Variabele: ‘Wij doen niet aan hiërarchie’

Ronny Minkman en Doris van Binsbergen zijn een goed stel. De uitvoerders van onderhoudsbedrijf De Variabele werken intensief samen bij een grootschalige woningrenovatie in Druten. ‘En dat is soms net een goed huwelijk’, zegt Minkman met een grijns. ‘Als Doris ‘ja’ zegt, ben ik ook akkoord en andersom. Wij bespreken alles met elkaar en kunnen uitstekend schakelen.’

Het begint ’s ochtends steevast met een goede bak koffie in of bij de keet. Even de koppen – niet te dicht – bij elkaar: wat staat er vandaag op de planning? De vaklui drinken een bakje mee, uiteraard op veilige afstand, en weten daarna precies waar ze aan toe zijn. Die dagelijkse routine kreeg half maart een stevige knauw doordat Van Binsbergen thuis kwam te zitten met corona-achtige verschijnselen. De schrik zat er goed in. ‘Het virus slaat toe wanneer je weinig weerstand hebt’, weet Van Binsbergen. ‘Het gevaar is dat je weer te vroeg begint.’

Hij is volledig uitgeziekt en weer helemaal de oude. Tegelijkertijd kwam zijn compagnon niet in de problemen, omdat het project in Druten leunt op een gestructureerd plan. Begonnen in week 34 vorig jaar, staat de oplevering op de rol voor de eerste of tweede week van juni dit jaar. ‘Maar er moet nog veel gebeuren’, zegt Minkman. Het project is verdeeld in vier blokken, veelal huurwoningen. Uitgezonderd de bovenzijde van blok 2, waar 24 kopers wonen en waar een vereniging van eigenaren actief is. Minkman: ‘Op de begane grond van blok 2 hebben winkels gezeten, maar daar maken we nu negen sociale huurappartementen. Die zijn levensloopbestendig.’

Blok 3 is een verhaal apart: Cafetaria Vlakkers, in handen van een particuliere eigenaar die zich onttrekt aan de renovatiewerkzaamheden. In blok 4 voegt De Variabele een serie van twee appartementen samen tot één. Het totale project bestaat uit 65 woningen. Die gaan er niet alleen qua aanzicht flink op vooruit, ze worden ook opgewaardeerd tot energielabel A++. Te danken aan onder meer warmtepompen, spouwmuren, isolerende beglazing en zonnepanelen. Gecombineerd met gloednieuwe loggia’s, prefabwanden, badkamers, keukens en toiletten – én niet te vergeten een frisse lik verf – krijgen de woningen een compleet nieuwe jas. De bewonersconsulent van corporatie Woonwaarts heeft Minkman al te kennen gegeven dat er veel belangstelling is voor een stulpje aan de Vlakkers.

Dat zal de gemeente Druten deugd doen, want het in de jaren zeventig gebouwde complex stond bekend als rotte kies. Hangjeugd, criminaliteit. ‘Wij moeten het oppimpen’, vertelt Minkman. ‘Een deel van de oude bewoners keert terug, maar er komen ook veel nieuwe mensen. Een ander type huizen en hogere huren trekken andere bewoners. De gemeente gaat het hele straatbeeld vernieuwen, met betere parkeergelegenheid en meer groen. En de mensen krijgen een nieuwe tuin, die leggen wij ook aan.’

Beter gezegd: dat doet een van de onderaannemers. Al spreken ze bij De Variabele liever van partners. ‘Wij doen al jaren zaken met vaste partners’, verhaalt Minkman. ‘Iedereen heeft daarbij zijn eigen specialiteit. Wat wij zelf doen is de maatvoering, timmerwerk, schilderwerk en glaszetten. Wanden worden gezet door een gespecialiseerd bedrijf en stukadoors hebben we zelf, maar huren we in dit geval in. Wij bieden een totaalpakket. Er lopen hier zo’n tien mensen van De Variabele rond. Gemiddeld zijn we dagelijks met zijn dertigen aan het werk.’

Onder hen de schilders Berry Scholing, Dick van de Wal en Ko Hendriks. Zij werken met verf van Nelf. ‘Dat vinden onze jongens een fijn product’, weet Minkman. ‘Vooral over de verwerking zijn ze te spreken. Binnen gebruiken we watergedragen producten, buiten kiezen we voor hoogglans. Op de gevels komen minerale muurverven. Alles krijgt 2,5 beurt. We mogen er echt wat van maken. De nieuwe puien die erin komen zijn al twee keer gespoten in de fabriek. Die krijgen nog 1,5 beurt van ons.’

De schilders zitten rond half 12 te schaften. Maximaal drie man in de keet, waarschuwen meerdere aanplakbiljetten. ‘Afstand houden hè’, realiseert Hendriks zich maar al te goed. Hij vertelt dat hij gezien zijn leeftijd (60) en als hart- en suikerpatiënt tot de risicogroep behoort. ‘Dus ik sta er serieus in. Als mensen de regels niet opvolgen, ben ik zo pleite. Ik heb geen zin om met mijn neus naar beneden te liggen in het ziekenhuis.’

Aan alle vakmensen ter plaatse, maar zeker aan de uitvoerders, de taak toe te zien op naleving van de regels. Minkman: ‘Ik ben geen schoolmeester die iedereen de hele dag achter de broek aan zit. Attent ben ik wel. Als iemand verkouden is of zijn partner is ziek, blijft hij thuis. En komt hij toch, dan stuur ik hem terug.’ Het geluk in Druten is dat het gros van de bewoners tijdelijk elders verblijft. ‘Heb je met een bewoonde situatie te maken, dan wordt het lastiger. Zoals een project in Driebergen, dat ik ook onder mijn hoede heb. Dat ligt stil tot 1 juni. Bij De Variabele doen we er alles aan om projecten door te laten lopen. Dat gaat redelijk goed, de continuïteit blijft erin en opdrachtgevers werken graag mee.’

Zelf heeft Minkman vanaf zijn vijftiende ruim 25 jaar geschilderd. Nu is hij vijftig en na een interne opleiding alweer negen jaar uitvoerder. ‘Ik probeer een team te kneden van al die mensen.’ Zeker niet als een aristocraat. ‘De schoonmaker is voor mij even belangrijk als de projectleider’, benadrukt Minkman. ‘Iedereen is één, aan hiërarchie doen we niet. We hebben korte lijnen, plezier en gaan amicaal met elkaar om. Met maar één doel: in een jaar tijd dit complex tot een goed einde brengen.’

Over dit project is een vlog te zien op SchildersVAKTV