Natuurlijk weet de groothandel precies wat ik moet hebben, maar al deze namen staan dus daadwerkelijk op blikken verf in de professionele markt. Zo ver ik het kan overzien, komt de glans van al deze prachtige namen eigenlijk op hetzelfde neer: dat wat we in de schilderswereld gewoon zijdeglans noemen. Nu hebben schilders een hekel aan zulke naamgeving. Denk maar aan kleuren. Wij onthouden geen namen, sterker nog: namen zijn voor de particuliere markt. Beneden onze stand. De VT Wonen markt.
Als een klant met het prachtige “frozen green” komt, weten wij niet hoe snel we daar een kleurnummer aan moeten koppelen. Dat begrijpen we. De RAL-waaier snappen we: beginnummer is de eigen kleurgroep. 2 is oranje, 5 is blauw enzovoort. Duidelijk en veel kleuren zitten al als nummers opgeslagen in ons hoofd. De Sikkenswaaier is ook overzichtelijk. Laatste getal laag, donkere kleur; laatste hoog, lichte kleur. Letters zijn kleurgroep. Simpel.
Dus ik snap niet waarom de marketing van de verfboeren elke keer weer een andere term willen verzinnen om de glansgraad aan te geven. En dan heb ik alleen nog maar over de zijdeglans varianten gehad. Er zijn er nog veel meer. Dus nu volgt een hartekreet uit het vak: stop er mee!
Hoho Richard, nu kan je mooi azijn pissen. Heb je dan ook een oplossing? Ja, toevallig wel. Die hebben jullie zelf: de glossunits. Vergeet al de fancy glansnamen en zet gewoon het aantal glossunits duidelijk op de verpakking. Liefst gewoon in de naam. Want hoe gek klinkt Sigma S2U Nova 30 nou eigenlijk, in plaats van satin? Of Wijzonol LBH SDT Ultra 90?
Nog een voordeel, zo’n getal hoef je niet te vertalen. Handig voor internationale handel. Wij schilders weten precies wat we nodig hebben. Aan die nummertjes wennen we zo. Ik denk zelfs dat de meeste collega’s al precies weten hoe glossunits werken. Hebben jullie marketingmedewerkers meer tijd om met hippe namen verzinnen voor de kleuren in de nieuwe VT Wonen.
Ho ho, Richard ben je vergeten als alleen GU vermeld worden bij een product – in dit geval muurverven- dat je er nog niet bent. Het blijkt nl. dat bij de glansmeting niet altijd dezelfde resultaten worden gegeven door de verffabrikanten onderling. Verffabrikanten gebruiken bij het testen vaak niet altijd dezelfde glansmeter en het belangrijkste de glanshoeken waaronder gemeten wordt verschillen hierdoor en ook de GU.
Om glansverschillen in alle gebieden van mat tot hoogglanzend veilig te meten,
zijn in internationale normen glansmeetapparaten met drie belichtingshoeken
gedefinieerd. Elke hoek is geoptimaliseerd voor een specifiek glansbereik:
– 20° Hoogglansoppervlakken
– 60° Middenglansoppervlakken
« 85° Laagglansoppervlakken
Hierbij de aantekening dat de normen op het gebied van glansmeting niet altijd eensluidend zijn. Uniformiteit en objectiviteit ontbreken er gewoon in de wereld van glansmeting.
Het zal duidelijk zijn dat alleen vermelding op de sausemmer van de kleur en glansgraad op-te-geven er nog een verhaaltje bij komt. Daar zullen we met alle respect de schilders niet mee belasten.
Leuk bedacht Richard je denkt er tenminste over na.