Zoals het een ondernemerszoon betaamt, is Theo Bakker opgegroeid met ‘het liberale gedachtegoed’. ‘Maar je kunt niet alles overlaten aan de markt’, voegt hij er meteen aan toe. ‘Als de overheid niet bepaalde besluiten neemt, gebeurt er niks. Of heel weinig. Want de meesten blijven toch rekenen in financiën.’
En dan is het niet je eerste idee om een kostbaar elektrisch busje aan te schaffen, om eens wat te noemen. Theo Bakker heeft dat wél gedaan, voorsorterend op uitstootvrije zones in binnensteden. Zijn schildersbedrijf heeft inmiddels twee elektrische Peugeots in de vloot. 48.000 euro per stuk. Maar die twee bolides zijn tijdens het bezoek van de SchildersVakkrant nog niet geleverd. Wél staan er twee Urban Arrows te pronken, elektrische bakfietsen voor de kleinere afstanden.
Familiebedrijf
Ideaal voor Joost Bakker Schilderwerken, dat midden in een oude stadswijk is gevestigd, het Regentessekwartier. ‘Een yuppenbuurt, dus je ziet hier nogal wat bakfietsen’, lacht Bakker. Het bedrijf draagt de naam van zijn vader. ‘Sinds 1968 zitten we op deze plek’, vertelt de 65-jarige ondernemer, de derde generatie aan het roer van het familiebedrijf. Zijn opa Marinus richtte de firma in 1907 op, in Utrecht. ‘Die had daar een drogisterij annex verfmakerij en schilderen deden ze er ook bij. In die jaren, nog voor de Eerste Wereldoorlog, had je in Nederland veel arbeidsmigranten uit Duitsland. Die kwamen hiernaartoe om hun geluk te beproeven. Op een gegeven moment werd die concurrentie zo onevenredig, dat mijn opa dacht: weet je wat, ik ga gewoon zo ver mogelijk van de Duitse grens af zitten, ik ga eens naar Den Haag.’
In 1947 nam Theo’s vader de zaak over. Deze Joost Bakker deed iets ongebruikelijks voor die tijd: zijn voornaam gebruiken in de bedrijfsnaam. ‘Er waren zoveel broers en zoveel aftakkingen van Bakker, dat mensen nooit precies wisten met wie ze te maken hadden. Vandaar zijn keuze. Zelf ben ik in 1979 in het bedrijf gaan werken en rond de jaarwisseling van 1988/1989 werd ik eigenaar.’
Nog even en dan neemt de vierde generatie het over: Theo’s zoon Robin. Of hij net zo vooruitstrevend is als zijn vader, die Joost Bakker Schilderwerken ontkoppelde van het gas, overal ledverlichting liet installeren en het dak uitrustte met vijftig zonnepanelen? ‘Misschien nog wel vooruitstrevender’, zegt Theo. ‘Hij is in elk geval 35 jaar jonger dan ik en dat helpt in je manier van denken.’
Apart maar leuk
Momenteel is Robin een van de bestuurders van de Urban Arrows. ‘De elektrische bakfietsen beschikken over een automatische versnelling en trommelremmen’, glundert Theo, staand naast zijn nieuwe aanwinsten in de verrassend grote loods van het stadse bedrijf. Waren zijn schilders – twaalf in totaal, allemaal in vaste dienst – een beetje te pushen voor het nieuwe vervoermiddel? ‘Je merkt dat mensen in eerste instantie blijven hangen in gemak. Je moet ze altijd een beetje aansporen, dat is mens-eigen en helemaal schilders-eigen. Die zijn, meer dan gemiddeld, behoudend en conservatief in hun gedachten. Een apart maar leuk slag mens. Iets eenzijdig opleggen werkt natuurlijk niet, maar zodra ze de gemakken van de elektrische fiets ervaren, groeit het enthousiasme. En de ene schilder vindt fietsen natuurlijk leuker dan de andere.’
Acht kilometer naar de buitenrand van Voorburg hoeven ze in elk geval niet te trappen. ‘Op die locaties heb je meestal minder parkeerdruk. Betaald parkeren is er ook niet zo stringent als in de stad. De elektrische fietsen hebben we aangeschaft voor alles binnen een straal van drie à vier kilometer, anders wordt het inefficiënt.’ Wat hem brengt op het logistieke gemak van de tweewieler op de korte afstanden. ‘Je zet hem voor de deur – op slot uiteraard, anders ben je ’m hier zo kwijt – en gaat aan het werk. Zo simpel is het. Ideaal voor een bedrijf als het onze.’
Meedoen aan deze rubriek? Mail ons: schildersvakkrant@eisma.nl