Sprak deze week nog met een ondernemer in de tussenhandel. Niet iemand die ik ken als iemand die, laat ik maar zeggen, ’s nachts dieren uit hun kooitjes laat of met een spandoek een schoorsteenpijp beklimt. Niet dat-ie het niet zou kunnen, maar omdat-ie er het type niet naar is.
Maar ook deze persoon denkt dat we over slechts een paar jaar met watergedragen verf buiten staan te schilderen. Of met een totaal ander product, dat misschien nog helemaal niet bestaat. let wel: wij allemaal, alle schilders. Want dat is nu zijn dilemma: de doorsnee schilder begint niet aan de bio-based of watergedragen verven, zeker niet buiten en voor binnen adviseren ze het soms, maar dan meer als wisselgeld om de offerte wat bij te kunnen stellen: “Dan doen we het wel met ‘gewone’ tex’.”
Maar dat ‘gewone’ van producten op basis van fossiele grondstoffen en vluchtige organische stoffen, dat gaat er dus af. Dat ís er dus al vanaf; als mijn zegsman blijkt na te denken over een nieuw assortiment, en als een van de grootste verffabrikanten ter wereld een spuit verzint om buiten watergedragen lak mee aan te brengen. Die zien het aankomen.
De Engelsen, die zich overigens buiten de Europese regelgeving op verfgebied geplaatst hebben, zeer tot verdriet van de eigen verffabrikanten, kunnen de dingen zo snedig uitdrukken: ‘Having your cake and eating it’. Oftewel: je kunt niet iets hebben en het tegelijk opmaken. Terwijl we vandaag de politieke koek verdelen weten we allemaal dat, gegeven de klimaatcrisis, er grote veranderingen aankomen in zeer hoog tempo.
Ik weet van nog geen enkele nieuwe wet of maatregel die fossiel in verf verbiedt of die watergedragen buiten voorschrijft, en toch weten we met zijn allen dat het er aankomt. Dan kun je sputteren over een glansgraad die je niet haalt of een duurzaamheid die zich nog moet bewijzen. Dan probeer je je cake nog even vast te houden. Maar als je over een paar jaar nog schilderen wilt, zullen we allemaal, schilders, fabrikanten en zeker opdrachtgevers, ergens doorheen moeten bijten. Misschien door een zure appel. Maar dan neem ik liever cake.
Overigens zijn er mensen die al heel lang en met veel plezier buiten schilderen met watergedragen verf:
Volgend hr. Hoogstraten heeft watergedragen verf buiten alleen
maar voordelen.
Een ding hoor ik niet van hem, hoeveel uren op jaarbasis denkt hij
buiten NIET te kunnen werken, terwijl het met oplosmiddel houdende
verven wel kan? En wat laat je je personeel doen als het ‘morgens
6 graden is? Als ZZPer kan je makkelijker milieubewuster werken.
Mijn opdracht is om zo goed mogelijke kwaliteit te leveren bij mijn klanten.