Wie kent niet de ergernis dat de laatste resten van een zwaar visceuze coating het verfblik niet wil verlaten? De oplossing is nabij. Een verffabrikant hoeft alleen maar LiquiGlide in de binnenmantel te integreren.
Ketchup die niet uit de fles wil. Er is zelf een hele tv-commercial op gebaseerd. Hier moest ik aan denken toen ik toevallig stuitte op het berichtje ‘Vloeibare coating stoot mayo af’ op de site van het Technisch Weekblad. Daarin wordt gesteld dat het met deze nieuwe coating geen probleem meer is om het laatste restje mayonaise of lijm uit een verpakking te krijgen.
Geen lotuseffect
LiquiGlide is een uitvinding van het gelijknamige Amerikaanse bedrijf en wordt gepresenteerd als de eerste en enige permanent natte, gladde ondergrondtechnologie. Niet te verwarren met het in de verfwereld bekende lotuseffect, dat ontstaat door een oppervlak met een bepaalde (nano)coating zo’n structuur te geven dat water dat ermee in aanraking komt naar beneden zakt over een ‘luchtkussen’, waardoor het totale oppervlak super hydrofoob is geworden.
Vloeistof-vloeistof
Het schijnt dat LiquiGlide is opgebouwd uit een mengsel van niet-toxische, plantaardige moleculen. De clou bij LiquiGlide is dat ervoor wordt gezorgd dat in de grenslaag tussen verpakking en visceus product werkelijk een blijvend vloeistof-vloeistof contact is. En dat resulteert in een hyper glad oppervlak.
Blijvend glad
Simpel gezegd is LiquiGlide een meerlaags systeem, waarbij een bepaalde microstructuur (matrix) ervoor zorgt dat de tussenruimtes egaal en permanent gevuld zijn met een vloeistof (het glijmiddel). Het geïmpregneerde oppervlak is daardoor blijvend een glad vloeistofoppervlak geworden. Vernuftig.
Toepassingen
Maar wat kunnen we er nu mee in de verfindustrie? Geen idee. Het fenomeen intrigeert me, vandaar dat ik het met u deel. En toepassing in een verfblik was gewoon het eerste wat er in me opkwam. Maar dat is meer gebaseerd op eigen ergernissen. Wellicht zijn er op basis van de functionele eigenschappen wel veel betere toepassingen te bedenken in de coatingwereld en onderhoudsindustrie.
Fantasie
Door de verhoudingen in het mengsel aan te passen, kan het worden gebruikt voor diverse toepassingen. Er is al contact met verschillende industrieën, waaronder een lijmfabrikant. De Amerikaanse uitvinders verwachten zelf veel van toepassing in de olie-industrie, om het transport van olie in pijpleidingen efficiënter te maken. Maar stel dat je de scheepshuid van een olietanker (of een ander schip natuurlijk) hiermee duurzaam zou kunnen behandelen, dan moet die toch als een speer door het water schieten? En als algen er vervolgens ook geen grip op krijgen en het niet giftig is voor waterorganismen, dan heeft LiquiGlide volgens mij goud in handen. Laat uw fantasie maar eens de vrije loop.
Er is wel een tegenstrijdig belang. Het is een publiek geheim dat 25% van de verf die verkocht wordt nooit uit het blik komt. Dus de verfindustrie zal niet snel meewerken omdat zij simpelweg geen omzetverlies van 25% aan kan.
Frans,
die 25% die in het blik achterblijft is grotendeels te wijten aan particulieren/ DIY en klussers die een hoeveelheid verf te veel hebben bij het beëindigen van het werk. Dit is niet het geval bij vakmensen die hun werk en materiaal en producten ter harte nemen.
Dus, de verfindustrie zal er geen zier om geven als deze methode in het blik/emmer wordt toegepast, want het gaat hier dan ook maar om enkele procenten die er minder op de afvalhoop terecht komen.