Zo kwamen we een kerkje in Asch op het spoor, een gehucht in de Betuwe. Eenmaal daar kwamen de verhalen van omwonenden los: over hoe dat er vroeger aan toeging, zo’n kapel in de verf zetten. Jaar-in-jaar-uit pakten buurtbewoners zelf de kwast. Met provisorisch klimmaterieel. Een man met de bijnaam Wim de Bakker (naar zijn beroep) knoopte zelfs twee fruitladders aan elkaar.
Het onderhoud van dit rijksmonument is de laatste decennia in handen van professionele vakmannen. Aanvankelijk was Erik Memel uit Zoelen de vaste schilder van de kerk, maar hij stopte en droeg zijn klanten over aan Pieter Dolron, de vader van Job bij wie hij vroeger in de klas zat.
Koninklijke Eijsbouts
‘De bereikbaarheid is hier wel een dingetje’, zegt Job. ‘De klokkentoren moesten we insteigeren.’ De klokken zelf werden tijdelijk opgeborgen door ’s werelds grootste klokkengieterij Koninklijke Eijsbouts, omdat de schilders er anders niet bij konden met hun penselen.
De gevel aan de straatkant vergt ook bijzondere aandacht: die moet voor dag en dauw gesausd worden, omdat de verf in de felle zon te snel droogt. Lees erover in de nieuwe SchildersVakkrant of bekijk de video op SchildersVAKTV: