Het vakboek Schildertechnieken, het boek dat de basis van het schildersvak beschrijft, is volledig herzien. Het naslagwerk krijgt iedere schilder aan het begin van zijn opleiding in bezit, maar wordt ook veel door adviseurs, docenten en schildersbedrijven geraadpleegd. Is het inmiddels verouderd? Milou Antheunisse van Savantis geeft antwoord.
Nou? Was het boek verouderd? Is er dan zoveel veranderd in het schildersvak?
‘Eerlijk gezegd: ja. Ik werk nu vier jaar als onderwijskundige bij Savantis en al vanaf het begin hoorde ik van allerlei kanten mensen opmerkingen maken over dat boek. Dat stamt uit 2005 en in die tijd is er inderdaad nogal wat anders geworden.’
Zoals?
‘Kijk, ik ben niet inhoudelijk deskundig. Daar hebben we de vaktechnische redactiecommissie voor. Daar zitten schilders in, mensen uit het beroepsonderwijs en vertegenwoordigers van leveranciers. Alle teksten zijn herzien. Maar er zijn wel een paar duidelijke aanpassingen. Zo wordt er in de nieuwe versie niet meer heel uitgebreid, met een serie foto’s, uitgelegd hoe een behangstoomapparaat werkt. We gaan wel veel uitgebreider in op glasplaatsen. Op de techniek en ook op de verschillende glassoorten. Ook de hechtproef heeft andere normeringen dan toen. En wat er in ieder geval volgens iedereen uit moest, was de tekst over verduurzamingscapsules. Dat waren capsules die in kozijnen werden aangebracht en daar met zouten het vocht moesten bestrijden. Die werkten niet goed en zijn allang van de markt.’
Alle veranderingen zijn dus door de redactie bedacht?
‘Nou, bij Savantis houden we van al onze leermiddelen een dossier bij. Daarin registeren we alle opmerkingen die ons bereiken over onze producten. Dat kan per telefoon zijn, of per mail, of ergens in een gesprek gezegd. Tegen de tijd dat een leermiddel aan revisie toe is, openen we zo’n dossier en nemen we al die opmerkingen mee in het overleg.’
En die fabrikanten in de redactiecommissie, maakten die niet te veel reclame voor zichzelf?
‘Iedere deelnemer bleek heel goed in staat om het algemene belang van dit boek: dat het een naslagwerk is voor alle schilders, in het oog te houden. Je hebt natuurlijk nog wel eens dat een leverancier een bepaalde technologie voorstaat en dat er graag in wil hebben, maar dan corrigeerden mederedactieleden dat wel. Het moet ook een basisboek blijven, he? We hebben ook nog een serie Handboeken over verschillende onderwerpen, voor als je je er nog verder in wilt verdiepen.’
Heb je als onderwijskundige zelf ook een actieve bijdrage geleverd?
‘Jazeker. Ten eerste is de volgorde in het boek veranderd. We beginnen nu met houtachtige ondergronden, in plaats van met steenachtig. Over hout valt, tenminste in de Nederlandse situatie, het meeste uit te leggen. En op deze manier hoeft er zo min mogelijk verwezen te worden naar een volgend hoofdstuk voor nadere uitleg. Verder is de indeling met de kleurcodering duidelijker geworden: elk deel binnen het boek heeft zijn eigen kleur en begrippenlijst. En de hoofdstuknummering en de inhoudsopgave zijn aangepast, zodat het makkelijker navigeren is. Inhoudelijk hebben we ook heel goed op de teksten gelet. De redactiecommissieleden leverden teksten vanuit hun expertise aan, wij verzamelden dat en herschreven het totdat het in een logisch verband stond en in heldere, korte zinnen. En we hebben het lettertype en het formaat aangepast.’
Ja, een pil van een boek! Zo groot als een A4-tje en meer dan twee kilo!
‘Klopt. Terwijl er in aantallen woorden en illustraties weinig verschil is. Dat komt doordat we de opmaak hebben aangepast aan de nieuwste inzichten op het gebied van lezen en leren. Dit vakboek hoort bij het scholingspakket dat elke schildersleerling aan het begin van zijn opleiding moet aanschaffen. Veel schilders zijn geen grote lezers. Er zijn zelf vrij veel dyslecten onder. Het lettersoort, letterformaat en de vele witruimtes op de pagina’s zijn helemaal aan dyslecten aangepast. Zo leest het voor hen het fijnst. En eigenlijk voor iedereen. Daarnaast zijn van de 527 illustraties die er in totaal in het boek staan, er zeker 450 nieuw. Betere foto’s, andere producten, andere onderwerpen, prettiger om naar te kijken.’
Want het vakboek is niet alleen voor leerlingen
‘Het vorige vakboek bleek inderdaad heel goed te verkopen. Groothandelaren, verffabrikanten kochten het voor hun buitendienstmensen om goed te kunnen adviseren. Schilders kochten het ook, als naslagwerk op kantoor. De leerlingen krijgen er in hun lespakket nog werkmappen bij en een online leeromgeving, waar nog meer informatie en ook opdrachten te vinden zijn. Uiteraard willen de opleidingen en scholen er ook een paar van in de kast hebben. We denken dat het vakboek ook interessant kan zijn voor semi-professionele doe-het-zelvers.’
Savantis gaat dus flink cashen!
‘Nou… we zijn een stichting. We werken zonder winstoogmerk. De productie van een boek als dit is, ook al werken we deels met vrijwilligers, erg kostbaar, terwijl de oplage beperkt is. De verkoopprijs is 46,50 euro (met tot september een introductieprijs van 37,20 euro, red). Die is min of meer kostendekkend. Bestellen kan via de webshop van Savantis, het boek is binnenkort ook verkrijgbaar via een aantal verfgroothandels.’
Bij de foto:
Milou Antheunisse: ‘Het boek is volgens de nieuwste inzichten zo gemaakt dat het voor iedereen het prettigst leest.’
Foto: JMS