Dat de sector kampt met een personeelstekort, weten we al langer. Het resterende personeel is zich steeds bewuster van haar sterkere arbeidspositie. Hoe kun je voorkomen dat je personeel naar een ander gaat of in het ergste geval de sector verlaat?
Op de eerste plaats: geld (lees: een hoger salaris). Een goede salariëring als eerste arbeidsvoorwaarde is altijd een goed bindmiddel geweest. Het is aan de werkgever in hoeverre hij zich ten opzichte van de geldende cao in positieve zin wil onderscheiden. En als dat zo is, maak dat dan ook inzichtelijk voor de werknemers. Werknemers hebben zich tot voor kort nog niet echt durven uiten, maar komen er snel genoeg achter wanneer ‘het gras bij de concurrent toch wat groener lijkt’.
Maar met twee tientjes extra per maand per schilder ben je er als ondernemer nog lang niet. Een beter beroepsperspectief? Laat als werkgever zien dat je het goed voor hebt met je personeel, dat er altijd een luisterend oor is voor carrièrewensen en hopelijk ook voor kansen. Daar hoort een plan bij. Toon de bereidheid om in de medewerkers te willen investeren. Geef aan dat daar forse bedragen mee zijn gemoeid. Reken ze dat voor.
Verlies daarbij de mindere geesten niet uit het oog. Een team bestaat nu eenmaal altijd uit een paar paradepaardjes; de meesten zijn werkpaarden. Beide categorieën hebben hun eigen argumenten om te vertrekken als ze daar zin in hebben. En ze doen het. De een voor een halve euro per uur meer; de ander voor een beter carrièreperspectief.
Behalve vast personeel zijn werkgevers in toenemende mate afhankelijk van ingeleende schilders waaronder zzp’ers. En die flexibele schil wil niets liever dan een snelle betaling: boter bij de vis. Doe je dat niet, dan zijn ze weg. Schildersbedrijven en uitzendconstructies genoeg die wel snel betalen.
Laat ook zien dat je net zo zuinig bent op die flexibele schil als zouden ze je trouwste medewerkers zijn. Neem ze op in een opleidingsplan, laat ze meeliften op de arbeidsvoorwaarden die voor iedereen gelden. Je zou ze – misschien wel heel eng, gezien het recente verleden – een vast dienstverband in het vooruitzicht kunnen stellen.
De laatste jaren zijn de gezellige dingen als sluitpost naar de achtergrond verschoven. Organiseer daarom leuke bijeenkomsten (uitstapje, feestje) bij een jubileum, bij een bereikt doel of een (jaar)afsluiting. Betrek daar, indien mogelijk, de partners en kinderen bij. Houd het leuk en beperk een officieel gedeelte tot een minimum, bij voorkeur helemaal niet. Een belangeloos feestje toont aan dat je oprechte waardering voor je medewerkers hebt.
En zorg vooral voor een veilig en gezond werkklimaat. Leg de nadruk op veilig werken en investeer in gezond gedrag (voeding, sport). Wees alert voor dominant gedrag van de ‘oude’ garde. Zogenaamde ‘lolligheden’ kunnen de meer kwetsbare medewerkers ervaren als kwetsend en als pestgedrag. Wees dus zuinig op vrouwen, homo’s, jongeren, leerlingen en herintreders. Je zult ze nodig hebben. Voordat je het beseft, kunnen ze zomaar weg zijn, op zoek naar een bedrijf waar het wel veilig is. En die zijn er.
Niet onbelangrijk: start zo snel als mogelijk, nu dus, met het veilig stellen van winterwerk. Je medewerkers hebben nergens zo’n bloedhekel aan als werkloos te zijn tijdens de wintermaanden. Het hoeft namelijk niet.
‘Sturen op menselijke waarden’
Wie had dat een jaar geleden kunnen bedenken? De personeelsnood is zo hoog dat werkgevers zich zorgen maken hun personeel te verliezen, achtervolgd door de waan van de dag.
Vorige week uit eerste hand nog gehoord, het verhaal van een elektricien (59). Een paar jaar geleden ontslagen, hobbelend van het ene losse dienstverband in het andere. Pas geleden als flexwerker in dienst bij het zoveelste bedrijf, in dit geval een goed bedrijf, nu met een vast dienstverband. Tegenwoordig wordt hij gek gebeld, ook door zijn vorige werkgevers. Of hij geen vaste baan wil hebben. Gouden bergen worden beloofd. Nee dus. Nu hoeft het voor hem niet meer, want zo werkt het ook.
In de vorige uitgave van SchildersVakkrant een korte vermelding over een schilderproject van Van Vulpen Vastgoedonderhoud. Of we de naam van zijn schilder in het verhaal niet voluit wilden vermelden. Directeur Ron van Vulpen: ‘Goed personeel is schaars. En denk nu niet dat alleen gespecialiseerde bureaus met hun “headhunters” op hoger personeel jagen. Dit soort headhunting is dagelijkse praktijk. De uitzendorganisaties pluizen alle informatie uit. Waar ze een mogelijkheid zien, daar gaan ze er direct achteraan met de vraag of ze niet voor “meer” bij een ander willen komen werken.’
Ook in de vorige uitgave een interview met Harry Roelofs van Ahoud Schilders in Elst (Gld). Over het werken met zzp’ers zegt hij: ‘Altijd snel betalen. Vrijdag het werkbriefje betekent woensdag geld op de rekening. (….) We kunnen niet zonder deze jongens. Dat betekent dat we er heel zuinig op moeten zijn.’
Alex Meiling, mede-directeur van Meiling Meesterschilders, Meiling Coating professionals en Meiling Interieur & Decoratie in Putten heeft zo’n 85% vaste medewerkers en 15% flexwerkers in dienst: ‘Een marktconform salaris is natuurlijk een belangrijke voorwaarde om personeel aan je te binden. Bijna belangrijker vind ik de onderlinge goede relatie van de medewerkers.’
Meiling creëert daarvoor de voorwaarden door er speciaal overleg voor te organiseren. ‘Dat doen we proactief om te voorkomen dat bepaalde zaken onbespreekbaar blijven en een eigen leven gaan leiden. Dat kun je vóór zijn door gesprekken met je medewerkers te faciliteren. Niet iedereen is namelijk in staat om de dialoog aan te gaan. Op deze manier ontdek je de mens achter de medewerker. Heel belangrijk voor de continuïteit van je bedrijf.’
Een ander vorm van continuïteit betekent voor Meiling: de medewerkers gedurende de winterperiode aan het werk houden. ‘Voor hen een belangrijke bestaansvoorwaarde om op een goede manier hun leven in te kunnen richten. Dus niet alleen sturen op financiële en zakelijke waarden maar vooral op menselijke waarden.’
Foto:
Bespreek nu met opdrachtgevers de mogelijkheden om door te kunnen werken in de winter. Schilders hebben er een hekel aan om ’s winters thuis te zitten
Foto: JMS