FIOD staat voor de Fiscale Inlichtingen- en Opsporingsdienst. Hoogstwaarschijnlijk heeft u nog nooit rechercheurs van deze dienst op de koffie gehad. En waarschijnlijk gaat dat ook nooit gebeuren. Maar dat dacht uw collega ook!
Dit verhaal begint bij een aardig rijke directeur van een interieurbouwbedrijf. Geen Quote 500-lid, maar mocht er ooit een Quote 1000 komen, dan heeft hij een goede kans. En deze welgestelde vriend was doende om een klein paleis voor zichzelf te bouwen in de Nijmeegse heuvels.
Tot zover geen probleem, dit komt vaker voor. Mijn cliënt, als tamelijk gespecialiseerd onderaannemer, werd gevraagd om een offerte te maken. Ook dat was natuurlijk geen probleem en vervolgens kreeg hij mondeling de opdracht voor circa 40.000 euro.
Paardenstal
Vlak voor aanvang van de werkzaamheden zond cliënt nog een mail, waarin hij verzocht om schriftelijke bevestiging van de opdracht. Diezelfde dag kreeg hij nog een mail terug. De opdracht werd bevestigd en het verzoek was om de factuur op naam van de BV te zetten onder vermelding van Amaretto Paardenstal. ‘Vreemd’ vond mijn cliënt dat nog wel; er was tenslotte geen stal bij het woonhuis. Maar veel meer denkwerk heeft cliënt er eigenlijk niet aan besteed. Het werk werd dus uitgevoerd, gefactureerd en betaald. Dat was in 2009 en vervolgens gingen de jaren voorbij. Tot een maandagmorgen in mei 2014. Want op die fraaie ochtend stonden er plots twee FIOD-rechercheurs op de stoep van mijn cliënt. Zij waren bezig met een onderzoek naar deze rijkaard en de bouw van zijn privéwoning. Die bleek al aardig binnenste buiten gekeerd en nu waren de 15(!) betrokken bouwbedrijven aan de beurt, dus ook mijn cliënt. Die kreeg nog precies een paar minuten om telefonisch overleg met mij te zoeken, want als ze voor de deur staan, dan gaan ze ook niet meer weg.
Open kaart
Omdat u dan verdachte bent, heeft u het recht om te zwijgen. Mijn cliënt koos er echter voor om open kaart te spelen. Hij voelde zich ook niet schuldig, zo gaat het tenslotte wel vaker, toch?! De rechercheurs vonden het minder gewoon en gaven aan dat zij die middag nog een depot van 30.000 euro wilden zien! Anders zou de volgende dag beslag worden gelegd bij opdrachtgevers en bij de bank! Er was niet aan te ontkomen, want de rechter bleek hiervoor al toestemming te hebben gegeven en dus is diezelfde dag nog betaald om erger te voorkomen. In de maanden daarna hebben we veelvuldig gemaild en getelefoneerd met de betrokken Officier van Justitie. Die gaf aan bereid te zijn de zaak te willen regelen tegen betaling van 6.500 euro; een zogenoemde transactie waarmee strafvervolging wegens ‘valsheid in geschrifte’ verder voorkomen zou worden.
Meer acties
Dus zijn wij vorige week op de koffie gegaan bij de Officier van Justitie om er nog een laatste keer over te praten. We hebben alle argumenten op tafel gelegd, maar uiteindelijk wilde de Officier niets meer doen dan het voorstel tot 4.000 euro verlagen. Dat heeft cliënt dus maar geaccepteerd, want hierover procederen zou nog meer kosten (zelfs als je uiteindelijk wint). Knarsetandend, want we denken dat er heel wat meer bedrijven zijn die ooit zo’n factuur hebben verzonden. Dat dacht de Officier ook en ik begreep dat nog meer van dit soort acties zullen volgen. Het is maar dat u het weet!
*) Mr. Gert van Gorcom is eigenaar-directeur van Van Gorcom Advocaten (www.VanGorcomAdvocaten.nl).