Dit overkomt mij nu weer. De vorige blog vertel ik u dat ik het een sport vindt om goede medewerkers te begeleiden. Nu mocht ik zo’n goede medewerker betrappen op diefstal. Schuurvoetjes van de Festool Delta en reeds diverse machines en begerenswaardige zaakjes verdekt opgesteld in het voorraadhok. Elke dag wat in de tas om mee te nemen en langdurig ‘te lenen’.
Onze ‘lener’ is inlener. Nu gaat mij het bloed bij dit soort zaken enorm koken en ik kan u wel vertellen dat ik, voorafgaande aan een goed gesprek, toch echt eerst drie keer tot 10 geteld heb. Aan adviseurs bij dit soort gelegenheden geen gebrek en mijn vertrouwelingen met wie ik de kwestie deelde waren unaniem: “Weg ermee!” en: “Eens een dief altijd een dief!” “Dit soort mensen zet je toch niet bij jouw klanten neer?” Enzovoorts.
Gesprek
Heb mijn ‘lenende’ inlener bij me geroepen en ben het gesprek aangegaan. Voorafgaande mezelf op mijn kop gegeven hebbende om vooral rustig te blijven, confronteerde ik hem met het geconstateerde en vroeg hem of het waar was.
Vrij pleiten?
“Natuurlijk niet, onzin”, was het antwoord. Via een lange preek in 3 delen over het mijn en dijn kwam ik steeds weer op de vermiste voorwerpen en over de twijfels die dat gaf. We wisten toch immers zeker dat ‘meneer’ de boosdoener was en indien (naar hij beweerde) niet, dan was het de wereld op zijn kop, maar ja, dan dienden we hem vrij te pleiten. Maar een goede gezonde samenwerking zou dan zeer twijfelachtig zijn. Zijn inleencontract zou ik hebben beëindigd, maar indien hij eerlijk zou zijn wilde ik he, een tweede kans geven.
Tweede kans
Zonder de waarheid boven tafel gekregen te hebben gingen we uit elkaar. ’s Avonds kreeg ik op de app een volledige bekentenis. Met hieraan gekoppeld de nodige excuses. Ik heb hem per ommegaande een tweede kans gegeven. ’s Ochtends hebben we eerst een goede bak koffie met zijn beiden gedronken. De spullen terug in het schap en de arbeid weer hervat. Het kan verkeren. We zijn nu drie weken verder. Het lijkt goed te gaan en er wordt netjes en correct gewerkt. Ik ben dankbaar dat ik mijn kokende bloed onder controle heb kunnen houden.