Wat is een familie-investeringsmaatschappij?
Robert Vreeman (Corpeq): ‘Dat moet je letterlijk zien. Corpeq is in 1982 door mijn vader opgericht. Hij heeft toen Hendriks Groep gekocht, in de staalverwerkende industrie. Dat bedrijf is nog steeds van ons, net als rijstwafelproducent SanoRice dat al jaren is. Die langetermijnvisie onderscheidt ons. Wij willen een sparringpartner zijn, meedenken over strategische beslissingen en investeringen. Drie jaar geleden overleed mijn vader, ik ben de tweede generatie. Wij werken enkel met geld van de familie. Daardoor kunnen wij bepaalde normen en waarden meegeven.’
Zoals?
Vreeman: ‘Werkplezier en de wereld een beetje mooier achterlaten. En goed voor elkaar zorgen, de menselijke maat niet uit het oog verliezen.’ Eric van de Pol (Weijman): ‘Vergeet gezondheid, saamhorigheid en toekomstgerichtheid niet.’
Want dat hebben jullie bij Weijman Vastgoedonderhoud zo ervaren?
Van de Pol: ‘Honderd procent. Zes jaar geleden zat Weijman in wat zwaarder weer. Investeerders genoeg die interesse hadden. Ik ga geen namen noemen, maar heb bijna iedereen wel aan mijn bureau gehad. Weijman is een mooi bedrijf met een rijke historie en een dikke familiecultuur. En dan kom je in gesprek met mensen bij wie je denkt: als ik dit aan jou verkoop, zijn we die kernwaarden binnen twee jaar kwijt. Zoiets voel je direct. Zoals het ook meteen klikte met Robert en zijn vader Hans, die ik via een bevriende notaris had leren kennen. Zij bliezen niet hoog van de toren.’
De onderhoudssector kent ontzettend veel familiebedrijven. Wat ik altijd denk bij een overname door een investeringsmaatschappij: aju, familiegevoel.
Van de Pol: ‘Dat kan ik me voorstellen. Dat gevoel kreeg ik zelf ook bij een aantal overnamekandidaten. Het kan heel koud zijn en je ziet ook bedrijven die daar veel last van hebben. Bij ons is de familiesfeer gebleven, ondanks dat we hebben moeten strijden om uit het zware weer te komen. Oudgedienden komen nog geregeld bij ons een bakje koffie doen en zijn te gast op de zomerborrel. Ze krijgen een kerstpakket en Corpeq deelt aan alle medewerkers een sinterklaaspresentje uit. Dat is geen commercieel iets, dat is gemeend. Het draait allemaal om continuïteit, plezier, kwaliteit. Ergens voor staan. Dat we zes jaar verder zijn en ik hier nog steeds zit, zegt genoeg. We hebben onze cultuur weten te behouden, dat is de grootste toverkunst geweest, maar zijn wel beter gestuurd. Niet op een dwingende manier of opgelegd, maar coachend.’
Over de interesse van investeringsmaatschappijen is vastgoedonderhoudsbedrijven is veel geschreven, onlangs publiceerde ING Research er nog een groot onderzoek over. Wat drijft Corpeq om geld te steken in deze branche?
Vreeman: ‘Het is een groeimarkt; in de verduurzamingsopgave van het vastgoedonderhoud is nog heel veel werk te verzetten. Bovendien kun je met corporaties en professionele vastgoedbeleggers langdurige samenwerkingen aangaan, waardoor je planbare omzet krijgt. Ten derde is er een schreeuwend tekort aan vaklieden. Dat is schaarste en wordt altijd meer waard. Tot slot is de vastgoedonderhoudssector lang niet zo conjunctuurgevoelig als bijvoorbeeld de nieuwbouw. Onderhoud kun je misschien even uitstellen, maar moet toch een keer gebeuren.’
En andersom: wat willen vastgoedonderhoudsbedrijven van investeringsmaatschappijen?
Vreeman: ‘Woningcorporaties, vastgoedbeheerders en -bezitters vragen steeds meer van deze sector en willen graag dat iemand met ze meedenkt. Dat vraagt om expertise. Om die in huis te ontwikkelen en te behouden, heb je een bepaalde schaal nodig. Woningcorporaties selecteren daar zelfs op: grote projecten gaan alleen naar grote partijen. Zulke ketenpartners wil je genoeg werk kunnen bieden, zodat zij capaciteit voor jou reserveren. Daarnaast is risicospreiding belangrijk: als jij drie grote projecten hebt en één verschuift er, dan ben je meteen 33 procent van je business kwijt. Bij tien projecten zou dat maar tien procent zijn. Je kunt dan beter anticiperen.’
Mens-Zeist Vastgoedonderhoud heeft zich ook aangesloten bij Corpeq. Wat heeft directeur Rob de Vos (tijdens het interview op vakantie) daartoe bewogen?
Vreeman: ‘Omdat wij op zoek waren naar een bepaalde schaalvergroting, vroeg ik Eric – geboren met een kwast in zijn hand – welke bedrijven bij ons zouden passen.’ Van de Pol: ‘Ik ken Rob al 25 jaar. Hij gaat over enkele jaren met pensioen, wil zijn bedrijf vooruit helpen én zijn mensen veilig achterlaten. Als een soort kwartiermaker heb ik met hem gepraat, maar als hij – eenmaal bij Corpeq over de vloer – geen letter zou voelen van het verhaal dat ik verkocht had, dan was hij zeker een deurtje verder gaan kijken.’
Eric, hoe kijk je terug op de afgelopen zes jaar, ofwel: wat is het voorland van Mens-Zeist, in samenwerking met Weijman en Corpeq?
Van de Pol: ‘We zijn ver gekomen en dat proberen we ook met Mens-Zeist te bereiken. Meer synergie, terwijl we onze eigen identiteit bewaken. Daarom kan ik ook met opgeheven hoofd over straat of naar het voetbalveld, hoef me niet te verstoppen of achterom te kijken. We zijn gegroeid, maar wél herkenbaar gebleven. En daar ben ik trots op, dat mag je best weten.’