De eerste opnamedag wil Mark Hulsen meteen iets verhelderen. Deelnemer Jeroen Hulsen is géén familie. De juryvoorzitter probeert, begrijpelijk, alle schijn van vriendjespolitiek te vermijden. Die andere Hulsen, Jeroen dus, is voor niets minder dan goud – de enige mogelijke verbetering van zijn tweede plaats vorig jaar – naar deze SchildersVAK Challenge komen.
Helaas voor Hulsen en zijn compagnon Rosanne Groenendaal: zij gaan weer met zilver naar huis. Zilver met een glimlach, dat wel. Zilver met een gouden rand misschien wel. De opponent in de finale, Team HoHo, is ongekend sterk. Zie die maar eens te verslaan. Het scheelt niet heel veel of dat lukt. Grijpen Vera Honders en Kees Honkoop nog de winst in de eerste drie finalespellen (ruiten plaatsen, muur rollen in een zelfbedacht patroon en vergulden/letters schilderen), bij de uiterst vermakelijk spuitopdracht grijpen Hulsen en Groenendaal de macht.
Acrobatiek
Het lijkt bij dat wedstrijdelement in de Schildersvakopleiding Tilburg, de opnamelocatie, soms meer op acrobatiek dan schilderen. De deelnemers moeten spuiten met een virtual reality-bril op. Hulsen blijkt dit als beste te kunnen, wat betekent dat het allerlaatste finalespel beslissend is, want de voorsprong van HoHo is niet meer onoverbrugbaar. Maar ziehier: presteren wanneer het moet, spuitkanon Honkoop in topvorm. Wat een zonnetje in gradiënt zet hij op het paneel in een tropisch warme cabine. Daar staat zelfs jurylid en BSN’er (Bekende Schilderende Nederlander) Ruben van der Kruis even van te kijken. Dat HoHo vergeten is de basis van de zon mooi rond te maken, conform opdracht, is ze vergeven.
‘Natuurlijk zijn we heel blij met de winst, al moet het nog even indalen’, zegt Honders na de huldiging met een beste bos bloemen in haar handen. ‘De taakverdeling tussen mij en Kees was goed. We durven ook pittig tegen elkaar te zijn als dat nodig is. Wij zijn heel direct. En we hebben allebei zo onze kwaliteiten die we benutten.’
Bloedsuikerspiegel
Hulsen behoudt zijn opgeruimde humeur tijdens de allerlaatste pitstop, het gebruikelijke terugblikmoment na ieder spel: ‘Mijn bloedsuikerspiegel ging wel even omlaag.’ Hij doelt op de finaleronde die uit maar liefst vijf spellen bestond. ‘Maar het was weer een mooie competitie met leuke mensen.’ Groenendaal: ‘Hartstikke leuk voor HoHo dat zij gewonnen hebben.’ Hulsen: ‘Ik ken Vera en Kees ook op een andere manier, van onze opleiding. Het zijn gezellige en goede vakmensen. In de voorbereiding gingen zij er al vol voor.’
Wie er tijdens de uitzendingen ook vol voor gaat is Annemarie Brüning. De energieke presentatrice, landelijk bekend van onder meer Shownieuws en Hart van Nederland, kennen we in de schilderswereld vooral van haar rol bij de Nationale SchildersVakprijs. Haar typerende spontaniteit, lach en kwinkslagen legt ze ook bij de Challenge aan de dag. ‘Ik vond het echt geweldig’, blikt ze terug. ‘Ik heb weer zoveel geleerd over het schildersvak. Ik kan nu bijvoorbeeld zeggen wat lasrupsjes zijn. En als je een zon spuit: goed plakken maar niet te veel. Heb ik goed opgelet, Joni?’ Co-presentatrice Joni Hendrix antwoordt met een knipoog: ‘Ze kan het beter bij presenteren houden.’
Hendrix zelf vond het mooi ‘al die vakidioten bij elkaar te zien. Het blijft toch mensenwerk, schilderen. Het is maar tien procent techniek. En toch elk spel weer die spanning. Wij waren aan het lachen, de deelnemers waren superserieus.’ Brüning: ‘Ja, ze waren helemaal gefocust. Bij dat goud plakken ook. Dan krijg je wel met ze te doen hoor.’
Brons gewonnen
De derde plaats is voor de ACG’tjes, zij halen de finale nét niet. Daarmee treden ze dus niet in de voetsporen van hun collega’s Will Trum en Jurgen de Jong die de eerste twee Challenges op hun naam schreven. Maar Giel Moekiran en Daantje Holzken zijn blij. ‘Dit voelt meer als brons gewonnen dan als zilver verloren’, zegt de 24-jarige Holzken. ‘Het was leuk en leerzaam. Als je met de hakken over de sloot de tweede uitzending overleeft en dan nog derde wordt, is dat denk ik een goede prestatie.’ Volgend jaar weer? Holzken, resoluut: ‘Zeker, en dan wil ik met papa terugkomen, Frank. We werken bij hetzelfde bedrijf. Maar Giel is ook een goede. Ik was gestrest, hij rustig en daar kalmeerde ik ook van.’
Terwijl het allang donker is en er op de snelweg alweer 120 gereden mag worden, zetten de finalisten, juryleden, organisatoren en presentatoren het op een eten. Bami, rijst, saté, atjar, kroepoek. Het is een lange dag geweest. Na een nacht goed bijslapen appt Honders: ‘Het besef is er. De klik tussen mij en Kees is echt goud waard.’ En Honkoop zelf, verwijzend naar de eerste opdracht in de eerste uitzending: ‘We begonnen met een kroontje op een schaakstuk en we eindigen met een kroontje op ons hoofd.’
Gemist? Kijk op onze YouTube-kanaal alle uitzendingen terug.
