Een pikant detail: u zit met Henk den Boer, directeur van VLD, in het hoofdbestuur van OnderhoudNL.
‘Ja, dat klopt. Maar we hebben besloten dat nu ik zijn bedrijf heb overgenomen en Henk strategisch en commercieel directeur wordt in mijn bedrijf, ik mijn positie in het bestuur ter beschikking stel. Dat lijkt ons wel zo zuiver.’
Goed. Is dat verhelderd. En dan: waarom koopt u in één haal twee vastgoedonderhoudsbedrijven op?
‘Ons bedrijf is de afgelopen jaren sterk gegroeid, vooral op het RGS-vlak, de Resultaat Gerichte Samenwerking, met name met corporaties. We hebben ook het VGO-keur in alle disciplines. We kunnen meedenken, adviseren, meerekenen en scenario’s schrijven voor corporaties op het gebied van vastgoedonderhoud en vastgoedverbetering. Dan heb je het op een project van een paar woningen niet meer over twee ton aan schilderwerk, maar over twee miljoen aan bouwkundige maatregelen, met als onderdeel schilderwerk. Dan spreek je niet met opzichters, maar met directies. En die stellen harde eisen omzeteisen.’
Omzeteisen?
‘Als je als aannemer een werk van twee miljoen wilt uitvoeren, dan willen ze dat je niet te veel afhankelijk bent van dat project. Want gaat het mis, dan val je om, en omgekeerd, als je als bedrijf omvalt, kun je het werk niet meer uitvoeren. Dus stellen ze een omzettoets. Met een omzet van zo’n 10 miljoen, wat Roza Vastgoedzorg nu deed, kom je dan moeilijk mee. Dan val je af.’
Terecht?
‘Ik vind eigenlijk van niet. Elk vastgoedonderhoudsbedrijf weet dat het veel moeilijker is om dertig kleine projecten te draaien dan drie grote. De inspanning van het personeel op kantoor wordt niet evenredig groter naarmate de werken groter worden. Zeker niet bij een bedrijf als Roza Vastgoedonderhoud, waar in de afgelopen jaren het kantoorpersoneel is toegenomen tot vijftien man, hbo’ers, iemand met een wo-achtergrond en iedereen op trainingen is geweest: RGO, VGO et cetera. Ik heb zelf ook een bouwkundige achtergrond. Het aantal medewerkers is ongeveer gelijk gebleven sinds ik het bedrijf van mijn vader en oom overnam, zo’n vijftig man. De verandering in samenstelling van deze groep zit niet alleen in de medewerkers op kantoor, maar ook het aandeel timmerlieden onder de vakmensen is groter geworden.
Dus?
‘Dus zouden we die grotere werken met onze omzet heel goed kunnen aannemen, zonder risico, en daarvoor dan mensen aantrekken, vaklieden, en zo autonoom verder groeien. Maar het is een harde eis. Heeft er ook mee te maken dat er andere Vastgoedonderhoudsbedrijven zijn die die slag al lang gemaakt hebben. Daar concurreer je mee. En grote bouwbedrijven die deze markt ook zien. Al gaan die vaak nat op het werken aan gebouwen in bewoonde staat. Dat kunnen ze niet. Vastgoedonderhoudsbedrijven wel.’
Dus omzet verhogen door overnames.
‘Inderdaad. En nu is het zo dat zowel Henk den Boer als Gert van de Velde precies hetzelfde probleem zien. Zij bedienen dezelfde markt. Ze schuiven ook op richting die RGS-contracten, energetische renovaties. En hun bedrijven zijn ook te klein voor de omzettoets.’
Dus het maakt eigenlijk niet uit wie wie overneemt.
‘Dat ligt iets anders. Bij Roza Vastgoedhonderhoud zijn we, ik denk ook wel door mijn eigen interesse, dus heel veel in het UTA-personeel gaan investeren. UTA is geen kostenpost. Het rekenwerk voor corporaties, het opstellen van scenario’s, daar kunnen we ook voor rekenen. Het is niet meer zo dat het geld per se door de mensen op de steiger verdiend moet worden. Bij VLD en Van de Velde ligt dat anders. Beide bedrijven hebben het VGO keur voor gevel, maar niet op de andere onderdelen. Zij zouden dus én die omzetgroei én de groei in kennis en deskundigheid nog door moeten om mee te kunnen doen. Dan is verkopen logischer.’
Hoe gaat het met het personeel?
‘Het lijkt nu misschien net alsof we de bedrijven puur om de omzet hebben binnengehaald. Maar het gaat me ook om kwaliteit en vakmanschap en reputatie. Niet alleen blijven beide directeuren nog aan het nieuwe bedrijf verbonden, maar ik geloof ook sterk in plaatselijke familiebedrijven. De mensen op de vestigingen kennen de gebouwen waaraan ze werken, de mentaliteit, de sfeer van een stad of dorp. Dat wil ik heel graag zo houden. En kwaliteitsschilderwerk heb je nodig, júist bij RGS-contracten. Je neemt als bedrijf de verantwoordelijkheid voor wat je levert en wilt zeven jaar later niet met gebreken geconfronteerd worden die je zelf moet oplossen.’
70 vaklieden in Bergambacht, 40 in Dordrecht, u groeit naar 150 man, met een omzet van rond de 30 miljoen, vanuit Culemborg.
‘De medewerkers van Roza Vastgoedonderhoud komen uit een heel wijde regio. Da’s gek, maar dat is in de loop der jaren zo ontstaan. Daardoor, precies om wat ik zeg: actief zijn in je eigen regio, hebben we nu al een heel groot werkgebied, dat perfect aansluit op dat van de andere bedrijven. Het is allemaal nog heel recent. In september zijn we de besprekingen begonnen, nu is het al een feit. We gaan er hard aan werken om het een succes te maken.’