Zo’n 75 procent van zijn werk vindt Jef van Doorn in de buurt waar hij zelf woont, het Garenkokerskwartier in Haarlem. En naar Amsterdam om te schilderen trekt niet zo wegens de drukte en de parkeerproblemen. Maar deze klus, gevel- en houtwerk aan ‘De twee gezusters’ aan de Herengracht, nam hij toch graag aan.
‘Ik heb er echt wel even over nagedacht,’ vertelt Jef van Doorn, directeur van het gelijknamige schildersbedrijf. Met zijn vaste werknemer, Waldemar Maczka, staat hij te schilderen aan het bescheiden herenpand, dat eigenlijk uit twee huizen bestaat, maar tegenwoordig door één oudere dame bewoond wordt. ‘Een bevriend timmerman, Maarten Maclean, waarmee ik veel samenwerk, die had hier werk en tipte de opdrachtgeefster over ons. Van haar kant was het ook een hele stap. Zo’n steiger tegen je gevel met vreemde mannen erop, en ook nog eens hartje Amsterdam, dat is een hele onderneming. Zelf zag ik op tegen het zoeken naar een parkeerplaats, maar dat blijkt wel mee te vallen. Als je rond achten de stad inrijdt, dan vertrekken net alle bewoners naar hun werk en heb je nog geen bezoekers en toeristen. Je ziet dan overal busjes rondrijden van bouw-, klus- en schildersbedrijven op zoek naar een plekje. Met een dagkaart is het nog redelijk te betalen. En verder de drukte, dat was echt wel wennen. Op een zonnige dag kijk je je ogen uit naar de file van bootjes op het water van de gracht. Op den duur went het wel. Ook als weer een groepje dronken Engelsen voorbijvaart in een hottub. Met de beveiliging van je steigers ben je verder wat zorgvuldiger dan elders.’
De klus zelf was het die Van Doorn naar de hoofdstad lokte: ‘Het is een prachtig pandje, redelijk goed in de lak, maar wel hard aan een schildersbeurt toe. Het leek me gewoon geweldig om te doen’. Dat is niet tegengevallen. Van Doorn: ‘Je komt bij een oud pand als dit altijd wel wat onverwacht houtrot tegen, die repareren we met Renoflex van Renovaid. Ondertussen ben ik wel onder de indruk van hoe het hout van destijds zich houdt. Het eiken is hier en daar helemaal niet zo goed gedetailleerd en ik ben ook wel reparaties tegengekomen met niet al te goed materiaal. Toch ziet het er over het algemeen heel goed uit. Kaal hout gronden we met Glazol WPM multiprimer van De Vos Verf, dan voorlakken met Glazol VLS Systeemlak van De Vos Verf. We lakken af met Glazol XTD hoogglanslak van De Vos Verf. Ik werk graag met De Vos. De verf droogt net iets anders dan bijvoorbeeld Sigma Allure, waar ik veel mee werk. Je moet de temperatuur en luchtvochtigheid dus wel wat meer in de gaten houden, maar de bolle glans van de Glazol staat me heel erg aan, die is ook heel duurzaam. En de verf bevat wat meer olie, waardoor het nog wat flexibeler blijft, ook op de lange duur. Dat is een voordeel bij zo’n oud pand als dit.’
De verf koopt Van Doorn bij de vestiging van De Vos Verf in Haarlem, die bestiert wordt door Danny Verdoes. ‘We hebben vier vestigingen: Brummen, Den Haag, Scheveningen en Haarlem,’ legt hij uit. ‘Het filiaal Haarlem valt dus onder mij. ’s Ochtends is de winkel open en meng ik de verf op kleur, ’s middags rijd ik bestellingen, waar in Nederland de mensen de verf maar nodig hebben.’ Verdoes is zelf schilder geweest en vindt het dan ook leuk om met schilders mee te denken over uitdagingen die ze in het werk tegenkomen. ‘Ik hoor elke dag wel iets nieuws. Vaak komen we er samen uit en ik heb altijd het lab in Den Haag om lastige kwesties aan voor te leggen.’ Van Doorn: ‘Met mijn schildersbedrijf ben ik aangesloten bij de coöperatie Duurzaam Garenkokerskwartier. Particulieren die hun woning willen verduurzamen krijgen een Quick Scan. Als schilder offreer ik in die gevallen zonder de steigerkosten en ook het dorpelonderhoud na twee jaar is gratis. Goed onderhoud van je schilderwerk is ook duurzaam, toch? Schilderen met verf van een kleine fabrikant, van een leverancier die in je eigen buurt zit past in dat duurzaamheidsdenken.’
Wat niet wil zeggen dat Van Doorn niet ook elders zijn verf koopt. Voor de krullerige kuifen op de siergevel van de Twee Gezusters bijvoorbeeld, gebruikt Van Doorn Ambipholin van Caparol, die hij koopt bij ProCoatings. ‘Dat cement was in een hoogglans verf voor hout gezet. Bepaald geen ideale verf voor een steenachtige ondergrond. Helemaal verwijderen wilde de klant niet, dat werd te prijzig. Het was wel heel groen van de aanslag van de bomen. We hebben het dus eerst helemaal schoongemaakt met een schoonmaakmiddel, wat een fiks karwei was. Daarna hebben we het in de primer gezet en vervolgens geschilderd met een matte muurverf. Dat vind ik toch mooier dan glanzend en de bewoonster gelukkig ook.’
Van Doorn werkt in het seizoen met maximaal vier man. Daar wil hij het graag op houden. ‘Ik heb al veertien jaar een eenmanszaak. Tussentijds is dat zeven jaar lang een vof met een ander schildersbedrijf geweest. Dat is om meerdere redenen opgehouden. Op een gegeven moment liepen we met een man of zeven op verschillende werken. Je werkt dan niet meer overal echt zelf mee en hebt het overzicht niet. Met als gevolg dat je niet de kwaliteit levert die je wil leveren. Je zou je zelf dan helemaal vrij moeten maken om de werken af te lopen, maar daar ben ik voorlopig nog lang niet aan toe. Ik vind het schilderwerk zelf gewoon voorlopig nog veel te mooi.’
Een YouTube-video over dit project is te zien op SchildersVAKTV.