De foefjes van ome Cor

Een man in knaloranje Flexschilder-jack komt op Cor Rietdijk afgestrompeld. Eén voet ontbloot en de logge werkschoen in zijn hand. Zijn kleine teen knalrood. Gisteren gestoten tegen de bank, verklaart hij zich nader. Cor, resoluut: ‘Ga naar de dokter, vandaag nog als het kan.’ De schilder: ‘De huisarts?’ Cor: ‘Ja, bel hem snel, want zo kun je niet werken.’ ‘O, gaat wel hoor’, zegt de uit Syrië afkomstige statushouder monter. Cor: ‘Maar wees voorzichtig op de steiger, want ik kan je niet missen.’

De geblesseerde schilder is Kadar Mohammed. Via uitzendbureau Flexschilder – maar vooral van Cor – leert hij het vak. Hoewel hij al een bepaalde basis uit zijn thuisland, waar hij ook schilderde, heeft meegenomen. ‘Mohammed is een van onze steunpilaren, echt een goeie jongen’, zegt Cor in de kantine van zijn club, SC Emma in Dordrecht, waarvan hij al 63 jaar lid is. ‘In juli word ik 71.’

Het sportcomplex, met afbladderende verflagen, kon een schilderbeurt goed gebruiken. Een uitgelezen kans voor een groep statushouders en andere zij-instromers die Flexschilder door een stoomcursus van acht weken aan een baan probeert te helpen. ‘We leren ze hier de kleine kneepjes van het schildersvak’, aldus Cor, die decennia bij Tommie Nijhoff werkte in zijn woonplaats.

Cor is een schilder zoals je je een schilder voorstelt. De ras-Dordtenaar kan zo zijn weggelopen uit een stripboek. Groot van stuk, ringbaardje, zwaar accent, direct, maar zo vriendelijk als wat. De cursisten lopen met hem weg. Bovendien kampt hij met de nodige gebreken die helaas typerend zijn voor zijn beroepsgroep: ‘Ik heb twee kunstheupen, allebei mijn knieën zijn kapot en ik heb COPD die steeds erger wordt. Het vrouwtje wil niet meer hebben dat ik schilder. Maar hele dagen thuiszitten, dat ken ik ook niet. Dus in de ochtenduren doe ik nog weleens een klusje.’

Zoals bij SC Emma, waarvan hij het complex jarenlang vrijwillig onderhield. ‘Maar op een gegeven moment gaat dat niet meer alleen. We hebben nog wel vijf andere, jongere schilders bij de club lopen, maar die zijn allemaal te druk. Terwijl ik denk: wat maakt dat nou uit, een keer een zaterdagje kommen helpen?’

Zelf staat hij er nu acht weken lang op maandagjes, dinsdagjes en vrijdagjes. Lachend: ‘Wel even wennen hoor, elke ochtend om half zes opstaan. Dat doe je niet meer als je al een paar jaar in de vut zit. Maar het zijn leuke jongens die hier werken. We leren ze de kleine foefjes. Föhnen, schrappen, schuren, afplakken, gronden. Kitten, sommigen.’ Op maandag en dinsdag krijgt hij ondersteuning van zelfstandig schilder Iwan de Ruiter, die met zijn bedrijf Seth Verhuur ook de steigers levert. Op woensdag en donderdag staat schilder Lorenzo Entjes uit Vlaardingen paraat. ‘Goeie gasten.’

De groep schilders is uitgedund van acht tot vijf man. Het kaf van het koren. Drie zijn afkomstig uit Syrië, één uit Soedan en één uit Den Bosch, die elke nacht naar Dordrecht komt gereden. ‘De meesten komen vanuit een uitkeringssituatie. Mohammed is de natuurlijke leider. Hij wijst de jongens op fouten. En zelf zit ik er ook niet voor niks zo bij.’

Hij doelt op zijn witte pak. ‘Ik kan de hele dag tegen een hekkie aan gaan staan, een beetje kijken, maar dat is voor die jongens niet prettig. Ik werk een beetje mee, schilder zelf ook eens twee of drie deurtjes, en geef ze vrijheid. Een lolletje moet kunnen en soms doe je een keer zo.’ Houdt de hand voor zijn ogen. ‘Zo hebben wij het toch ook motten leren?’ SC Emma is intussen blij dat de accommodatie er weer netjes uitziet. ‘Als je dit gebouw van tevoren zag en nu… Dit is voor de club perfect. Te danken aan de inzet van deze mannen.’

Bekijk een video over dit project op SchildersVAKTV.