Zoals zo vaak zal de waarheid wel weer ergens tussenin liggen. Dan is de verhouding tussen het aantal schilders met een vast contract versus het aantal schilders met een uitzendcontract wat aan het normaliseren, wat goed zou zijn, want de 30-70 verhouding waar een paar jaar geleden over geschreven werd, dat lijkt met niet gezond. Maar zijn er nog steeds heel veel bedrijven die nauwelijks extra personeel aannemen en dus blijven werken met een flinke ‘flexibele schil’.
De uitzendkracht dient duurder te zijn
Feit is: niemand weet hoeveel schilders in uitzendsituaties in de branche actief zijn. Ze kiezen zelden voor afdracht aan het schilderspensioenfonds, als hun die keuze al wordt voorgelegd, en ze vallen ook buiten het zicht van de salarisadministratiekantoren in de sector, want die verlonen hun loon niet.
Over dat loon: dat dient dus gelijk te zijn aan dat wat een schilder in vaste dienst verdient. Dat schrijft de schilder-cao voor evenals de cao van de NBBU en de ABU-leden. Een schilder via een uitzendcontract dient dus relatief duur te zijn voor een werkgever: het ‘gewone’ loon plus de fee waarmee de uitzendbureau’s hun heilzame werk bekostigen. Het voordeel voor de inlener zit hem dan in het feit dat hij alleen betaalt voor de uren dat de schilder voor hem werkt: geen werk, geen inhuur, geen kosten.
Ketenaansprakelijk voor het uitzendloon
Ik schrijf dat maar even op, want je dacht al dat het vreemd was dat je regelmatig wordt gebeld door uitzendbureau’s die je schilders aanbieden voor een grijpstuiver, dat klopt dus ook. Dat verschil tussen wat je zou moeten betalen en wat het bureau daarop in mindering brengt komt ergens vandaan. Dat is het loonzakje van de uitzendkracht. Met name vakbond CNV doet daar op dagelijkse basis veel aan. Zeker sinds inleners vanwege ketenaansprakelijkheid mede verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor onderbetaling van hun werknemers. Eens simpel vragen wat je ingeleende schilder eigenlijk maandelijks krijgt bijgeschreven kan tot pijnlijke verrassingen leiden.
Worden de bakken leeggekocht?
Maar… hoe zit het? Nemen schildersbedrijven in deze personeelschaarse tijden weer veel vaker mensen voor vast aan? Ik hoor daar verhalen over. Ook wat betreft uta-personeel, zeker bij de vastgoedonderhoudssector: talent is schaars en het meedenken met opdrachtgevers en het uitbreiden van het dienstenpakket zet daartoe aan. Je hoort ook over overnames van schildersbedrijven puur om aan vakkrachten te komen, dus dan ligt het voor de hand dat de bakken van de uitzendbureau’s worden ‘leeggekocht’.
Schildersbedrijven maken eigen keuzes
Vanaf die kant hoor ik echter andere verhalen. Want het zijn ook onzekere tijden. Het werkaanbod is lekker momenteel, maar dat kan ook zomaar imploderen. En zeker kleinere bedrijven kijken een nieuwe werknemer het liefst een paar jaar aan: de schilderkwaliteit moet goed zijn, de man/vrouw moet in het team passen en niet te vaak ziek zijn, dat zie je pas na jaren. Ik hoor ook van uitzendkrachten die eindelijk in dienst mogen op het moment dat een vaste kracht met pensioen gaat. Daar is de schilder dus per se niet van plan om te groeien… Schilders zijn echte eigenheimers, en schilderondernemers al helemaal.