Zelfs Friezen zijn het niet helemaal eens over hoe de naam van het huis moet worden uitgesproken. Er is een kamp dat ‘Oetse’ zegt, maar er zijn er ook die vinden dat je ‘Wietze’ moet zeggen. Wie die Wtze Riemerts geweest is, houdt de geschiedenis voorlopig verborgen. Maar het pand is zeker historisch. Zo werd er in 2010 nog een plaquette op de muur onthuld, door opperrabijn Binyomin Jacobs, ter nagedachtenis aan Samuel Myer Isaacs, een orthodoxe jood die in het begin van de negentiende eeuw opgroeide in het pand, naar New York vertrok en daar veel invloed en bekendheid verwierf met een eigen synagoge, krant en ziekenhuis. Verder terug in de tijd heeft er Friese adel gewoond: Johannes Sinterma thoe Groverstins, kapitein in het Staatse leger.
FOTO’S: JMS
Trillen op de grondvesten
We wonen hier nu een jaar of vijftien’, vertelt de eigenaar, Peter de Boer. ‘Bij een huis als dit heb je heel sterk het gevoel van de eeuwen en dat je zelf maar een soort passant bent. We wonen hier graag. Het is een heel levendige straat, een paar keer uitgeroepen tot de ‘Leukste winkelstraat van Nederland’. En ik hoef voor de boodschappen inderdaad zo ongeveer mijn straat nooit uit. Dat je in het centrum woont, merk je wel: om de hoek is het centrale evenementenplein, als het daar los gaat trilt het huis letterlijk op zijn grondvesten.’
Met Jan Baatje kwam De Boer op een uitzonderlijke manier in contact. Baatje: ‘Mijnheer De Boers partner maakt elk jaar een prachtig miniatuurlandschap dat de Elfstedentocht voorstelt. Dat zet ze voor het raam zodat iedereen het kan bekijken. Wij thuis, in Olderberkoop, maken ook elk jaar zo’n landschap, maar dan meer in Dickens-stijl. Dus ik was eens komen kijken en zo kwamen we ook over het schilderen te spreken.’
De Boer: ‘Het is een monument en we herstellen het waar we kunnen in oude luister. Zo hebben we Jan gevraagd om de gang op te knappen.’ Baatje werd in 2005 ‘Schildersbedrijf van het Jaar’. Hij viel toen al op door het grote netwerk dat hij als zzp’er om zich heen had verzameld. Hij liet hier een timmerman lambrisering maken met panelen in oude stijl, bracht vlak glasvlies aan op de muren en schilderde het vervolgens allemaal af.
Bedompt en donker
Het huis heeft, zoals veel oude huizen, een heel onlogische indeling en bestaat uit ruimten die vroeger gescheiden waren of juist ooit met elkaar verbonden. De Boer: ‘De badkamer was nogal laag en lag midden in het pand. Het was er daarom bedompt en donker en ook veel te vochtig. We hebben het plafond laten wegbreken, want daarboven was een bediendenkamertje dat we nooit gebruikten. Nu hebben we een prettige badkamer met een heel hoog plafond met een dakraam, dat we met een afstandsbediening open kunnen zetten.’
Schildersbedrijf Baatje werd er weer bijgehaald om die badkamer te schilderen. ‘Prachtig, die oude draagbalken die dwars door de ruimte lopen’, zegt Jan Baatje. ‘En stevig. We hebben ze gebruikt om er een werkplatform op te leggen zodat we het plafond konden schilderen. Daarna hebben we die balken met aandacht behandeld: ze schoon gemaakt en geschuurd. We kwamen oude verflagen tegen, ook rode verf. Dat hebben we zo veel mogelijk laten zitten en er daarna blanke lak op gezet.’
Kunststof netje
Nu zijn Jan en Ferry (Jan Baatje heeft een vof met zijn echtgenote, de zoon is in dienst van het bedrijf) bezig met de gevel. De Boer: ‘Daar hadden we in de tijd dat we hier woonden nog niet iets aan laten doen, dus het was wel duidelijk dat dat nodig moest worden aangepakt.’ Vooral bij het dak was het slecht, de uitstaande borden van de dakkapel moesten vervangen worden wegens te veel houtrot. Vooral de liggende delen, de houten vensterbanken, zijn hard aan herstel toe. Het houtrot wordt uitgefreesd, dat wordt opgevuld met Repair Care en daarna is Baatje van plan om er ook een ‘netje’ op te leggen, het gaas dat Repair Care speciaal voor dit soort reparaties beschikbaar heeft: het kunststof netje wordt ingelegd in een laag epoxy die daarna fraai gemodelleerd kan worden.
Ook de gestuukte muren, waarschijnlijk portland-cement en vermoedelijk al heel oud, vertonen veel scheuren. Die worden nauwkeurig uitgehakt en daarna opgevuld met een product van Toupret. Afschilderen doen ze bij Baatje met bij voorkeur met Sikkens-producten. Het gaat vast weer een fraai geheel worden. Zeker als de grote rode voordeur straks staat te shinen en het opschrift van het Wtze Riemertszhuis is hersteld (Baatje is van plan het alleen schoon te maken en de letters alleen plaatselijk te herstellen “Om de vakgenoot te eren die deze letters ooit geschilderd heeft”)
Geen vetpot
Jan Baatje zelf is alweer een jaar of zes pensioengerechtigd. ‘Ik werk ook geen hele dagen meer. Meestal op een project alleen de ochtenden. Omdat Ferry een hoog werktempo heeft, halen we samen dan toch wel ongeveer de gewone planning. Waarom is nog werk op mijn leeftijd? Nou, ik heb als zelfstandig schilder geen groot pensioen opgebouwd bij het pensioenfonds. Dat vult dan aan op de aow, maar een vetpot is het niet. Maar, eerlijk, ik blijf dit werk doen zo lang ik kan. Want daar is het veel te mooi voor!’
Bekijk ook de video van dit project op SchildersVAKTV
