Na 34 jaar werken aan schilderonderwijs vond Aad van der Star het wel genoeg. Vooral door zijn functie als hoofd communicatie en PR, was hij aanwezig op elke plek waar het schilderonderwijs maar gepromoot kon worden. Zo werd Van der Star het ‘gezicht’ van Savantis. ‘Bedrijven met goed geschoold personeel maken het verschil.’
U gaat met een soort prepensioen?
‘Inderdaad. Een paar jaar geleden kreeg ik hartproblemen. Dan ga je anders tegen leven en werken aankijken. Er waren nog een paar klussen te doen voor de toekomst van Savantis en toen vond ik het wel welletjes.’
Weer beginnen als huisschilder?
‘Ha ha, nee. Dat ben ik wel geweest, keurig bij de, toen nog, SLVS mijn schilderdiploma’s gehaald en mijn ondernemersdiploma. Ik heb ook enkele jaren als schilder in loondienst bij verschillende bedrijven gewerkt. Je had toen nog grote winterwerkloosheid. Heel vervelend als je een gezin en een bestaan wilt opbouwen. Toen werd ik gevraagd om de lessen van een paar klassen met schilders over te nemen, als ziektevervanging. Zonder ervaring en ondersteuning voor een groep mbo-scholieren. Ik heb er heel veel van geleerd. Voor mijn kinderen is het erg fijn dat ik kan schilderen. Maar verder ga ik toch echt van mijn pensioen genieten.’
34 jaar, zolang werkt niemand meer bij een baas.
‘Inderdaad best lang. Maar je moet jezelf doorlopend ontwikkelen. Ik heb veel verschillende functies bekleed bij SVS, wat later Savantis werd. Zo was ik ook verantwoordelijk voor de organisatie van het ondernemersonderwijs, de ontwikkeling van leermiddelen, de uitgeverij, voor opleidingsadviseurs, de exameninstellingen en het trainingenpakket.’
Die opleidingsadviseurs zijn er niet meer.
‘In 2012 werd bepaald dat Savantis de wettelijke taken ging overdragen aan de stichting Samenwerking Beroepsonderwijs Bedrijfsleven, SBB. De SBB zorgt nu voor de registratie van leerbedrijven, het begeleiden van leermeesters en het onderhoud van de kwalificatiestructuur. Verschillende Savantis-adviseurs zijn overgegaan naar de SBB. Dus bedrijven zullen soms weinig verschil zien. Savantis is zich meer en meer gaan toeleggen op trainingen op maat, in-company. Dus voor schildersbedrijven die een bepaald onderwerp willen oppakken met (een deel van) het personeel. Op het eigen bedrijf, of op ene project. Dat scheelt reiskosten, en op maat gemaakt, dus helemaal naar behoefte van de ondernemer.’
Maar werkt dat nog wel, met al dat flexpersoneel?
‘Een zorgwekkende ontwikkeling. Door allerlei overheidsmaatregelen is het gewoon heel risicovol om een klein schildersbedrijf te hebben, zeg van een man of vijf. Wordt er één ziek, dan kan het bedrijf in grote problemen komen. Daarom groeien zzp-bedrijven vaak niet door. Grotere bedrijven hebben verschillende keuzes gemaakt. Nu de krapte op de arbeidsmarkt toeneemt, denk ik dat de bedrijven die ook tijdens de crisis geprobeerd hebben zo veel mogelijk personeel aan te houden en hen goed te scholen een streepje voor hebben. De anderen moeten én op zoek naar personeel én dat personeel op niveau krijgen.’
U hebt veel aan werving en promotie voor het vak gedaan.
‘Altijd samen met anderen, hè. Maar inderdaad. Bijvoorbeeld de Ga Schilderen!-campagne. En door op allerlei onderwijsmanifestaties en scholierenbeurzen te staan. En door de tronenwedstrijd. Ik blijf het jammer vinden dat bestuurders dat hebben afgeschaft. Een schilder kwam op de basisschool een paar keer met een klas werken: ze bouwden een troon en beschilderden die. De schilder bracht zo zijn enthousiasme voor het vak over. De scholen met de leukste tronen werden uitgenodigd voor een schoolreis met een prijsuitreiking, de winnaar kreeg een ‘techniekkast’, voor technisch onderwijs. Het is heel moeilijk om aan te geven wat zoiets oplevert. Maar je maakt een grote groep scholieren en hun omgeving bekend met het schildersvak en dat móet wel iets opleveren.’
Verffabrikanten doen nu dat soort dingen…
‘Precies. Anders gestructureerd, minder landelijk, maar je ziet dat Sikkens een Kleurinitiatief heeft ontwikkeld. En Wijzonol heeft ook een keer een afgeleide van de tronenwedstrijd georganiseerd. Die doen ook steeds mee aan ‘Girls Day’. Dat zijn commerciële partijen, die heel goed inzien dat je de jeugd zo jong mogelijk moet interesseren in het schildersvak. Zij zijn ook gebaat bij meer handen aan de kwast.’
Maar het meeste vindt toch plaats dicht bij huis.
‘In de regio zeker. Bij de samenwerkingsverbanden van schildersbedrijven (en van stukadoorsbedrijven) ligt de kracht. Daar heb ik veel vertrouwen in. Daar moet die connectie tussen bedrijfsleven, lagere en vmbo-scholen gelegd worden en natuurlijk met het mbo. Om jongeren te werven voor de opleiding en om ze vast te houden in de bedrijfstak. De meeste SchildersVakscholen, Schilder^sCools en Stuc Werk en Leren zijn daar heel goed mee bezig.’
U laat Savantis met een gerust hart achter.
‘Zeker. Savantis heeft verbreding gezocht. We leveren nu ook onze diensten aan andere branches. Zoals aan bouwmarkten, aan dakdekkers, de bouw en nog steeds aan de afbouwmarkt. Onze leermiddelen worden door bijna alle mbo-scholen met een schilder- of afbouwopleiding afgenomen en we blijven actief met examinering en met trainingen op maat. Er is een mooie collectie handboeken voor de schilder ontwikkeld en die wordt nu ook gedigitaliseerd. Ik kan tevreden terugkijken.’
Foto:
Aad van der Star: ‘Training op een schildersproject scheelt reis- en verlet-uren’
Foto: JMS