Ron Muller (60) heeft in Den Helder overal vrienden. Loop een rondje door de stad met de eigenaar van Wicked Walls en de ene amicale begroeting volgt op de andere. Hij heeft dan ook op tientallen plekken in de noordelijkste plaats van Noord-Holland zijn stempel gezet. Vaak de finishing touch, ook wel bekend als “de laatste tien procent van Ron”. Een houtimitatie hier, een betonlook daar. Of een marmer-, steen- of metaalimitatie. De trukendoos van deze “kunstenaar in het lichaam van een ambachtsman” – aldus zijn website – is schier eindeloos.
De geboren Amsterdammer, tegenwoordig met baard, heeft een route uitgestippeld langs plekken waar hij recentelijk heeft geschilderd. Of beter gezegd: gedecoreerd. Te beginnen op de monumentale Oude Rijkswerf, bij voormalig oorlogsschip de Schorpioen, onderdeel van het Marinemuseum. ‘Die heb ik mogen terugtoveren in de originele staat, op basis van een analyse van het bestaande houtwerk op de boot.’ Zijn niet van echt te onderscheiden houtimitaties zijn te zien op onder meer deuren en kozijnen en in de kajuiten. ‘Alles was hier overschilderd in een monotone crèmekleur, daar werd je niet vrolijk van.’
FOTO’S: RV
Geen Efteling-effect
Op het dek klopt hij op een ronde, holle ruimte. ‘Dit is een affuit.’ Oftewel: het onderstel van een kanon. ‘Dat is mijn volgende project: de affuiten extra verouderen. Klinknagelimitaties ga ik erop maken en het staal- en houtwerk worden omgetoverd.’ Niks is hem te gek. ‘Van steen maak ik hout en van hout maak ik steen. En geen Efteling-effect hè, maar levensecht. Het Marinemuseum is al jaren een vaste klant van mij en letterlijk mijn thuishaven.’
Toen zijn vader werk kreeg op de Rijkswerf, verruilde het gezin Muller de hoofdstad voor Den Helder. Ron was vijf. Na de mavo ging hij naar het CIOS, op weg naar een toekomst als sportleraar. ‘Maar ik was vrij… niet serieus.’ Muller buldert van het lachen op het terras van lunchtent Nogal Wiedus, met uitzicht op de Noordzee. ‘Ik werd weggestuurd van het CIOS. Mijn vader pakte me bij mijn oor en zei: “Jij gaat naar de Rijkswerf”. Daar heb ik een schildersopleiding gevolgd en me later in oude ambachten gespecialiseerd in Heerhugowaard. Als kind was ik al met verf aan het klooien en creatief bezig.’
Ronnie Kopie
Hij kwam in de onderhoudsploeg van schepen terecht en groeide door tot paint supervisor. ‘Ik schreef onderhoudsadviezen voor productieplatforms van gas, zowel in zee als op het land. Inspectierapporten maken, het begeleiden van werkzaamheden; puur verftechnisch. Dat heb ik met plezier zes à zeven jaar gedaan, maar de creativiteit bleef knagen. Het was het tijdperk van Jan des Bouvrie en mij noemden ze Ronnie Kopie, omdat ik ook gek ben op alles wat met interieurs te maken heeft.’ Hij begon zijn eigen bedrijf. ‘Maandenlang macaroni vreten. In het begin heb je niks. Ja, ik had één ding: een vrouw die honderd procent achter mij stond en nog steeds staat.’
Muller heeft opdrachtgevers in binnen- en buitenland. Zonder ooit een letter te hebben geadverteerd. ‘Het gaat van mond tot mond. Ik interesseer me niet alleen voor verf, maar voor het complete plaatje van een bepaalde ruimte en denk ook mee over ontwerpen. Of maak deze zelf. In Wicked Walls komt alles samen.’ Nadat hij zijn uitsmijter naar binnen heeft gewerkt, loopt hij Nogal Wiedus in en wijst op een wand met verweerde oude planken: koper- en roestimitaties van Ron. ‘We hebben dit restaurant een metamorfose gegeven. Beachy-achtig.’ De eigenaar bedankte het creatieve team op geheel eigen wijze. ‘We moesten een avondje bij hem komen. Sombrero’s op tafel, Spaanse muziek en voor iedereen een envelop. Bleek daar een ticket voor een wedstrijd van Barcelona in te zitten. Ongelofelijk. En we kregen ook nog zakgeld mee. Een moordweekend!’
Mondriaan in stuctechnieken
Het enthousiasme zit er nu echt goed in bij Muller. Hij stapt zijn Fiat-cabrio in en geeft plankgas. Op naar het centrum, waar hij een moderne Mondriaan maakte op de muur van Diverzo Café. Grote vlakken, in de geest van de grootmeester, aangebracht met diverse stuctechnieken. Daar schuin tegenover horecagelegenheid Nozems, waar Muller niet alleen de eigenaar, maar ook iedere medewerker en gast lijkt te kennen. ‘Ik heb hier kleuradvies gegeven en de wandafwerking gedaan. Onder andere piepschuim letters omgetoverd in een metaalimitatie. En achter de bar een stukje pleisterwerk. Het moet de sfeer van de jaren zestig ademen.’
Dan een kort bezoek aan zijn woonruimte annex werkplaats. ‘Mijn nederige stulpje, de oudste stadsvilla van Den Helder.’ In de kelder een tafel vol met proefstukjes. Een keur aan decoratieve technieken. ‘Ik ben nu bezig voor een grote klant, een project bij de Westergasfabriek in Amsterdam, een oude loods. Ik experimenteer maar door.’
Masterpiece van de dag is toch wel het hippe, industriële grand café 4711, ook op Willemsoord oftewel de Oude Rijkswerf. ‘In de Napoleontijd werd hier onderhoud aan schepen gepleegd.’ In het tijdperk Ron Muller beschikt de loods over wanden met een ruwe betonnen/stalen uitstraling, gipsplaten met een levensechte stenenstructuur en een metaalimitatie onder de bar. Maar ook een gevlinderde vloer behandeld met zoutzuur op kleur – geseald met een lak – en boven de bar de cijfers 4711 verpakt in een gouden jasje. ‘Eau de cologne-stijl, dat is een geurtje van vroeger.’ Eigenaar Isaac de Freitas: ‘Deze ruimte hunkerde naar Ron. Hij kijkt naar een lege muur en maakt het af. Ron heeft hier echt zijn handtekening gezet.’
Volg Ron zijn avonturen ook op SchildersVAKTV