De fundamenten en de kelder dateren nog uit 1387 toen ridder Pauwels van Haestrecht van de toenmalige Hertogin Johanna van Brabant toestemming kreeg er zijn ‘borch’ te bouwen. Voor het overige is het huidige Witte Kasteel het resultaat van de turbulente tand des tijds maar aardig om te vermelden is dat in het historische gastenboek de namen van Lodewijk XIV en Napoleon staan. En dan wordt een voormalige Heerlijkheid al snel een Rijksmonument.
De huidige vorm van Het Witte Kasteel werd bepaald door een renovatie uit 1777 van het geslacht Van Salm tot Salm. In een spiegel bij de entreehal staan de namen van alle kasteelheren en de laatste van die lange rij is de familie De Pundert. Na een onoplosbaar conflict met overheidsinstanties besloot eigenaar De Pundert het kasteel te schenken aan stichting Het Witte Kasteel die speciaal voor dit doel was opgericht. Het onbezoldigde bestuur van deze stichting neemt de zorg voor de restauratie en exploitatie van de gebouwen op zich. Met de status Algemeen Nut Beogende Instelling kwam een rijkssubsidie voor restauratie in beeld. Uit dit potje werd de omvangrijke restauratie gefinancierd.
De kersverse winnaar van de Nationale Schilders Vakprijs 2015 in de categorie Onderhoudsschilderwerk, Sander Snoeks van DecoArt Snoeks uit Aarle-Rixtel, ontvangt mij in Loon op Zand in een van de bijgebouwen van het kasteel waar de kantine is ingericht. Vaste kracht Antonio Mendoza legt de laatste hand aan een achterdeur van het koetshuis. Compagnon in de vof en broer Frank Snoeks en hun andere vaste kracht Mark Dijsselbloem zijn elders.
Op mijn vraag hoe je uitgenodigd wordt om op een dergelijk project in te schrijven, volgt een uitgebreid verhaal over familie en relaties. Sanders zwager Bas werkt bij het gerenommeerde interieurarchitectenbureau van Francine Broos dat kantoor houdt in de voormalige destijds zogenoemde zaadhuis van Het Witte Kasteel. Zodoende werd DecoArt Snoeks uitgenodigd mee te werken om dit vervallen pand volledig te restaureren. En wanneer die proeve van bekwaamheid slaagt, volgt de andere uitnodiging. En die vindt plaats wanneer de laatste landgoed eigenaar De Pundert het kasteel schenkt aan de hierboven stichting waarvan Francine Broos desgevraagd voorzitter is. Op verzoek van De Pundert had DecoArt Snoeks al een plan van aanpak geschreven en na de overdracht volgde de inschrijving die met succes gehonoreerd werd.
In maart van dit jaar kon met de werkzaamheden gestart worden. Uit een selectie van drie koos DecoArt Snoeks de steigerbouwer die het best meedacht. Hun voorstel om de entreegevel en de westgevel, vanwege de fotografisch gunstige ligging, als eerste onderhanden te nemen viel bij iedereen in goede aarde. Omdat het vijfentwintig jaar geleden was dat de buitengevel onderhoud had gehad, waren de verwachtingen over de ondergrond aan de lage kant en zo ook geschiedde. Door middel van waterstralen kwamen hele lappen oude verf maar ook onderliggend voegwerk van de muren. Voegen werden hersteld met Calcmat KM15 een metsel- en voegmortel van Keim op basis van hydraulische kalk. De eigenschappen van hydraulische kalk zijn uitermate geschikt voor restauratiewerk onder vochtige omstandigheden. Fabrikant Caparol adviseerde vervolgens de afwerking van de muren met eerst het aanbrengen van AmphiSilan-primer voor de verankering. Om eilandvorming te voorkomen werden de kale muurdelen voorbehandeld met AmphiSilan Compact, een hoogvullende muurverf om daarna de gevelmuren af te werken met Thermosan. Deze op siliconenhars gebaseerde muurverf bevat nanokwartsdeeltjes die een hard, mineraal en driedimensionaal kwartsnetwerk vormt en vervuiling tegengaat. Van dichtbij zie je minuscule pareltjes vocht die bij de geringste aanraking naar beneden rollen. Het spuitwerk is uitgevoerd met het NespriTec-syteem van Caparol, het nevelarm verspuiten, in dit geval met een membraanpomp, de Wagner SF 31.
Het was ook Caparol die voorstelde dit project aan te melden voor de Nationale SchildersVakprijs. Het bezoek van hoofdredacteur Jan Maurits trok Sander en Frank over de streep, maar dan moet je ineens over de presentatie gaan nadenken en dat blijkt een vak apart. Maar als je dan toch tot het selecte gezelschap van de negen genomineerden weet door te dringen ben je trots, blij, verrast, verbaasd en opgelucht en dat alles in willekeurige volgorde. En dit was slechts de voorbode van het serieuzere werk want de vakjury komt ook nog op bezoek. Er moeten foto’s en films gemaakt worden en dat allemaal in een betrekkelijk korte tijd. Tijdens het bezoek van de vakjury viel Sander jurylid Johan Deunk op vanwege zijn grondige materialenkennis en de klik tijdens hun gesprek: ‘Met die man zou ik wel een hele week over schilderwerk kunnen praten.’
Het project dat na de nodige voorbereidingen in maart begon en met de hulp van de genoemde verffabrikanten en leverancier Husan voor het vierlaags Veveo Celsor lakverfsysteem voor het houtwerk en de MP Dry Seal van Repair Care, een elastische stopvervanger voor het stoppen de 823 ruitjes, kan acht maanden later feestelijk gepresenteerd worden tijdens het gala van de Nationale SchildersVakprijs 2015 in Haren.
Met een gezonde dosis spanning horen Sander, Frank en hun medewerkers Antonio en Mark hoe het juryrapport wordt voorgelezen. Met het gevoel dat het juryrapport over het eigen DecoArt Snoeks en over hun project ging, nam de spanning alleen maar toe en na het verlossende woord was het alsof de kurk nu echt van de champagnefles knalde.
Foto:
In de ‘kantine’ vertelt Sander Snoeks(rechts) aan Bas Burema zijn ervaringen over het winnende project Het Witte Kasteel