Zo’n twintig jaar is Bertwin Lucassen zich bewust van het zelfstandig ondernemerschap. Zzp’er zijn is naar zijn mening niet meer wat het was en zal straks niet meer zijn wat het nu is. Geheel op zijn eigen manier vindt Lucassen met De Sgilder zijn weg. En… hij heeft een droom.
De vader van Bertwin Lucassen (38), Bertus Lucassen, startte dertig geleden al een schildersbedrijf als zzp’er. Ook Lucassen schrijft zich op zijn twintigste in bij de Kamer van Koophandel. ‘Dat was in die tijd nog redelijk ongewoon. Voor mij heel vertrouwd. Ik ben met het zzp-bestaan opgegroeid.’
Lucassen volgt het Spos en de ondernemersopleiding en trekt als zzp’er samen met zijn vader en met andere zzp’ers op. ‘Heel leerzaam. Van iedereen leer je weer wat anders. En om het eens mee te maken ben ik een maand of drie in loondienst bij een groot schildersbedrijf gaan werken. Ik kende de structuren niet. Onwennig om met voormannen en projectleiders te werken. Prachtig bedrijf, heel serieus, ook heel kostbaar. Toen begreep ik dat zzp’ers die bewust voor het ondernemerschap kiezen een goede toekomst tegemoet gaan.’
Een half jaar geleden gaat vader Lucassen met pensioen. Lucassen is aan zichzelf overgeleverd en start De Sgilder, een eenmanszaak met een eigentijdse bedrijfsnaam. ‘Eerlijk gezegd is die naam meer geluk dan wijsheid, het resultaat van mijn dyslexie. Ik had het zo eens opgeschreven toen iemand me wees op “mijn spitsvondigheid”. En dat het woord “gilde” erin voorkomt. Ik heb die naam direct vast laten leggen.’
Lucassen stelt zich binnen zijn ondernemerschap zo flexibel als mogelijk op. ‘Een avondklus, een kleuradvies of doorwerken in het weekend, geen enkel probleem. Als het móet kan alles, mits ik niet overvraagd word. Je moet wel zelf de regie weten te houden. Omgekeerd, geldt die flexibiliteit ook. Zo plan ik tijd in om bijvoorbeeld mijn kinderen naar school te brengen. Dat kan als zzp’er. En dat wordt ook van een moderne vader verwacht in een tijd van tweeverdieners. Rollenpatronen verschillen met die van dertig, veertig aar geleden en daar groeit de status van zzp’er in mee.’
Lucassen heeft ook de stellige mening dat het voor het ondernemerschap goed is als je je weet te onderscheiden. De bedrijfsnaam De Sgilder en de flexibiliteit zijn al genoemd. Zo rijdt hij behalve in zijn nette, maar geen splinternieuwe bus, ook met een gemotoriseerde brommer naar klanten als afstand en het weer het toelaten. Hij kleedt zich net even iets anders en is in de omgang met klanten niet de doorsnee schilderondernemer. ‘Dat moet je allemaal willen. Geforceerd lukt niet. Zijn zoals je bent. Die bedrijfsnaam bijvoorbeeld. Dat moet je dan wel benutten. Mensen glimlachen als ze het zien; ze geven daar direct positieve feedback op.’
Zo dyslectisch als Lucassen is, zoveel taalvaardig talent heeft hij om te rappen. Hij zet zo’n rap bijvoorbeeld op LinkedIn. ‘LinkedIn is een platform van heel serieuze bedrijven met heel serieuze mensen. Ik merk dat zo’n rap opvalt, aanslaat, zich onderscheidt. Daar steek ik graag wat energie in.’
In de toekomst zou Lucassen het liefst meer zzp’ers met gouden handjes op een bepaalde manier aan zich willen binden; zzp’ers die het ondernemerschap lastig vinden. ‘Jongens die moeite hebben met klantenwerving, de administratie lastig vinden en die toch graag in soort van collectief willen werken. Door uitzendconstructies worden ze in een keurslijf geduwd en onderbetaald. Ik broed op een soort van franchiseconcept, een collectief waarbinnen hun zelfstandigheid is gewaarborgd en waarbinnen ze met een aantal zaken ontzorgd worden en waar inkoopvoordelen te halen zijn. Bovendien kun je, door in een collectief te werken, samen grotere werken aan.’
Foto:
Bertwin Lucassen is niet de standaard schilderondernemer zoals de gemiddelde klant zich voorstelt. Daar voelt hij zich prima bij.
Foto: HvG