‘De onderhoudssector zoekt mensen, op alle niveaus: allround schilders, maar ook glaszetters, timmerlieden, onderhoudsmedewerkers, calculators en projectleiders. Doordat de markt goed is. En omdat er een enorme woningrenovatie-uitdaging in Nederland is. Wij zeggen: wij hangen toch al periodiek voor die gevel, laat ons die verduurzaming aanpakken. Daar hebben we organisaties als Aedes en de minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren voor nodig. Wij zijn dé sector voor onderhoud én verduurzaming.’
Dat is nog geen gelopen race, bouwbedrijven en meer industriële concepten willen ook verduurzamen.
‘Neem me niet kwalijk dat ik voor mijn eigen sector opkom. Het is wel zo dat in onze sector door vastgoedonderhoudsbedrijven al dagelijks bewezen wordt dat we met RGS-contracten snel en verantwoord grote hoeveelheden woningen kunnen verduurzamen. Onze leden hebben daar een grote voorsprong in. We verdienen een groter deel van die taart.’
In onze sector zijn maar zo’n 16.000 mensen in loondienst, inclusief uitzendkrachten. Ongeveer evenveel als er zzp’er zijn.
‘Het eerste is: de schilder- en onderhoudsbranche kampt met vergrijzing. Dat kan niet worden opgevangen met alleen mensen via de reguliere opleiding. We hebben dus zij-instromers nodig. En daarnaast zien wij dus een mooie, grote opgave voor onze sector, waardoor we nog fors kunnen groeien.’
Dat is de laatste jaren vooral met flexwerk geweest. Bedrijven hebben een ‘vaste kern’ met daaromheen ingehuurd personeel. Pas de laatste tijd neemt het aandeel flexwerk af.
‘Veel bedrijven komen daar van terug en ik denk dat dat permanent is. Ook omdat de ‘kwaliteit’ van de flexibele schil niet stabiel is. En reken maar: zoiets als winter-ww bestaat nauwelijks meer. Moet je eens zien wat we in onze branche allemaal met afschermen en verbeterde producten hebben weten te bereiken. Winterwerkloosheid hoeft er niet te zijn. Er gaan in bestuurlijke kringen steeds meer stemmen op om regelingen te treffen waarbij je helpt bij de personeelskosten voor bedrijven die nog wel last hebben van seizoeninvloeden. Een strandtent kun je niet openhouden midden in de winter. Maar voor een sector als de onze zou je kunnen denken aan een soort winter-NOW-regeling. Zodat mensen in dienst blijven. Los daarvan: naarmate de soort werkzaamheden van de onderhoudsbedrijven verbreden en door RGS-contracten ook beter in de tijd planbaar zijn, zal de behoefte aan mensen in vaste dienst alleen maar toenemen.’
Hoe steekt het Banen voor Baan-naar-Baan-plan in elkaar?
‘Er moet een goede selectie en doorverwijzing aan het begin zijn. Er moet een Mobiliteitscentrum komen, ondersteund door de sector, het onderwijs, het ministerie en het UWV. Daar komen mensen op gesprek. Daar wordt uitgezocht wat voor soort beroep in onze sector bij je past. We denken sterk aan mensen uit ‘aanpalende beroepen’, zoals de standbouw. Aanpakkers met veel technische vaardigheden. Maar onder de mensen die nu nog een heel ander beroep hebben, zitten soms heel vaardige klussers. Andere mensen hebben misschien meer affiniteit met calculeren. Voor iedereen wordt een plan gemaakt. We stellen ons voor dat je als kandidaat in dienst blijft bij je bestaande werkgever, die daar NOW-subsidie voor krijgt. In zestien weken volg je dan een opleiding, die we aanbieden via de OnderhoudNL Opleidingen, overal in Nederland. De laatste twee weken daarvan kom je in dienst van een bedrijf. Daar treed je dan in dienst met een baangarantie van tenminste 2 jaar.’
Tegen welk loon? Want in zestien weken ben je nog geen vakvolwassen schilder.
‘De zestien weken zijn wel berekend op mensen zoveel mogelijk en zo goed mogelijk opleiden. We gaan uit van mensen die al wat kúnnen. Ze behalen in die periode hun VCA, een IPAF-diploma en tal van deelcertificaten en doen het praktijkexamen. Het zijn dan dus goed voorbereide werknemers. Hoe de werknemers precies in de loonschalen moeten worden ingepast, daar moeten we het nog over hebben.’
Zoals over wel meer. Van het plan van Minister Koolmees is nog niet veel bekend, behalve dat een sector moet meebetalen.
‘Ik ga er vanuit dat we voor dit plan overheden, bedrijven en vakbewegingen kunnen interesseren. Het is een unieke kans voor de sector en voor de verduurzaming van de woningen in Nederland. De overheid bespaart ermee, want komen er ontslagen en belanden mensen in de kaartenbakken, dan kosten ze ons allemaal veel meer. De werkgevers die ze moeten ontslaan betalen toch al een transitievergoeding, die nou juist bedoeld is om mensen nieuw werk te laten vinden. Ons voorstel voor onze eigen bijdrage is om ook geld uit het inmiddels opgeheven O&O-fonds hiervoor te gebruiken. Dat fonds besturen we samen met FNV en CNV. Het geld is ondergebracht in de stichting Mijn Carrière, voor de loopbaanontwikkeling van mensen in de sector. Maar daar wordt nog te weinig gebruik van gemaakt. Hoe mooi zou het zijn om dat geld in deze bijzondere crisissituatie aan te wenden voor het aantrekken van medewerkers.’