De instandhoudingssubsidie voor rijksmonumenten is een succesvol instrument om een structureel proces van instandhouding op gang te brengen. Dat blijkt uit een onderzoek dat is uitgevoerd door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Minister Bussemaker van Cultuur heeft dat in een brief aan de Tweede Kamer laten weten.
De subsidieregeling instandhouding monumenten is bedoeld voor rijksmonumenten die geen woonhuis zijn. Dat zijn er ongeveer 24.000. Eigenaren van deze monumenten kunnen bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed subsidie aanvragen voor een periode van zes jaar. Uitgangspunt is dat zoveel mogelijk eigenaren met de regeling bediend kunnen worden. Uit het onderzoek blijkt dat dit in praktijk ook lukt.
Onderhoud
Het onderzoek laat ook zien dat subsidieaanvragers terugkeren en na een periode van zes jaar opnieuw subsidie voor hun monument aanvragen. Zo ontstaat een onderhoudscyclus. Daarmee lijkt de hoofddoelstelling van deze subsidieregeling haalbaar; het planmatig verrichten van structureel onderhoud aan het monument.
Uit de analyse blijkt verder dat de middelen voor de regeling naar verwachting voldoende zijn om het grootste deel van de rijksmonumenten te subsidiëren in de periode tot 2018. Op basis van de prognose dreigt echter een kleine groep van ongeveer 40 grote monumenten achter het net te vissen. Dat komt vooral door het principe ‘aanvragen met de laagste kosten eerst’.
Om te voorkomen dat bijzondere monumenten zoals het Vredespaleis in Den Haag, de Onze Lieve Vrouwekerk in Breda of deSt. Jans kathedraal in Den Bosch, de komende jaren geen onderhoud kunnen plegen, stelt de minister in 2016 €20 miljoen beschikbaar. Eigenaren van grote monumenten kunnen volgend jaar onderhoudsplannen indienen om subsidie aan te vragen.
Op de Erfgoedmonitor van de Rijksdienst zijn feiten en cijfers over de instandhoudingsregeling van 2006 tot en met 2014 te vinden.
De brief van minister Bussemaker d.d. 29 juni 2015 is hier te lezen (PDF127 KB).