Dat zullen ook de eigenaren van stand- en decorbouwbedrijven denken: als we allemaal straks een prikje genomen hebben en/of de sneltesten bij de deur van de concertzaal staan, dan willen de mensen binnen wel wat beleven hebben. De Nederlandse bouwers van giga-decors voor grote dancefeesten zijn wereldberoemd en reizen normaal gesproken dan ook over de hele wereld. En de beurzenbranche houdt het hoofd al trappelend boven water en als het maar even kan gaat het weer los in de grote hallen.
Kortom: Ik verwacht niet dat er veel bedrijven zin zullen hebben in hun mensen ontslaan en de transitievergoeding nog terwijl ze in dienst zijn in een nieuwe opleiding te stoppen. Weg is weg en die zien we niet meer terug. (nog even daargelaten dat de standbouw volgens mij ook van de losse contracten aan elkaar hangt, dus dat is er helemaal geen baan waarvandaan de nieuwe baan kan worden aanvaard).
En hoe is het met de werknemerstrouw? Schildersbedrijven kampen altijd al met het fenomeen dat de écht heldere jongens, de doorpakkers, heel vaak voor zichzelf beginnen. Je kunt ze proberen te houden met bonussen, promoties, ze voorman maken en veel complimenten maken. En vaak helpt dat, maar vaak ook niet. Die schilders blijven dan in ieder geval nog in de branche. Maar de mensen die hun hart eigenlijk verpand hebben aan het in bussen en vliegtuigen heen-en-weer hoppen? Achter de rockband aan, een paar dagen op en neer naar de Hamburger Messe, een paar dagen knallen en dan weer een paar dagen vrij zijn… gaan die het wel leuk genoeg vinden om elke morgen in een ploeg op weg te gaan om ergens op galerijflats ramen te zetten en deuren te schuren?
Er is veel enthousiasme, en er zullen heus mensen geholpen zijn op deze weg van baan-naar-baan. Maar ik zie toch heus wel hier en daar een beertje op die weg.
Ik ben zowel in de standbouw, als ook als huisschilder actief. Beide hebben met elkaar te maken, en heeft z’n eigen voor en nadelen. Ik denk zelf dat je moet pakken, wat je kunt, leuk of minder leuk.