Waar denk jij aan bij een heilige dag?
‘Haha, aan twee totaal verschillende dingen. Het ene moment denk ik: een christelijke feestdag, het andere moment: een plek die met verf geraakt had moeten worden, maar dat niet is. Een stukje dat zo heilig is dat je daar op dat moment niet bij hoefde.’
Hoelang schilder je al?
‘Dat begon op de lts. Toen ik vijftien was mocht ik van school en ging ik de ladder op. Je was toen leerplichtig tot je zestiende, dus ben ik nog drie maanden een dag in de week naar het SPOS gegaan, de toenmalige schildersopleiding. Eenmaal zestien, vond ik elke schoolbank en ieder schoolboek wel genoeg en trok de kwast meer dan de boeken.’
Terwijl je nu voor een goedgevulde boekenkast zit.
‘In 2010 veranderde mijn leven, toen kwam de Heer in mijn leven. Het klinkt misschien mystiek, maar ik werd als het ware aangeraakt door Zijn liefde waardoor ik Hem wilde gaan volgen. Dat deed ik door theologie te gaan studeren. Inmiddels heb ik honderden boeken gelezen, waarvan negentig procent geloofsgerelateerd.’
Waar was je op dat voor jou bijzondere moment?
‘Het was 18 mei 2010. Ik ging wel naar de kerk, maar was er verder niet zo mee bezig. Het was meer uit traditie. Tot iemand van de kerk mij op die dinsdag vroeg of ik ’s avonds meeging naar een lezing van dominee Simons. Ik dacht: da’s niks voor mij, ik ga op zondag naar de kerk en dat is meer dan genoeg. Diezelfde middag vroeg iemand anders mij ook. Toen dacht ik: als jullie zo aandringen, ga ik wel mee joh. Ik was tot dan toe nog nooit op een doordeweekse dienst geweest. Onder de lezing van de dominee gebeurde er iets met mij, ik werd aangeraakt door liefde. Waar ik vroeger veel vragen had over het geloof, waren die van het ene op het andere moment opgelost. Daar was ik zó vol van, dat ik heel graag meer wilde weten over het geloof en de Bijbel.’
Studeren dus.
‘Maar ik werd natuurlijk niet zomaar toegelaten tot een hbo-opleiding. Ik had mijn veterstrik- en zwemdiploma, maar daar hield het wel een beetje mee op. Als eenvoudige jongen snapte ik er de ballen niet van, maar mijn toelatingsexamen ging verrassend goed. Ik haalde een 7, 7,5, 8 en 8,5 voor Nederlands, Engels, maatschappijleer en geschiedenis. Door levenservaring was ik blijkbaar op een hoger niveau gekomen en hbo-waardig geworden. Wonderlijk genoeg heb ik vervolgens binnen vier jaar mijn theologie-diploma behaald.’
En kwam je voor de klas terecht.
‘Nou, niet meteen. Dat is pas sinds afgelopen zomervakantie, via een oud-klasgenoot van het hbo. Hij stopte als godsdienstdocent op het Revius in Rotterdam en ik ben zijn vervanger. Ondertussen probeer ik mijn lesbevoegdheid te halen. Overigens heb ik ook nog even op de universiteit gezeten, waardoor ik het Oude Testament in het Hebreeuws kan lezen en het Nieuwe Testament in het Grieks.’
Schilder je nog?
‘Ben ik altijd blijven doen. Dat is ook de reden dat ik niet meteen naar een andere baan switchte in 2015: ik was veel te druk met mijn bedrijf, met klanten die ik moest bedienen. Je bent verantwoordelijkheden en contracten aangegaan, die moet je wel kunnen waarmaken, dat is je plicht.’
Inmiddels sta je drie dagen voor de klas en twee dagen aan de kwast, hoe bevalt dat?
‘Het is de ideale combinatie. Lesgeven is pittig. Om het maar even plat te zeggen: je gaat van een asociaal beroep – in je eentje schilderen – naar een klas met 25 leerlingen en werken in een team met andere docenten. Een contrast van dag en nacht, maar ook een verrijking. Zo zie ik dat echt, ook van het studeren geniet ik enorm. Waar ik vroeger geen boek wilde aanraken, lees ik nu met veel plezier. Een omslag was het wel. ’s Avonds heb ik gewoon vermoeide benen van de hele dag met je hoofd werken. En toen ik net begon, eind augustus, was ik blij als het woensdag was. Dan dacht ik: het is weer bijna weekend, ik hoef alleen nog maar te schilderen.’
Gaat schilderen je makkelijk af?
‘Het is heerlijk om te doen, echt ontspanning. Ik ben wel een zeikerd hoor, bij mij geen heilige dagen, daar kan ik slecht tegen. Gelukkig zit ik vooral in het particuliere werk en kom ik bij mensen die voor kwaliteit gaan, die niet voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Doordat ik lesgeef, ben ik het schildersvak gaan herwaarderen. De ontspanning van het geestelijk niet-actief bezig zijn, van het tot rust komen: echt een verademing.
Op school heb je met leerlingen te maken met diverse problemen en rugzakken, die je toch meeneemt naar huis en moet verwerken. Van de week is de vader van een leerling overleden; dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Op het moment dat je dan met een kwast of schuurmachine in je handen staat, kun je dat allemaal een plekje geven. Maandag kan ik er dan weer tegen, ben ik weer opgeladen en fris om met die jongelui aan de slag te gaan.’
Resumerend; hoe kijk je nu terug op 18 mei 2010?
‘Kinderen krijgen – ik heb er zeven – en trouwen zijn fantastisch, maar wat er die dag gebeurde is het mooiste wat me is overkomen. De grootste ommekeer in mijn leven. Met dominee Simons heb ik een heel goede band opgebouwd, ik zie hem als mijn geestelijk vader. Als het aan mij ligt houd ik de combinatie van lesgeven en schilderen nog jarenlang vol. Je hebt het goede van twee werelden: de energie van anderen, werken met je hoofd en alert zijn tegenover de rust van alleen werken en iets moois mogen creëren. Die twee dingen liggen aan de ene kant heel ver uit elkaar, maar zijn fantastisch te combineren.’