Elke schilder met een gedegen opleiding weet wel hoe het moet, maar bijna niemand begint er nog aan: een groot houten vlak, zoals een deur met kieren en scheuren, helemaal plamuren. Kees van Rooden durfde het aan, met hulp van Erwin Bakker.
‘Het is één van vier oude grenen deuren die toegang geeft tot de binnentuin van het Hageveld College in Heemstede’, verduidelijkt Kees van Rooden van het gelijknamige schildersbedrijf. De zzp’er verricht al dertig jaar schilderwerk aan het enorme gebouw, dat vroeger een klooster was. ‘Mijn vader schilderde er ook al, en men weet mij ook nog altijd te vinden. In overleg met mij bepaalt de directie per jaar wat voor werkzaamheden er moeten worden uitgevoerd. Daar word ik meestal voor ingeschakeld. Als ik er geen tijd voor heb ook wel eens een ander schildersbedrijf.’
De vier deuren zijn ooit met plaatmateriaal betimmerd, maar bij deze was dat hout zó slecht geworden dat Van Rooden het verwijderde. ‘Daaronder kwamen we natuurlijk allerlei schades tegen. Een hoek onderaan is helemaal vervangen. En de kieren tussen de planken waren groot en er zat houtrot in. Daar moest dus wel echt iets aan gebeuren.’
Maar wat? Alleen de slechte stukken opvullen met epoxy en dan opschilderen gaf vast geen goed resultaat. Erwin Bakker, accountmanager in de regio Haarlem van verfgroothandel Bevela, de vaste leverancier van Van Rooden, wist een oplossing. ‘Ik had er net cursus in gehad van Polyfilla. En het leek me geweldig om het hier te mogen uitproberen. Kees is ook altijd in voor iets nieuws, dus zijn we samen aan de slag gegaan.’
De producten van Polyfilla lijken in veel op de meer bekende 2k-epoxymaterialen, maar zijn anders van samenstelling en verwerken weer net een beetje anders. ‘Het is een urethaan-acrylaat’, weet Bakker. ‘Vrijwel epoxyvrij’. Dat was een extra reden om het hier in te zetten. Met epoxy moet je toch altijd voorzichtig omspringen, om allergische reacties te voorkomen. Niets mis met epoxyproducten, maar als er een product is dat beter is voor de gezondheid, dan moet je dat nemen, vind ik.’
De kieren tussen de planken werden uitgefreesd tot het aangetaste hout verwijderd was. Daarna werd de W340-houtprimer aangebracht. Toen konden de kieren gevuld worden met W370- 2k-reparatieproduct. ‘Dit Polyfilla-product is nét iets minder goed te modelleren dan epoxys’, zegt Bakker. ‘Maar een voordeel is weer wel dat het beter schuurbaar is. Als je dus wat te veel hebt aangebracht schuur je het gewoon weer weg zonder dat je schuurpapier meteen volloopt.’
Over deze ondergrond werd wapeningsband S530 aangebracht: een netvormig, zelfplakkend materiaal. Daarna werd het hele deurvlak afgeplamuurd met W350. Bakker, die zelf een schilderbedrijf gehad heeft, werkte met Van Rooden mee: ‘Plamuren krijg je allemaal als schilder op de opleiding. Ik vond het niet echt een lastig werkje. Gewoon, met een breed plamuurmes gelijkmatig aanbrengen. En dan dus mooi vlak schuren.’ Van Rooden denkt daar toch iets anders over: ‘Ik heb er best op staan zweten om het echt mooi strak te krijgen. Je kunt het inderdaad wel mooi vlak schuren. Maar die W350 droogt wel heel snel, dat maakt het modelleren lastig. Voor houtrotreparaties werk ik liever met de W370, die droogt wat langzamer en is even goed te schuren.’
Gelakt werd de deur met Trimetal-producten: Primer Prestige (op de foto’s) als grondlaag, en daaroverheen de aflak Permaline Silicon. ‘Ik ben vrij in mijn keuze voor materialen bij deze opdrachtgever’, vertelt Van Rooden. ‘Materiaal maakt maar een klein deel uit van de kosten. Ik vind het daarom onverstandig om daar op te bezuinigen. Ik wil kwaliteit leveren en daarvoor gebruik ik de materialen die ik daarvoor nodig heb.’
Foto:
De kieren vullen en plamuren met de urethaanacrylaat: dan gaat het gaas er over
Foto’s: Erwin Bakker