Hij staat er nog maar een jaar of tien en is opgetrokken uit nieuwe materialen. Toch is windmolen De Windhond alweer aan groot schilderonderhoud toe. Een klus die Voortjes Schilders graag op zich neemt. ‘Het is een stukje Soester trots.’
Voortjes was er bij de bouw van De Windhond ook al bij. Directeur Pieter Voortjes: ‘Een initiatief van een paar enthousiastelingen dat al snel uitgroeide tot een echt project.’ De Windhond is een kopie van een zelfde molen die ook al zo heette, maar ergens anders stond en in de dertiger jaren van de vorige eeuw is afgebroken. Voor de nieuwe molen is een prachtig plekje uitgekozen: het hoogste punt van de Soester Eng, een bergrug direct achter het dorp. ‘Op deze plek vangt de molen goed wind. En dat moet ook, want hij draait nog heel regelmatig en maalt dan graan, dat als meel in de winkel verkocht wordt.’
Schilders Johan Smit en Remy Schothuis, die met behulp van een forse gehuurde hoogwerker staan te schilderen aan de bovenkant van de kap, hebben van de wind niet veel last, maar met regen is er weinig te doen. Sebastian Voortjes, zoon van Pieter en mededirecteur van het bedrijf: ‘Je hebt hier geen schuilwerk, dat is ook de reden dat de molen nu alweer aan groot schilderonderhoud toe is. Er zijn geen overstekken of overkappingen, alles staat in weer en wind.’
Voortjes Schilderwerken is moeizaam door de crisis gekomen, vertellen de directeuren. Het bedrijf heeft momenteel zo’n vijftien schilders in actie, waarvan er vier in vaste dienst zijn en de rest via detacheringsconstructies. Pieter Voortjes: ‘Vroeger had je in deze streek nog grote fabrieken en bedrijven. Daarvan hadden we meerdere als klant. Dat is door de crisis sterk veranderd.’ Sebastian: ‘We werken zo min mogelijk voor aannemers, daar zijn de marges laag en de risico’s hoog. VvE’s en particulieren zijn onze belangrijkste klanten.’
En dan is het leuk om je vakmanschap te demonstreren met zo’n icoon van de Soester gemeenschap. Er is ook geld voor. Pieter: ‘De molen is slim gebouwd. In de heuvel bevindt zich een horecagelegenheid met een zaal. Dat wordt vaak verhuurd. En verder zijn er in de omgeving vermogende families die graag schenken aan een stichting die aan cultuurbehoud doet.’
De gehuurde hoogwerker staat op één plek in het gras, waar hij zo min mogelijk schade aanricht. De kap van de molen kan gedraaid worden, evenals, uiteraard, de wieken. Zo kunnen Smit en Schothuis de hele molen vanuit de hoogwerker onder handen nemen. Schothuis is bijzonder bekwaam in het manoeuvreren van het mandje van de hoogwerker, en dat moet ook wel, want het is lastig om tussen twee wieken door bij de naamplaat te komen.
‘We hebben het schilderwerk grotendeels kaal gehaald’, legt Sebastian Voortjes uit, ‘Reparaties voeren we uit met Polyfilla Pro, de 340 en de 350. Maar wel spaarzaam, want op zo’n molen werken enorme krachten in.’ Op een van de staartbalken hebben de schilders een flinke scheur in de lengterichting aangetroffen. Die is volgens de regels der kunst opengefreesd. Pieter Voortjes: ‘Daar hebben we de molenbouwer bij ingeschakeld. Die moet maar vertellen wat er moet gebeuren. Moeten we het zo laten of juist repareren, of is het misschien zo ernstig dat de hele balk vervangen moet worden?’
De balken van de balustrade zijn verwijderd. Die worden op schragen op de omloop geschilderd en daarna in de molen te drogen gelegd. Geschilderd wordt met Sikkens producten, in totaal een vierlaagssysteem met XD als aflak. De hele klus moet in een week of drie geklaard zijn. Sebastian: ‘Op de Nationale Molendag, het tweede weekeinde van mei, moet het klaar zijn. Omdat dit zo’n weersgevoelig project is hebben we een ruime marge ingebouwd. Dus die streefdatum gaan we zeker halen.’
Van dit schilderproject aan De Windhond maakte SchildersVAKTV een reportage. Met beelden vanuit de hoogwerker en een interview met Sebastian Voortjes.
Foto:
Johan Smit (achter) en Remy Schothuis aan het werk tussen de wieken
Foto: JMS