Wat te doen als de oude, vertrouwde dieselbus niet meer welkom is in binnensteden? Overstappen op een elektrische bus of zijn er nog andere mogelijkheden? Het is een vraagstuk waar menig schilder z’n hoofd over breekt. Maar Arjen van Antwerpen denkt het antwoord gevonden te hebben.
Opgewekt zwaait de geboren Zuid-Hollander de deur open van een woning in de binnenstad van Leeuwarden. Hij mag zich hier ontfermen over het spuitwerk, maar we gaan kruip-door-sluip-door linea recta richting de achtertuin. Voorzichtig schuifelend langs de slapende hond, hup, het tuinhekje open en daar is-ie dan: de elektrische bakfiets van Schildersbedrijf Arjen van Antwerpen, blakend in het felle schijnsel van de nazomerzon.
Mocht de ervaren rot in het vak ooit zonder schilderwerk komen te zitten, die kans lijkt klein, dan kan hij altijd nog vertegenwoordiger worden. Want hoewel hij enkele nadelen ook niet onbenoemd laat, houdt hij deze warme dinsdagochtend in de Friese hoofdstad een overtuigend betoog over zijn inventieve ‘schildersbus’.
Nauwe straatjes
‘Leeuwarden is natuurlijk geen Randstad, maar ook hier worden de milieueisen steeds strenger. Daar heb ik twee jaar geleden al op voorgesorteerd. Ik wilde duurzaamheid koppelen aan efficiëntie en op basis daarvan een keuze maken’, legt de import-Fries uit. ‘Al die nauwe straatjes speelden overigens ook een rol, want ik werk voornamelijk in de binnenstad.’
Arjen werd naar eigen zeggen getriggerd toen hij – eveneens in dit blad – las over een Haagse schilder die rondreed op een bakfiets van ZOEM.bike. Fietsen die oorspronkelijk bedoeld waren voor de BSO (buitenschoolse opvang). ‘Maar deze sympathieke startup uit Den Haag heeft dit uitgerold naar een volledig zakelijk segment, van bloemisten tot mobiele koffietentjes en postbezorgers.’
En dus ook schilders. Bij de aanschaf schatte Arjen in dat hij er zo’n 70 procent van zijn schilderklussen mee zou kunnen coveren. ‘Dat blijkt in de praktijk ongeveer 50 procent te zijn. Iets minder dus.’ Neemt niet weg dat hij het een doorslaand succes vindt. ‘Je moet van tevoren goed bedenken wat je nodig hebt voor de klus, maar dan kun je je vaak goed redden met zo’n bakfiets. Ik stop alles veelal in modulaire boxen van Festool en kan de spullen eenvoudig overpakken naar de schildersbus, mocht dat nodig zijn. Panden in de steigers zetten besteed ik uit, dus daar heb ik geen omkijken naar. Scheelt ook weer.’
Nostalgisch randje
Naast de gewenste slag op het vlak van duurzaamheid en efficiëntie, zit er ook nog een nostalgisch randje aan zijn gekozen vervoersmiddel. ‘Ik ben de derde generatie in een schildersfamilie en mijn opa Arie reed vroeger ook al op een bakfiets naar zijn klussen.’ Het bewijs prijkt aan de voorkant van de bakfiets met het originele emaillen bord van zijn opa. Een soort back to the future dus, maar dan anders. ‘Mooi voor het verhaal, toch?’
Een andere bijkomstigheid, niet voorzien maar wel gewenst, is dat een dergelijk bedrijfsvoertuig enorm opvalt. ‘Ik kom om in het werk, dus kan bewust een keuze maken welke klus ik wel aanneem en welke niet. Maar ik word vaak gebeld door iemand die mij heeft zien fietsen en daar dan enthousiast van werd. Leuk om te horen.’
Al was er onlangs ook sprake van een minder vleiend voorval. ‘Kwam er een opgefokte kerel op me af. Doe je dit soms om te provoceren?, vroeg hij. Hij was in de veronderstelling dat mijn bakfiets een reclamezuil was voor de regenbooggemeenschap. Nou, ik had deze bedrijfskleuren al in 1995, dus ik was eerder, knipoogde ik terug. De term ROGGBIV (ezelsbruggetje voor de kleuren van de regenboog, red.) was hem waarschijnlijk onbekend.’
Meedoen aan deze rubriek? Mail ons: schildersvakkrant@eisma.nl