Schilder^sCool Next

Met enige verbazing lees ik de reacties op het initiatief Schilder^sCool Next. Vanaf 1 januari 2013 kunnen hier gediplomeerde flexkrachten worden ingehuurd. Doel: vaklieden behouden.

Nijpend tekort

In Fosag Magazine van half november schetst Peter Feld, directeur Divisie Techniek (waaronder Randstad Bouw), een sinister toekomstbeeld. In 2050 zal het tekort aan vakkrachten in de breedste zin van het woord zijn opgelopen tot 1 miljoen. Dit betekent dat  15 procent van de banen niet kan worden opgevuld. Wat cijfers: dit jaar ligt het vaktechnisch tekort al rond de 40.000 technische vacatures. En dat terwijl in de komende vijf tot tien jaar circa 20 procent van alle uitvoerders, en ook veel vaklieden, in de bouw en afbouw met pensioen gaan. De vraag naar personeel wordt dus nijpend en we kunnen er zeker van zijn dat de zuigkracht van andere sectoren groot zal zijn.

Legitiem

In dat licht bezien, is het Next-initiatief dan ook niet zo vreemd. Schilder^sCool heeft immers als missie: vakkrachten opleiden én behouden voor de branche. Dat doet zij, in mijn ogen, met volstrekt legitieme middelen. De verloning vindt immers plaats op basis van de CAO die voor de bedrijfstak geldt. Tevens worden de vakkrachten die geen arbeidscontract krijgen bij hun leerbedrijf, op uitzendbasis exclusief aan de Schilder^sCool -leerbedrijven aangeboden. Ook wordt uitsluitend gewerkt met gediplomeerde ex-leerlingen of -werknemers van Schilder^sCool. Een exclusieve service dus voor leerlingen én leerbedrijven van Schilder^sCool. Tot slot worden eventuele opbrengsten van het Next-initiatief volledig ingezet voor het opleiden van jonge schilders door de Schilders^sCool vestigingen. Ik snap alle ophef, bijvoorbeeld over valse concurrentie, dan ook niet zo.

Flexibel

Natuurlijk is het mooiste als jonge vlaklieden niet op flexibele basis, maar gewoon in vaste dienst aan de slag kunnen in de schilder- en onderhoudsbedrijfstak. De praktijk van vandaag is echter dat, door de sterk afgenomen werkvoorraad, de animo om jonge medewerkers in vaste dienst te nemen gering is. Als nu niet met een alternatief plan deze jongeren worden gebonden aan de schildersbedrijfstak, is de kans groot dat ze hun heil elders zoeken en definitief uitvliegen naar andere branches. Dan zijn alle investeringen in deze jongens of meisjes voor niks geweest. Terwijl alle tekenen er op wijzen dat we in de toekomst, als de economie weer aantrekt, een schreeuwend tekort aan vaklieden hebben.

Meer betrokken

Op zich is er niks mis met inzet van flexkrachten (uitzendkrachten, zelfstandigen zonder personeel en personeel met een contract voor bepaalde tijd). In Nederland wordt al het werk inmiddels voor circa 30 procent verricht door flexkrachten. Daardoor is de arbeidsmarkt flexibel en kan men sneller reageren op marktschommelingen. Dat is goed voor de concurrentiepositie van bedrijven. Maar eigen personeel is vaak meer betrokken en biedt op langere termijn meer perspectief, ook voor het bedrijf.

‘Allrounders’

Vanwege het aanstormend tekort aan vaklieden kunnen vaste contracten en blijven investeren in de kennis- en vaardigheiden van personeel, wel eens de enige manier zijn om mankracht in de toekomst aan je bedrijf te binden. Vast staat ook dat, met de komst van resultaatgericht vastgoedonderhoud, de vraag naar ‘allrounders’ zal toenemen. Dus niet alleen kunnen schilderen, maar ook timmeren, glaszetten en houtrotrenovatie. Schilders^sCool zou er goed aan doen vast een voorschot te nemen op deze veranderde marktvraag. Met dit soort vaklieden in de aanbieding, ligt een vast contract eerder in het verschiet  en worden criticasters bij voorbaat de mond gesnoerd.