Nu klinkt “probleem” wel erg zwaar, maar dat was het niet. Het is meer te makkelijk denken over een situatie. Oh, dat doen we wel even. Daar schuilt het gevaar. Je onderschat de ondergrond of je hebt te veel vertrouwen in je kennis of de verf. Door iets beter na te denken en goed naar de ondergrond te kijken, hadden we op deze binnenschilderklus foutjes kunnen voorkomen. Gelukkig bleken ze gemakkelijk te herstellen.
Deze grote woning uit 2013 moesten we van binnen volledig onderhanden nemen voor de nieuwe eigenaren. Bijna alles dat geschilderd kon worden, kreeg nieuwe kleuren. Een aanzienlijk deel van de muren werd daarnaast voorzien van decoratief behang. Het eerste waar we ons zorgen over maakten, was de kunststof afwerking op de verdieping. De binnenzijde van het zadeldak was namelijk afgewerkt met kant-en-klare isolatiepanelen. De witte kunststof toplaag met een harde plastic afwerkstrip moest een andere kleur krijgen.
Sikkens adviseert Anker Stuy
Om zeker te weten dat we goede hechting kregen op deze ondergrond hebben we de hulp ingeroepen van Marcel Mars van Sikkens Center Mars. Omdat we met de nieuwe Duracare-spuitlijn van Anker Stuy wilden werken, adviseerde hij Ankolux Superhechtprimer. Geen specifiek voor de spuit ontworpen primer, maar prima met de spuit te verwerken.
We hebben de toplaag goed schoongemaakt met ontvetter en Scotch-Brite, waarna de hechtprimer in de spuit ging. Omdat deze primer kwastkwaliteit is, moet je de laagdikte goed in de gaten houden. Dat viel nog niet mee, aangezien het oppervlak hoog en schuin was. Een extra overlapping is dan snel gebeurd. Toch zag het resultaat er goed uit.
Als een gordijn
Na een paar uurtjes drogen viel ons een plek op, net naast een Velux raam. De verf voelde droog aan. Er ging even een licht schuurpapiertje overheen, gevolgd door twee laagjes primer om het weer mooi egaal te krijgen. Nu zou dit op hout, buiten, wellicht net goed gaan. Op plastic, binnen, gaat het fout. Hoewel de primer droog aanvoelde, was deze natuurlijk nog niet volledig uitgehard. Hierdoor kon het water uit de nieuwe laag de eerste laag “opweken”. Die werd te zwaar, waardoor er onthechting ontstond.
Aangezien de binnenschilderklus schuine stukken betrof, deed de zwaartekracht haar werk en hing er een stuk primer als een gordijn los van de ondergrond. Doordat het kunststof totaal geen vocht opneemt, duurt het hechtingsproces veel langer. Al het water moet door het oppervlak van de laag heen naar buiten. Hierdoor voelt de toplaag van de primer droog aan, maar is de binnenzijde nog vol in het drogings- en hechtingsproces. Gevoelig voor water dus. Na twee dagen doordrogen en goed schuren is deze plek plaatselijk bijgewerkt en na afspuiten volledig onzichtbaar en goed gehecht. Uiteindelijk niets aan de hand, maar het was wel even schrikken.
Craquelé
Bij het begin van deze binnenschilderklus zat er op diverse wanden decoratief behang geplakt. Deze wanden werden opnieuw behangen, maar enkele stukken ook gesausd. Bij het verwijderen van het oude behang werden we verrast hoe makkelijk dit ging. Eigenlijk trokken we het er in één keer zo af. Zonder opweekmiddel of stomen. De muur eronder voelde goed aan en kon, na plaatselijk repareren, zo gerold worden. Toch had hier een alarmbelletje moeten gaan rinkelen. Als het behang er zo makkelijk afgaat, is dat eigenlijk te mooi om waar te zijn. En dat bleek ook. Want na het aanbrengen van de muurverf ontstond er heel veel craquelé in de verf. Alleen op de wanden waar behang had gezeten; de andere wanden en plafons waren meteen super strak.
Dat kon natuurlijk maar één oorzaak hebben. De behanglijm was op de muur achtergebleven. Door het water in de muurverf was deze opgeweekt en in de muurverf opgelost, waarbij na droging craquelé optrad. Na de eerste muur hebben we de overige muren die nog in de muurverf moesten eerst helemaal afgenomen met warm water en een schuurspons. Ongelofelijk hoeveel behanglijm daar nog op zat. Gelukkig loste het goed op in warm water en bleef de craquelé verder weg. De wand die wel craquelé vertoonde is twee keer overgesausd en tussen de lagen door flink geschuurd. Uiteindelijk onzichtbaar, dus niets aan de hand.
Verdachte kit
In de bijkeuken waren tegels geplakt tot een hoogte van ongeveer 1,40 meter. Daarboven moest de wand gesausd worden. De tegels waren destijds afgekit met een verdacht uitziende kit. Na een klein proefstukje bleek dit inderdaad om siliconenkit te gaan. Gelukkig hadden we dit op tijd door (ervaring!) en konden we maatregelen nemen om het sauswerk strak aan te laten sluiten op het tegelwerk.
Door de tegels af te plakken en met overschilderbare beglazingskit ruim over de siliconenkit heen te kitten konden we het effect van de siliconenkit minimaliseren. Ditzelfde gebeurde bij het kozijn dat aansloot op de tegels. Ook hier was met siliconenkit gewerkt en moest de trukendoos weer open om het geheel kratervrij te krijgen. Wat gelukkig goed lukte.
Met zoveel jaar ervaring gebeurt het dus nog steeds dat je soms je kop stoot, zoals op deze binnenschilderklus. Door je goed te informeren kan je zulke situaties in de toekomst wellicht voorkomen. Maar ik weet zeker dat het elke collega zo nu en dan overkomt. Vakmanschap is een doorlopend leerproces.