Na een carrière in het openbaar bestuur waarin ze opklom tot gemeentesecretaris, werd het voor Colette Plokhooij tijd om het roer radicaal om te gooien. Ze zocht en vond nieuwe ambities in de schildersbranche. ‘Ik krijg veel positieve reacties.’
Prettig was de aanleiding voor Colette Plokhooij om zich om te scholen niet. ‘Begin 2013 kreeg ik een burnout. Ik was toen al zes jaar gemeentesecretaris. De verbindende schakel tussen politiek en ambtenarij. Een ideale baan om te testen of je werk en vrije tijd kunt scheiden’, glimlacht ze. ‘In mijn geval liep dat spaak. Maar het had met meer te maken. Ik kom uit een gezin waar veel ambachtelijk werd gewerkt. Mijn vader maakte thuis speelgoed, meubels, van alles. En mijn moeder was ook altijd in de weer met dingen verfraaien. We hadden daar als gezin lol in. Omdat ik zo goed kon leren ging ik rechten studeren. En na je studie krijg je dan een baan. Zo maak je gestadig carrière. Maar altijd bleef wel knagen: is dit nu eigenlijk wat ik wil?’
Nieuw carrièrepad
Plokhooij legde zich al tijdens haar baan toe op een andere carrière. ‘Coach wilde ik worden. Mensen helpen. Maar ik ontdekte dat ik eigenlijk vooral mezelf wilde vinden.’ Het ambachtelijke van vroeger trok haar meer. ‘Thuis was ik steeds bezig met decoreren, schilderen. Ik krijg veel complimenten over ons interieur.’ Maar voor de stap die ze nu genomen heeft was een crisis wel noodzakelijk. ‘Een witte boordenbaan, een goed salaris, dat zijn dingen waar je eigenwaarde aan ontleent. Wat dat betreft was die burnout een zegen. Het wierp me terug op wat ik echt in het leven wil. Schilderen, dat leek me geweldig. Maar dan wil ik dat vak ook wel beheersen. Als je als particulier schildert, wil je het vooral snel af hebben. Je gunt jezelf de tijd niet om je er in te verdiepen.’
Aanmelding Schilder^sCool
Ad van der Geest, van Schilder^sCool Rotterdam: ‘Ik kreeg Colettes mailtje en eerst ben ik eerlijk gezegd niet toeschietelijk geweest. De meeste van onze leerlingen vallen binnen het reguliere mbo en andere trajecten zijn in samenwerking met instanties en fondsen. Zomaar iemand die onze opleiding wil volgen komt niet vaak voor. Ook heb ik haar erop gewezen dat het schildersvak allround is: er hoort houtreparatie bij, spuittechnieken, je moet op een steiger en een hoogwerker kunnen werken.’ Plokhooij: ‘Juist de breedte van het vak trekt me aan. Ad noemde wat hij rekent voor een opleiding van een schilder binnen een re-integratietraject. Een fors bedrag, maar niet onoverkomelijk. En van mijn werkgever ontving ik een omscholingsbudget.’
Werken met oefenpanelen
Van der Geest: ‘We hebben Colette eerst twee weken een assesment laten doen: in de werkplaats opdrachten uitvoeren aan oefenpanelen. De meeste leerlingen hebben het na twee weken wel gehad met die paneeltjes. Colette niet. Die werd steeds enthousiaster.’ Plokhooij: ‘Ik ben van nature leergierig. Eerst probeerde ik precies na te doen wat mijn leermeester vertelde. Tot een andere leermeester het net even anders bleek te doen. Een geweldige ontdekking. Er is dus niet één goede manier van schilderen. Je moet er je eigen stijl in vinden.’
Extraneus
Omdat Plokhooij niet in dienst is bij een van de Schilder^sCool-bedrijven volgt ze nu een programma als ‘extraneus’: ze loopt mee met de projecten van Schilder^sCool en loopt zoveel mogelijk verschillende stages, afgestemd op de vakken voor Schilder Niveau II en III. De theorie maakt ze zich eigen via zelfstudie. ‘Geweldig zoveel als je leert’, vindt ze, ‘Het vak is van zoveel verschillende dingen afhankelijk: ondergrond, omstandigheid, weer, mate van afwerking.’
Omstanders
Tot haar verbazing oogst Plokhooij onder vrienden en oud-collega’s veel bewondering. ‘Om niet te zeggen soms zelfs een beetje jaloezie’, lacht ze. ‘Het idee dat je mensen blij kan maken. Dat je ’s ochtends aan een taak kan beginnen die ’s avonds helemaal af is, trekt mensen in ambtelijke beroepen heel erg aan.’ Weerstanden zijn er natuurlijk ook. ‘Een schilder die ik tegenkwam zei me recht in mijn gezicht dat een plafond witten niets voor een vrouw is. Ik zou niet weten waarom. Ik moet wel zeggen dat op mijn leeftijd het buitenwerk en razendsnel meters maken niet vol te houden zal zijn.’
Plokhooij heeft al een bedrijf in oprichting: CoHome. ‘Specialisatie is in deze tijd van groot belang voor elke schilder. Wat mij opvalt is dat je wel veel interieurarchitecten en interieurdesigners hebt en mensen die hun ontwerpen uitvoeren, maar weinig bedrijven die adviseren én uitvoeren. Door mijn coachingstraining heb ik geleerd goed te luisteren naar wat mensen werkelijk willen. Mijn doel is om voor hen een plek te maken waar ze willen thuiskomen.’
De toekomst
Plokhooijs toekomstplannen spreken zich al rond in haar vriendinnenkring. Er liggen al aardig wat opdrachtjes in het verschiet. ‘Vragen ze je meteen of je ook een plankje kunt ophangen. Er is veel behoefte aan mensen die kunnen klussen.’ Dat het schildersvak Plokhooijs toekomst is, weet ze inmiddels zeker. ‘Het is geweldig dat je gewoon mag zeggen wat je vindt en wat je professioneel ambieert. Mensen treden elkaar open en zonder veel voorbehoud tegemoet. Heerlijk. In deze wereld voel ik me thuis.’