Afslanken

Het gaat niet goed in de onderhoudsbranche. Omzetten dalen, marges slinken. In dit beeld past de leegloop bij de verffabrieken en de afslanking van Fosag. Maar het aantal verfdistributiepunten blijft zich als een schimmel uitbreiden over ons land. Snapt u het nog?

Broekriem

Vooral door de stagnatie in de bouw en het onderhoud neemt de afzet van verf af. Het kan natuurlijk niet anders dat ook de uitvoerende bedrijven, die deze verf hadden moeten verwerken, de broekriem moeten aanhalen. De tering moet naar de nering worden gezet en dat geldt ook voor de werkgeversorganisatie die hen moet vertegenwoordigen. De inkomsten nemen af omdat het aantal bedrijven met personeel slinkt en georganiseerde zzp’ers dragen niet bij aan alle fondsen.

Personeelsbestand

Het is in dit kader zowel schrijnend als symbolisch dat juist de situatie op de vastgoedmarkt (onverkoopbare kantoren) verhindert dat de secretariaten van schildersondernemersvereniging Fosag en afbouwondernemersvereniging Noa worden samengevoegd. Ieder moet nu weer de eigen broek ophouden en de beoogde kostenreductie op een andere manier bewerkstelligen. Bij Fosag betekent dit substantieel snijden in het personeelsbestand; er verdwijnen vijf formatieplaatsen.

Verfgrossiers

Tot dusver kan ik, hoe pijnlijk de maatregelen ook zijn, alles nog volgen. Maar hoe kan het dat in deze marktomstandigheden er nagenoeg elke week wel ergens in den lande een nieuw distributiepunt voor verf en schildersbenodigdheden wordt geopend? In de grote steden is zo langzamerhand op nagenoeg elke straathoek een verfgrossier te vinden.

Huiskamer

Ik weet, echte ondernemers vluchten altijd naar voren en om het groeiende leger aan zzp’ers aan je te binden, moet je zorgen dat je hem binnen zijn actieradius een ‘huiskamer’ biedt. Maar we moeten niet net doen of dit geen extra kosten met zich meebrengt, die worden doorberekend in de verfprijzen. Als dat namelijk niet gebeurt, dan kunnen we binnenkort ook een implosie onder de verfgrossiers verwachten. Of het moet zo zijn dat dit landjepik wordt gefinancierd door de verffabrikanten, die strijden om schapruimte in het oog van de schilder.

Werkbare uren

Overigens snap ik ook niks van die schilder die één keer per dag, maar soms wel twee keer of meer, bij zijn favoriete grossier aan de koffietafel hangt. Hij is een dienstverlener, als het goed is een vakman, die het moet verdienen met de uren die hij maakt. En het aantal werkbare uren zijn tegenwoordig schaars in de kwakkelzomers die ons teisteren. Waarom bestelt hij zijn verf dan niet per telefoon of via de website en laat die door de grossier, gratis (!) op het werk brengen? Kan hij rustig zijn uren maken en het aantal distributiepunten kan ook drastisch omlaag. Kennelijk zijn die gratis bak koffie of de laatste roddel toch aantrekkelijker.