuren van de dinerruimtes op de tweede verdieping van het kasteel. Al in 2018 werden dezelfde ruimtes op de eerste verdieping onder handen genomen. Deze stijlkamers zijn weliswaar niet monumentaal, toch is gekozen om de interieurs zo goed mogelijk in oude stijl te behouden. Voor de vier schilders die dit project uitvoeren is het een mooie uitdaging. Servé Medenbach, Elio Ruppe, Johannes van der Veen en Harold Pieters hebben overduidelijk veel plezier in het binnenwerk hier. En dat is zeker niet alleen omdat binnenwerk in de winter nu eenmaal fijner is dan buitenwerk.
Alle disciplines
Met grote beroepseer werken zij hard en gedisciplineerd aan de kamers op de tweede verdieping. Deze kamers, die dienstdoen als evenementenruimtes, hebben elk een eigen thema en evenzoveel verschillende soorten schilderwerk. Vergulden, marmerimitatie en lijstwerk, maar ook sauswerk en houtschilderwerk. Kortom, alle schilderdisciplines passeren de revue in dit project. Terwijl Elio de muren saust, werkt Servé de marmerimitaties bij. Dat begint met het herstellen van de kwetsbare hoekjes. De letters op de deuren met de namen van de ruimtes zijn handwerk van de schilder Richard Teleng. Terwijl op de tweede verdieping hard wordt gewerkt, genieten de hotelgasten. Het resultaat mag er zijn en, zoals het een schilder betaamt, het werk is op tijd klaar voor het hoogseizoen.
Terug in de tijd
De rijke geschiedenis van Kasteel Vaalsbroek gaat terug tot 1420, toen het de zetel was van de heren van Vaelsbroich. De naam is afgeleid van het Latijnse woord vallis (dal) en broek (moeras). In de beginperiode waren veel Limburgse familienamen met het kasteel verbonden, zoals de familie Van Eys, die eigenaar was van het landgoed tot 1733. In 1761 kwam het kasteel in bezit van de lakenfabrikant Johann Arnold von Clermont, die vanuit Aken naar Vaals verhuisde en een enorme impuls gaf aan het dorp door diverse bouwwerken te realiseren. De familie Von Clermont bleef eigenaar tot 1824, waarna het landgoed gerechtelijk verkocht werd aan verschillende eigenaren.
In 1946 werd het kasteel en landgoed eigendom van de Stichting Beambtenfonds van de NV Staatsmijnen in Limburg, gevolgd door de Stichting Fonds van Sociale Instellingen in 1974. Na een ingrijpende restauratie maakt het kasteel nu deel uit van Bilderberg. Het hoofdgebouw en enkele andere gebouwen plus de tuin zijn rijksmonument. Het kasteel is een bezoek waard, zowel het hotel als het mausoleum, de tuin en de prachtige, heuvelachtige omgeving.
