Gelukkig had de winkel al deze items in het assortiment zodat we het etui konden uitproberen. Het paste.
Thuisgekomen hebben we zijn oude etui leeggemaakt en zijn schoolspullen in zijn nieuwe gestopt, behalve een puntenslijper. Tja, die was hij vergeten te benoemen. Het was een grote cilindervormige puntenslijper, die met geen mogelijkheid bij de rest van de spullen in het nieuwe etui paste. ‘Die stop je dan maar los in je tas.’ Dat vond hij een goed idee. We hadden in de winkel dus niet gekocht wat we eigenlijk wilden.
Bij mijn inspectiewerk kom ik zulke situaties ook regelmatig tegen. Soms krijg je als opdrachtgever niet wat je wil. Dit kan komen doordat je niet vráágt wat je wil, je niet weet hóé je moet vragen wat je wil of dat je niet weet hoe je moet controléren of je krijgt wat je vraagt.
Ik heb bij de start van een onderhoudsproject te maken gehad met een grote hoeveelheid afkeur bij een schilder. De opdrachtgever zei dat de schilder zich niet aan de afspraken hield en ik mocht hier iets van vinden.
Ik heb de situatie bekeken en de opdrachtgever uitgelegd dat hij niet vroeg wat hij wilde. Dit kon worden opgelost door de schilder een aanvullende opdracht te geven en het meerwerk uit te betalen. In deze praktijksituatie zijn we dus niet akkoord gegaan met een onhandig alternatief, hetgeen echter wel eens voorkomt.
In de kantoorvakhandel hadden we natuurlijk ook een groter etui of een kleinere puntenslijper kunnen kopen die nog bij de rest in zou passen. Dat meergeld wilde ik echter niet betalen.
Als klant kun je dus krijgen wat je wil. Zorg dan wel dat je vráágt wat je wil.
Reageren op de blog van Robert Meuleman? Mail hem: robert@smolderssso.nl