De meeste van de hoofdrolspelers in het stuk ‘Fosag en de
onderwijshervorming’ ken ik persoonlijk: allemaal hardwerkende dames en heren,
met hart voor het algemeen schildersbelang. Is het kantje
boord? Splijt schilderonderwijsland in facties uiteen?
Of zullen aan het eind van deze maand alle neuzen weer dezelfde kant op wijzen? Ik kan dat niet goed beoordelen: op topniveau van Fosag zitten duivelskunstenaars als het gaat om het in de kruiwagen houden van de kikkers.
Aan de andere kant gaat het hier om veel geld, veel invloed en macht, en meer nog: de achilleshiel van elk schildersbedrijf in Nederland: de aanwas en opkweek van nieuwe vakkrachten. Spos-bestuurders lijken hun kruit nog droog te houden, maar het kán op knallen uitlopen, begrijpen wij in de wandelgangen.
Dat wordt een hete mei, ongeacht het weer…