Door: Peter de Wit
De begroeting in het Brabantse is hartelijk. Bij aankomst wijst vader Arnoud Hoogers meteen naar de overkant van de weg. Daar, naast museum De Wieger, is een plaquette geplaatst met een deel van de tekst uit het lied ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld. “Langs het tuinpad van mijn vader”, staat erin gegraveerd. Dat pad ligt daar. De tekst is geschreven door zijn partner Friso Wiegersma, wiens vader Hendrik dokter was en op die plek in Deurne heeft gewoond. In die woning zit nu museum De Wieger, met het leerprogramma ‘Als je van rare kwasten houdt’.
‘Altijd voldoende werk gehad’
Het is kermis in het dorp en daar geven vader en zoon zich graag aan over. Maar eerst moeten ze nog een klusje afronden bij een vriend van Dani die net is verhuisd. Daar draaien ze hun handen niet voor om. Ervaring genoeg. Arnoud Hoogers werkt nu bijna 25 jaar voor zichzelf als schilder. Hij geeft aan in al die tijd slechts één keer op z’n hoofd te hebben gekrabd vanwege een lege agenda. “Dat was in 2009. Ik had toen voor de twee weken die volgden geen enkele klus staan, maar dat loste zichzelf snel op. Ik belde met een vaste klant en kon die weken meteen vullen. We hebben verder altijd voldoende werk gehad”, zegt hij. En dat is best opmerkelijk, want vader Arnoud en zoon Dani van Hoogers Schildersbedrijf uit Deurne hebben zelf geen online aanwezigheid, maken nooit reclame en ook op hun bedrijfsbus ontbreekt elke verwijzing naar hun schilder-, behang- en glaszetbedrijf. “Onze klanten komen via mond-tot-mondreclame bij ons terecht”, voegt Dani eraan toe.
Onderhoudsschilderwerk
Een goed voorbeeld is het onderhoudsschilderwerk aan een groepje van negen woningen in Deurne zelf. “Een van de bewoners had ons bezig gezien bij zijn ouders en vroeg of wij ook bij hem konden schilderen. Al snel meldde ook de buurman zich. Dat werden er vijf en uiteindelijk hebben we na negen verzoeken gezegd dat het daarbij moet blijven. Meer kunnen we er gewoon niet bij hebben”, legt Arnoud uit. Last minute klussen zijn, zoals bij veel schilders gebruikelijk is, helemaal niet haalbaar. Dani voegt toe: “Halverwege mei vroeg iemand of wij begin juni enkele slaapkamers kunnen behangen. Dan ben je echt veel te laat.”
Geen extra mensen
Als Arnoud het had gewild, zou hij nu acht man personeel in dienst kunnen hebben. Er zijn periodes geweest waarin hij veel meer omzet had kunnen draaien door zijn bedrijf te laten groeien. “Maar ik heb nooit extra mensen willen aannemen. De risico’s daarvan zijn gewoon te groot, want stel dat twee daarvan ziek thuis komen te zitten. Dan heb je al snel een probleem. Bovendien zou mijn eigen rol dan veranderen; zou ik niet meer schilderen, maar veel meer op zoek moeten naar werk om mijn personeel aan de slag te houden. Als we hulp nodig hebben, huur ik wel andere zzp’ers in.”
In eigen handen
Arnoud en Dani houden het liefst de touwtjes in eigen handen. Dus werken ze niet voor aannemers. “Die willen in mijn ogen te veel zaken bepalen, zoals de tijd waarin ik de klus moet klaren en tegen welk tarief. Ik wil niet dat een aannemer mijn factuur bepaalt”, zegt Arnoud. “Ik doe rechtstreeks zaken met de eindklant. Die huurt mij in. Ik werk ook niet tegen een vooraf afgesproken bedrag, maar met een uurtarief en geef een schatting van de totale kosten. Daarmee snijd ik mezelf wel eens in de vingers, want ik zou dan meer verdienen. Maar ik ben liever heel transparant wat de kosten betreft. Ik kies mijn eigen klanten. Met degenen die meteen beginnen af te dingen, ga ik niet verder. Dat wij op deze manier kunnen werken, is wel heel fijn. Wij merken dat bedrijven voor wie wij werken kwaliteit belangrijker vinden dan geld. Het zegt genoeg dat ik al 25 jaar bij deze klanten kom.”
De opdrachten zijn heel divers: van schilderwerk aan nieuwbouw tot restauratiewerk aan monumentale panden. Al komt dat laatste niet al te vaak voor. “We doen wel onderhoudswerk aan oude panden, hoor.” Hun clientèle bestaat uit bedrijven en particulieren.
Vaste kern
Tot die bedrijven horen bijvoorbeeld WeFabricate, Kupers busonderneming en Prodrive Technologies. Hun contact bij het laatste bedrijf was de ex-directeur, die vader en zoon Hoogers ook privé inhuurt en ze aanbeveelt bij zijn zakelijke en privé contacten. Tot de mooie klussen daar behoorden niet alleen het schilderwerk binnen (in de ruime entreehal) en buiten, maar ook het opnieuw behangen van een muur in de entreehal van dertien meter hoog. Aan die muur zat het kunstwerk Believers bevestigd, bestaande uit ruim driehonderd losse metalen poppetjes die erop vastgeschroefd zaten. “We hebben al die poppetjes moeten verwijderen, de gaten opgevuld en gladgeschuurd en er vervolgens rollen behang van 13 meter lang glasweefsel opgeplakt”, zegt Dani. “En weer texen. We zijn op vrijdagmiddag begonnen en moesten de klus maandagochtend, voor het kantoor weer openging, hebben volbracht. Dat was wel even buffelen.”
‘Mijn leermeester’
Of het lastig werken is met z’n vader? Dani is er vrij nuchter onder. “Ik vind het top om met ons pap samen te werken en het bedrijf te leiden. Het is gezellig en ik leer veel van hem. Hij is toch mijn leermeester”, aldus Dani. “Dat was al zo toen ik hier stage liep en is nog steeds zo. Hij heeft wel 40 jaar ervaring natuurlijk. Ik slechts 7 jaar. Dus als hij iets aangeeft dan zal het ook wel kloppen. Wij hebben een duidelijke taakverdeling. Ons pap doet vooral de communicatie richting de klanten en doet de berekening van het werk. Ik doe de facturering en heb contact met de boekhouder. Al bellen klanten tegenwoordig ook steeds vaker mij als ze een opdracht hebben.”
Zelf je personeel opleiden, is volgens Arnoud de toekomst. “Ik denk dat er door een gebrek aan vakleerkrachten straks ook een tekort aan goed opgeleide schilders ontstaat. Dan is zelf opleiden de enige manier. Dat ik in Dani een opvolger heb gevonden is wel een hele geruststelling. Hij is een secure werker. We werken vrijwel elke dag op dezelfde klus. Dat gaat hartstikke goed en dat is wel geluk hebben.”
Geschiedenis
Arnoud Hoogers begon 24 jaar geleden voor zichzelf nadat hij 15 jaar bij een schildersbedrijf in dienst was geweest. Zijn broer Jacques was een kleine twee jaar eerder al opgestapt en als zzp’er verder gegaan. Lange tijd trokken de broers gezamenlijk op. Tot Jacques zijn zoon Erik in dienst nam. Dat Dani bij Arnoud in het bedrijf zou komen, was niet de eerste opzet. Dani verkoos een job als militair, maar een blessure maakte een eind aan die droom. Hij koos voor de opleiding aan de Schildervakschool in Mierlo en ontdekte daar pas dat hier echt zijn passie ligt. Op zoek naar een stageplek, belandde hij bij zijn vader. De opleider zag dit eerst niet zitten, maar ging overstag nadat duidelijk werd dat Arnoud en Dani voet bij stuk hielden. Na zijn opleiding kon Dani meteen bij zijn vader aan de slag. “Hij is een jaar later ook direct voor 40 procent in de zaak gekomen en toen hij een gezinnetje begon, hebben we de boel naar fifty-fifty getrokken. Veel vaders met zonen in de zaak kiezen hier niet voor. Waarom niet, denk ik dan. Hij heeft het geld nu ook hard nodig.”