Kantonrechter J. Marsman verzuchtte volgens het dagblad dan ook dat het dossier ‘niet uitblinkt in duidelijkheid’. Advocate S. Geeraths van de oud-werknemer vond het jammer dat de directeur van Fransen geen zaakgemachtigde bij zich had. Hij voerde zelf het woord en had alleen zijn 13-jarige zoon meegenomen naar de rechtbank.
De ex-medewerker, een schilder, kwam in september vorig jaar bij Fransen in dienst. Hij werd op 6 mei linea recta naar huis gestuurd, omdat hij gerommeld zou hebben met urenbriefjes. Volgens Geeraths ontbreken gegronde redenen voor de uiterste maatregel die ontslag op staande voet is. Door de situatie, zo schrijft Tubantia, is haar cliënt nog verder in de financiële problemen geraakt. Hij heeft geen recht op een werkloosheidsuitkering.
De advocate stelde bovendien dat haar cliënt vaak op verzoek van Fransen zelf na werktijd en in de weekeinden beunde bij klanten van hem. Voor werk buiten de reguliere arbeidstijden om, zou hij 20 euro per uur contant in het handje hebben gekregen van zijn baas.
De werkgever reageerde fel. ‘Ik ben bestolen, dat vind ik zeer zwaar wegen.’ Hij stelde bovendien dat de schilder zelf hengelde naar opdrachten bij klanten en noemde dit kwalijk. Ook zou hij uren hebben geschreven die hij niet had gemaakt.
De werkgever houdt in elk geval vast aan de beëindiging van het arbeidscontract per 6 mei, de schilder legde zich daar niet bij neer. De rechter moet het ontslag op staande voet derhalve onder de loep nemen. Binnen vier weken komt hierover duidelijkheid, beloofde zij.