Meuleman (49), woonachtig in het pittoreske Eibergen, noemt zichzelf een rapportagetijger. Daar gaan wel de nodige hobbels aan vooraf, getuige een opmerkelijk schrijven. ‘Op de basisschool was ik de op drie na beste leerling van mijn klas’, pocht Meuleman, door de redactie van de SchildersVakkrant gevraagd iets over zichzelf op papier te zetten. ‘Ik was een populair kind en kon met iedereen goed opschieten.’ Om zichzelf vervolgens te kapittelen: ‘Op de havo faalde ik totaal. Ik was de slechtste van de klas met de laagste cijfers. Ik maakte geen huiswerk, bleef zitten in de eerste klas en werd in de tweede klas teruggezet naar de mavo.’
Bonte verzameling ballonnen
Daar zet hij de weg naar boven in, begint te leren en weet uiteindelijk alsnog de havo af te ronden. Op een tentfeest leert hij het werk van de plaatselijke schilder kennen, die de houten panelen op barretjes decoreert. ‘Altijd een bonte verzameling van voornamelijk gekleurde ballonnen.’ Later krijgen ook de tafels een kleurtje. Maar die verf bladdert gaandeweg het feest af, te wijten aan natte glazen die omgekeerd op de versgelakte tafels worden gezet. ‘De onderste glazen hadden een mooi gekleurd randje van de verf van de tafel.’
De interesse van Meuleman, die tot dan toe nog niet weet wat hij wil worden, is gewekt. Meer dan dat zelfs. De plaatselijke schilder kan hem echter niet verder helpen. ‘Hij had hem die avond al aardig zitten, dus kon zo geen schildersopleiding noemen op hbo-niveau.’ Uiteindelijk studeert hij bij de hts-opleiding chemische technologie in Enschede af in de richting beschermingstechniek.
Kaartje van de baas
Wederom is de feesttent, na kortstondige dienstverbanden als kwaliteitsmedewerker en in de verfontwikkeling, zijn vehikel naar de volgende stap. ‘Een oud-studiegenoot gaf mij het kaartje van zijn baas.’ Een week later is Meuleman verfinspecteur, een functie die hij sinds zeven jaar uitoefent bij Smolders SSO. ‘Het is bij dit bedrijf van groot belang de normen en standaarden te kennen die gelden in de verfindustrie, het liefst van buiten.’
Meuleman maakt er een gewoonte van over elke ‘leersituatie’ een verhaal te schrijven. ‘Zo maak ik van de nood een deugd, want ik leer niet gemakkelijk.’ Resultaat is een stapel verhalen die hij gebruikt als blog of naslagwerk. ‘Als columnist bij de SchildersVakkrant krijg ik een mooie kans de schilderswereld vanuit mijn invalshoek te benaderen. En kan ik, vanuit mijn tuin in de Achterhoek, de stapel inspiratie gebruiken om nog lang met schrijven door te gaan.’
Op de een-na-laatste pagina van de krant levert Meuleman bij toerbeurt een bijdrage met Myrthe de Vries, Richard Hoogstraten en Alger van Maaren. Hij debuteert in SchildersVakkrant 4, die 24 maart verschijnt.