Wees nooit te beroerd voor een klein klusje. Die les moet Randolph Algera in zijn oren hebben geknoopt. De man die het klassieke ambacht tot in de finesses beheerst en zich heeft doorontwikkeld tot toprestaurator met artistieke inslag, strijkt met de kwast over een bar in Leeuwarden. En met hem zijn vrouw en collega Gabriëlle Westra, plus een medewerker en een stagiair. Het team van Art Decor, het atelier annex bedrijf van Algera, doet alles wat het kan om te zorgen dat horecazaak In de Brouwerij dit voorjaar kan openen. Net als zo’n vijftien andere bouwlui in het pand aan het Zaailand, hartje centrum.
FOTO’S: RV
Algera komt al een klein jaar in dit statige herenhuis, een grand café, hotel en brouwerij in wording. Was hij geen jurylid geweest van de Nationale SchildersVakprijs, dan zou hij met dit project absoluut kans maken op een van onze trofeeën. Neem de sierlijke plafonds die hij tot in detail restaureerde en reconstrueerde na grondig kleuronderzoek. Bezoekers die straks omhoog kijken, vergapen zich aan onder meer plantmotieven en een rozenpergola tegen een helderblauwe lucht met wat sluierwolkjes. ‘De eerste bewoner van dit pand was in 1870 procureur-generaal Hettinga-Tromp van de rechtbank’, weet Algera. ‘Die heeft de plafondschilderingen laten aanbrengen.’ Deze waren meerdere keren overschilderd en aangetast door de tand des tijds.
Mesdag
Momenteel is de Friese meesterschilder vooral druk in zijn atelier in Heerenveen met de wandschilderingen voor In de Brouwerij. Dit doet hij wederom samen met Westra. ‘We doen dat in ons atelier, omdat het ter plekke nogal vol en chaotisch is. Er wordt volop gewerkt, dus we hebben daar niet de rust en er komt veel stof vrij. De kans op beschadigingen is daar gewoon groot.’ Ondertussen penseelt Westra rustig door, met olieverf. Wat zien we? ‘Meerdere doeken, waaronder één die geïnspireerd is op kunstenaar Mesdag, van wie verschillende schilderijen in dit pand hebben gehangen.’
Het tweede doek laat zee, land en boerenleven zien, aangevuld met groots afgebeelde gebouwen van Leeuwarden uit 1900 of ouder. Zoals de apotheek en De Waag. ‘En er komt iets van steampunk in’, zegt Algera. ‘Denk aan de uitbater die een aantal biervaten uitrolt in een industriële sfeer, met rook en mist. Mystiek en futuristisch tegelijk. Momenteel zijn de kleuren nog behoorlijk licht, maar die moeten vrij zwaar worden.’ Ook voor de overgang naar het derde tafereel. ‘Dat bestaat uit nog meer huizen en gebouwen, daar komt al veel meer stadsleven in, en mensen. Maar ook industrie en sciencefictionachtige gebouwen, vreemde vormen.’ Op het vierde tafereel culmineert de wandschildering in één groot feestgedruis. ‘Daar zal van alles gebeuren’, glundert Algera. ‘Een spannende sfeer met robots.’
Volgens de galeriehouder kan het kunstwerk gezien worden als een soort tijdreis door Leeuwarden. ‘We proberen daarbij echt duidelijk linken te maken met werken van kunstenaars die in het gebouw hebben gehangen.’ Hendrik Willem Mesdag dus, maar ook een ander prominent lid van de Haagse School: Jozef Israëls. Iconische namen die ook uitbater Willem Adema bepaald niet onbekend klinken. Algera geeft hoog op over zijn opdrachtgever. ‘Hij heeft kunsthistorisch besef, doet veel archiefonderzoek en graaft zich met zijn vriendin helemaal in in de geschiedenis van hun horecazaak.’
Eikenhouten betimmering
Adema is op zijn beurt zeer te spreken over Algera. Hij heeft zelfs een hotelsuite naar hem vernoemd. ‘Vakwerk wat Randolph doet, uitmuntend’, zegt de drukbezette man tussen het telefoneren door. Hij wijst naar de wand waar de muurschildering komt te hangen. Reken bij het ter plekke bevestigen van het werk op een sensationeel gebeuren, vertelt Algera. ‘In één dag lijmen we alles op de muur, acht staande doeken. Dat gebeurt medio juni.’ Het kunstwerk wordt omlijst door een eikenhouten betimmering. ‘Die is vrij donker aangekleurd, zodat je echt een soort ingekaderde schilderijen krijgt. De afstand tot het plafond wordt daardoor ook iets groter, anders zouden de decoraties aan de bovenkant heel erg gaan concurreren met de wandschildering. Dat moet je niet willen.’
Adema kijkt nog eens om zich heen en is content met de vorderingen in zijn bedrijf. Ook Algera is blij. ‘Eigenlijk alles wat in het vak voorkomt, ben ik hier tegengekomen’, zegt de Friese restaurator, die ook met zelfgemalen olieverf de luiken tamponeerde. ‘Van het klassieke ambacht tot restauratie, imitatietechniek en kunst. Ja, daar word ik best wel een beetje gelukkig van.’
Bekijk ook de video over dit project op SchildersVAKTV
