Met zijn allen in een zaaltje staan luisteren naar lezingen over het schildersvak en beter ondernemerschap? Dat is zó 2011, vond verfmerk Trimetal. Er moest iets nieuws komen dat de succesvolle Trimetal Vakdagen moest vervangen. Dat werd een bus die tot medio april 18 keer door ons land toert met als centrale vraag: ‘Wil ik mezelf als ondernemer verbeteren?’
SchildersVakkrant mocht een dagje mee met de ‘verfbus’ van Trimetal: een helemaal in de nieuwe merkuitstraling van Trimetal bestickerde luxe bus. Dat was nog eens een compleet nieuwe manier om de Trimetal Vakdagen te organiseren.
De vakdag
In de ochtend verzamelden zich een dertigtal schilders, voornamelijk directeur-eigenaren van zzp-bedrijven of kleine schildersbedrijven, in het filiaal van De Jonge Coatings in het onder Nijmegen gelegen Wijchen. De groothandelaar fungeerde als gastheer aan het begin en aan het einde van de dag, alleen een accountmanager ging mee op reis. Trimetal organiseert met enige regelmaat ook activiteiten samen met haar grossiers, zoals de grote ‘Vrienden van Trimetal’-muziekfeesten, maar deze Trimetal Vakdagen bustoer komt geheel voor rekening van de AkzoNobel-dochter uit Groot-Ammers. Ze werden georganiseerd onder leiding van Hans van Wijnen, die het plannen van dit soort evenementen tot zijn dagtaak mag rekenen. Dat van Wijnen en Trimetal in ieder geval dit keer een uitstekend stuk werk leverden, werd al snel duidelijk.
Verbeteren
Het programma van de tocht begon zich al ras te ontvouwen. In de bus zaten de schilders in groepjes van vier tegenover elkaar met tussen hen in een tafeltje met daarop een werkmap. De inhoud van de map werd op een PowerPoint-presentatie op schermen in de bus weergegeven en Van Wijnen, verkoopleider Olav Koenraadt en technisch manager Levert Pluim gaven de schilders instructies. De beginvraag luidde: ‘Wil ik mezelf als ondernemer verbeteren?’, een vraag waar iedereen ‘ja’ op zal antwoorden, maar waar je toch wat langer over kunt nadenken.
Gebreken melden bij de opdrachtgever
Vervolgens was de vraag: ‘Heb je ooit wel eens een werk uitgevoerd waarbij je achteraf dacht: ‘had ik maar…?’ In deze bus kwamen daarop al snel verschillende antwoorden: voorbeelden waarbij de kleur verf niet beviel bij de opdrachtgever en dus over moest, maar ook bijvoorbeeld situaties waarbij aluminium raamprofielen werden overgeschilderd, terwijl de schilder eigenlijk zijn opdrachtgever had moeten vertellen dat die profielen een bron voor houtrotproblemen waren en dat later ook bleken te zijn. De centrale boodschap van Trimetal in deze: wijs je opdrachtgever altijd op gebreken in de ondergrond en biedt eventueel aan om het te herstellen. Uit enig gemor van de schilders werd wel duidelijk dat dat lang niet altijd mogelijk is en dat je als je ‘te lastig bent’ een verhoogd risico loopt om een opdracht niet te krijgen. Maar je kunt lang discussiëren of je dan wel goed werk levert, of je dan geen groot risico loopt als er iets fout gaat en of je zo wel een goede relatie opbouwt met de opdrachtgever zodat je nog eens terug mag komen.
Inspectie
Het hoogtepunt wat SchildersVakkrant betreft was wel het volgende onderdeel van het programma: een gezamenlijke inspectie van een object. Werd er vroeger nog wel eens een offerte gemaakt op de achterkant van een sigarenkistje, en werden inspecties vanuit de auto, of later vanaf het trottoir gedaan, tegenwoordig kom je daar niet meer mee weg, zo hielden de technische mensen van Trimetal de schilders voor. Om dat aan te tonen zijn voor alle bussen projecten uitgekozen om daadwerkelijk te inspecteren. De bus uit Wijchen stopte bij een zorgcomplex in Apeldoorn. De groep werd opgesplitst in drie groepen en kreeg een inspectiekoffer mee met vochtmeters, omtrekspelingsmeters en andere meetinstrumenten.
Praktijkwerk
Of nu werkelijk alles werd gezien deed minder ter zake dan de discussie die de schilders met elkaar en met de technische verfmensen over het project voerden: mannen van de praktijk onder elkaar op zoek naar wat de beste oplossing zou zijn voor dit complex. Gaandeweg kwam iedereen er wel achter dat je heel goed moet kijken overal. Van de beugels die hier voor de ramen zitten en dus tijdelijk verwijderd zullen moeten worden om goed te kunnen schilderen, een werkje dat aardig in de kosten kan oplopen als het niet in de calculatie wordt meegenomen, via houtrotveroorzakende profielen en bladderende rabatdelen tot een gevelbeplating die pas bij nader inzien asbesthoudend bleek te zijn en daarom onbehandeld gelaten moest worden.
De inspectie van ruim een uur leverde meer dan genoeg stof tot discussie op. Iets waar deze groep schilders zich graag voor liet strikken. Van Wijnen: ‘Het is ook onze bedoeling om de schilders met elkaar in gesprek te laten komen en van elkaar te laten leren.’
Timmerfabriek
Na de uitstekende lunch, die in een restaurant onder Nijmegen genuttigd werd, reisde het gezelschap af naar Timmerfabriek De Kroon in Gendt. Alle bussen door het hele land bezoeken ook een timmerfabriek. De meeste schilders bleken nog nooit een timmerfabriek van binnen bekeken te hebben, dus de rondleiding viel in bijzonder goede aarde. De Kroon werkt met een eigen kwaliteitsbeheerssysteem waarbij elke handeling aan elk kozijn wordt bijgehouden zodat steeds duidelijk is hoe de productie er bij staat. Veel belangstelling hadden de schilders voor de vele (FSC-gekeurde) houtsoorten in de opslag, de computergestuurde bewerkingsmachines en natuurlijk voor de flow-coat installatie (een soort verfgordijn waarin de watergedragen grondlaag op de kozijnen wordt ‘gevloeid’) en de spuiterij waarin de kozijnen gespoten worden.
Na dit bedrijfsbezoek was het weer instappen geblazen voor de laatste etappe: terug naar De Jonge Coatings, waar een borrel en uitgebreid hapjesbuffet ervoor zorgden dat het nog lang gezellig bleef.