De afgelopen jaren wordt in de bouw steeds meer gebruikgemaakt van lariks. De fraaie kleur en structuur bekoren. Bijvoorbeeld voor gelamineerde houtconstructies, voor gevelbekleding, vloeren, kozijnen en trappen.
Lariks scoort, vooral bij gevelbekleding en bij binnentoepassingen, vanwege de fraaie kleur en structuur. De natuurlijke duurzaamheid en het geringe spinthout maken de houtsoort daarnaast echter geschikt voor andere toepassingen buitenshuis.
Inlands lariks
Lariks komt in grote delen van Europa voor. Van de Alpen, Duitsland tot Noord-Rusland en Siberië. Ook in Noord-Amerika komen lariksbossen voor. Van nature komt lariks niet voor in Nederland. Wel is dit hout hier op grote schaal aangeplant en inmiddels is inlands lariks in de houtwereld een bekend begrip. De hoogte van lariks bomen is 30 tot 40 meter met een diameter van 30 tot 50 cm, oplopend tot een meter. De meest typerende eigenschap is dat lariks als enige naaldhoutsoort in de winter haar naalden verliest. De lariksbomen kunnen overigens wel 300 jaar of ouder worden.
Vlamtekening
Over het algemeen is larikshout geelachtig bruin of geelgrijs en soms oranjeachtig. Vers gezaagd hout kan rood van kleur zijn. Het spinthout is bij lariks goed te onderscheiden en vaak veel lichter van kleur (witgeel). Omdat het hout tijdens de groei snel verkernt, is het spint maar 2 tot 3 cm. Het hout is harsrijk en heeft daardoor een aangename harsgeur. Lariks is, naast de kleur, herkenbaar aan de opvallende vlamtekening op het dosse gezaagde hout. Elke zone bevat licht gekleurd vroeghout en donker gekleurd laathout. Op het kwartiers gezaagde vlak is een duidelijke streeptekening zichtbaar. De draad is recht en de nerf is fijn. Lariks werkt middelmatig en is daardoor redelijk stabiel. Door het hoge harsgehalte en het vele kernhout is lariks qua duurzaamheid beter dan vuren. Lariks valt onder duurzaamheidsklasse 3-4, Siberisch lariks onder klasse 2-3. Vuren valt onder duurzaamheidsklasse 4. Voor een naaldhoutsoort is lariks vrij zwaar.
Verwerking en applicatie
Lariks is prima te bewerken. Zagen en schaven gaat goed, maar er komt wel vaak hars bij vrij. Boren, frezen en schuren gaan ook goed. Ook is het materiaal redelijk goed te spijkeren en te schroeven. Om splijten te voorkomen, is het aan te bevelen voor te boren. Spijkeren moet, om splijten te voorkomen, voorzichtig gebeuren.
Daarnaast wordt geadviseerd kaal hout te ontvetten. In de praktijk zal dat niet vaak voorkomen, maar het is voor de schilder wel een aandachtspunt. Normale neutrale reinigingsmiddelen, zoals Universol of Sint Marc, zijn hiervoor goed te gebruiken. Wel het hout na reinigen voldoende tijd geven om te drogen. Lariks is goed overschilderbaar met alkydharsverf, maar bij harsrijk hout kan daarbij wel droogvertraging optreden. Gewaterd lariks kan problemen geven bij het overschilderen met watergedragen verven zoals acrylaat. Er zijn bij lariks behoorlijk veel schadegevallen bekend van verfonthechting. Met name bij warm weer kunnen hechtingsproblemen ontstaan. In die situatie kan uittredende hars de hechting van verf negatief beïnvloeden.