Met werkervaring in de bloembinderij op zak, bloeide Sanne Postma pas echt op in het schildersvak. Haar nieuwe werkomgeving biedt ook een ander voordeel: ‘Ik hoef niet meer elke ochtend mijn gezicht te plamuren.’ De 23-jarige zij-instromer krijgt met die opmerking de lachers op haar hand. Ze zit in het bedrijfspand van Schilders De Vries aan de Rigaweg in Groningen. Ook haar werkgever, Myrthe de Vries, zit aan tafel. Net als Peter van Dijk van uitzendbureau Flexschilder en Jantsje van der Sluis van Leerbouwen, praktijkopleider in de bouw.
Aanleiding voor de samenkomst is de versnelde praktijkervaring die Leerbouwen en Flexschilder enkele zij-instromers in het schildersvak laten opdoen. Onder hen Sanne Postma en Max Zandberg, die na een grillige jeugd zijn leven meer en meer op de rit krijgt. ‘Zij behoren, met nog drie anderen, tot de toppers van de kopklas die we hebben samengesteld’, zegt Van Dijk. Via het UWV zijn zij bij Leerbouwen terecht gekomen, waar ze hun deelcertificaat op niveau 2 volgens de maatstaven van onderwijsontwikkelaar Savantis hopen te behalen.
Maar nauwelijks goed en wel aan de opleiding begonnen, kwam de coronacrisis tussenbeide. ‘Heb ik eindelijk iets leuks gevonden: vergaat de wereld.’ Het was de eerste gedachte van Postma na het uitbreken van de pandemie. Opnieuw onbedoeld komisch: ‘Ik dacht dat we allemaal dood gingen.’ Zo’n vaart liep het niet en ook de studiehinder voor de meest talentvolle zij-instromers lijkt mee te vallen. Dit komt omdat zij eerder dan gepland stage mogen lopen, volgend jaar winter terugkeren naar Leerbouwen, om in het voorjaar van 2021 examen te doen. In de tussentijd blijven ze via Flexschilder Groningen-Drenthe aan het werk bij hun leerbedrijf.
En daar zijn mensen als Postma en Zandberg maar wat blij mee. Hoewel hun levensverhalen niet te vergelijken zijn, hebben beiden in het schilderen een nieuw doel gevonden. ‘De hele dag boeketten samenstellen ging me vervelen’, vertelt Postma. ‘Ook vond ik het lastig om meer dan dertig Latijnse bloemennamen in mijn hoofd te stampen.’ Ze maakte zich een tijdje nuttig met vrijwilligerswerk zoals kinderfeestjes organiseren en rummikuppen met eenzame ouderen. Tot op een dag een klusjesman bij haar thuis kwam. ‘Hij vroeg of ik even wilde helpen en zei na afloop: waarom zoek jij geen werk in deze richting? Het afplakken met folie was heel goed gegaan. Daarna heb ik nog helpen sauzen.’
FOTO’S: RV
Een snuffelstage bij Schildersbedrijf Johan Smit in Gieten volgde en Leerbouwen ontving haar met open armen. Myrthe de Vries is zeer content met Postma. ‘Als je het verschil ziet bij Sanne tussen het eerste gesprek en nu: dat is gigantisch. Ze heeft veel meer zelfvertrouwen en is echt opgefleurd.’ Enkele kilometers verderop, aan de Rouaanstraat, zit ook al een glunderende directeur: Hans Jager van Totaal Schilderwerk. Hij zegt hartstikke tevreden te zijn met Max Zandberg, die net op zijn fiets komt aangereden. De 29-jarige Groninger is aan het werk bij een filiaal van een grote bank en heeft pauze. ‘Max breed opleiden, dat is de bedoeling’, zegt Jager. ‘Hij doet het goed, is niet op zijn mondje gevallen en brengt eigen ideeën in.’
Opgegroeid in Zuidhorn, begon Max na de basisschool aan het atheneum. Geen verrassing, aangezien hij uit een familie komt van juristen en ingenieurs. ‘Maar ik was een boefje, druk en brutaal’, grijnst Zandberg. ‘Ik haalde geregeld kattenkwaad uit.’ Hij kwam op een zogenoemde schakelschool terecht met de belofte dat hij binnen een half jaar zou terugkeren in het reguliere onderwijs. IJdele hoop, bleek al snel. Een mavodiploma zat er daardoor niet in en Max stroomde op zijn zeventiende in op het laagste mbo-niveau. Ver onder zijn vermogens, maar hij probeerde van alles. ‘Erg gemotiveerd was ik niet. Uiteindelijk heb ik mijn eerste diploma gehaald in 2017: detailhandel op niveau 2.’
Wat niet meehielp was het strafblad uit zijn jeugd, waardoor hij geen Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) kon krijgen en zodoende moeilijk aan werk kwam. Max had wel een hobby: tekenen en schilderen. ‘Maar ik had nooit in m’n kop gehaald daar mijn beroep van te maken. Tot ik hoorde van Leerbouwen: een aantrekkelijke optie, omdat je snel in dienst kunt bij een bedrijf en geld kan gaan verdienen.’ Met zijn gezin heeft hij ervaren wat (relatieve) armoede is. ‘We moesten, onder meer door plotseling ontslag, jarenlang rondkomen van vijftig euro per week en liepen bij de Voedselbank.’
Ondanks alle tegenslag, bleef de liefde tussen hem en zijn vriendin sterk, houdt hun relatie al bijna veertien jaar stand en zetten ze drie kinderen op de wereld. Ook is Zandberg zich altijd doelen blijven stellen. Foto’s op zijn telefoon getuigen van de tijd dat hij zeer frequent sportte en 106 kilo woog: pure spiermassa. Inmiddels zijn de schulden afbetaald, is de ergste stress verdwenen en beschikt het gezin over een eigen auto. ‘Ik zie de toekomst hoopvol in’, zegt Zandberg, die er trots aan toevoegt: ‘Ik ga schilder worden. Een mooi resultaatgericht vakgebied, dat mij bovendien gaat helpen bij mijn verdere ambities in het vastgoed.’
Jager: ‘Ik geniet van Max’ drive en vind het mooi hem te ondersteunen. Dit is het type jongens dat wij zoeken.’ De Vries op haar beurt spreekt lovende woorden over haar nieuwste aanwinst: ‘Sanne is heel gemotiveerd en enthousiast. Weer eens een dame aan de kwast, dat vind ik ook positief.’ De benadering van haar leerwerkbedrijf wordt gevoeld door Postma. ‘Ik ben stukken beter met mezelf’, zegt ze. ‘Veel vrolijker en heb meer zelfvertrouwen. Eindelijk heb ik iets gevonden waar ik goed in ben en wat ik nog leuk vind ook.’