Afdek- en afplakwerkzaamheden behoren tot de dagelijkse taken van een schilder. Het zorgt ervoor dat oppervlakken niet verontreinigd of beschadigd raken, maar ook dat na het schilderen of spuiten alles weer snel opgeruimd kan worden. Een universele afplaktape, die geschikt is voor elke situatie, bestaat helaas niet.
Hoewel het afdekken en afplakken door schilders als een echte ‘must’ en ook nuttig worden beschouwd, zijn deze werkjes bij de meeste gebruikers niet erg geliefd. Vaak gehoorde klachten zijn de tijdsduur, de hoge materiaalkosten voor afplaktape, problemen bij het verwijderen en het onoverzichtelijke productaanbod. De oplossing zou een tape zijn met een sterke kleefkracht, geschikt voor alle oppervlakken, bestand tegen alle chemische, mechanische en andere externe invloeden en liefst niet al te duur. Helaas bestaat dat soort tape niet.
Kwaliteit afplaktape
Wegens uiteenlopende projectomstandigheden, oppervlakken en invloedsfactoren is het gebruik van verschillende gespecialiseerde plakbanden noodzakelijk. U raakt al snel het overzicht kwijt en dan wordt de prijs het enige selectiecriterium. Met ‘goedkope’ afplaktapes bespaart u weliswaar op de kosten, maar helaas ook op de kwaliteit van het werk. De problemen die deze tapes met zich meebrengen, heeft elke gebruiker al wel eens meegemaakt.
Vooral bij de meest gebruikte, licht gekrepte tape bestaan er duidelijke kwaliteitsverschillen. Met minderwaardige afplaktapes ontstaat het risico op een niet of niet goed uitgevoerde impregnering. Het gevolg is dat de tape bijvoorbeeld opweekt tijdens het werken met dispersieverf, waardoor de verf onder de tape kruipt. Dit zorgt niet alleen voor onnauwkeurige verfranden. Doordat drager en lijmmassa van elkaar worden gescheiden, blijven er ook onvermijdelijk lijmresten achter op het oppervlak wanneer de tape wordt verwijderd. Dit is vooral vervelend wanneer dit fenomeen zich al na enkele minuten voordoet. Een gebrekkige kwaliteit kan zich ook voordoen in de vorm van te dunne foliedragers of een te zwak, continu inscheurend weefsel. De keuze voor een kwaliteitsplakband biedt hier duidelijk meer zekerheid.
Afplakduur
Er zijn ook heel wat verschillen wat betreft de afplakduur. In feite wordt die vooral bepaald door externe factoren. Door verschillende invloedsfactoren – zoals het weer, UV-straling, het type en de broosheid van de ondergrond, de gebruikte lijm en drager, mechanische en chemische belasting of de grootte van het af te plakken oppervlak – is het vrijwel onmogelijk om exact te bepalen hoe lang een afplaktape mag blijven hangen. Toch zijn de gebruiksmarges van kwaliteitsproducten aanzienlijk groter en worden extra kosten uitgespaard omdat de tape minder snel moet worden vervangen.
‘Blijft altijd plakken’ is niet altijd een voordeel. Op broze oppervlakken of wanneer een tape verschillende weken moet blijven plakken, biedt een zwakkere kleefkracht veel meer voordelen. Een verkeerde lijmmassa leidt namelijk in veel gevallen tot wisselwerkingen met de ondergrond (migratie van weekmaker) of mechanische beschadigingen, bijvoorbeeld het loskomen van vezels op houten ondergronden. De keuze voor een kwaliteitstape met producteigenschappen die optimaal zijn afgestemd op de toepassing, spaart tijd, geld en stress uit en biedt bovendien de gewenste zekerheid.
Voor meer informatie en praktische tips: zie www.brillux.nl
Tip van de vakman
Om lijmresten, chemische reacties en verkleuring te voorkomen, raden we aan om een stukje tape vooraf gedurende minimaal 48 uur aan te brengen op een onopvallend proefvlak. Op kunststofoppervlakken (met name pvc) en nitrolak moet een dergelijke test sowieso worden uitgevoerd. Het aanbrengen en verwijderen van afplaktape doet u best altijd bij een temperatuur van boven de 5 graden Celsius. Meteen na het drogen van de verf trekt u de afplaktape gelijkmatig van de ondergrond, weg van de verfrand.
Ondergronden
Voor een goed kleefcontact is een schone, vaste en draagkrachtige ondergrond nodig die vrij is van stof, olie, vet en vocht.
– Bij houten oppervlakken is een voldoende hoge splijtsterkte van belang om het loskomen van vezels te vermijden;
-Verflagen moeten worden gecontroleerd op belastbaarheid en vastheid, bv. door middel van een krasproef, ruitjesproef of plakbandtest;
– Op antikleeflagen – bv. siliconen dichtmiddel of profielen, teflon, polypropyleen (PP) en polyethyleen (PE) – is de kleefkracht van schilderstape beperkt;
– Door omgevingsinvloeden worden pvc-kunststoffen na verloop van tijd bros, het kunststofoppervlak raakt beschadigd en wordt microporeus. Dergelijke oppervlakken moeten eventueel volledig met een geschikte tape worden afgeplakt. Daarbij wordt een verkleuring weliswaar niet volledig verhinderd, maar de verandering is niet zo opvallend;
– Bij slecht verdichte oppervlakken uit eloxal en aluminium kan er kleefmateriaal achterblijven, daarom moet eerst een kleeftest worden uitgevoerd voordat u een afplaktape gebruikt;
– Bij natuur- en kunststeen en op koper, zink en lood kunnen verkleuringen of chemische reacties optreden. Dek deze oppervlakken daarom altijd af zodat ze niet met lijm in contact komen.
Auteur: Johanna Westermeier