Wilfred Witteveen is in een uitgelaten stemming. Alsof hij gisteren de SchildersVakprijs heeft gewonnen. In het goed verscholen bedrijfsgebouw in Nunspeet opent hij lachend de deur, om direct de trap op te snellen. Langs de fraaie emaillen borden van verffabrieken (van weleer), naar de achterste ruimte in het pand, vol schilderijen. ‘Nunspeet had ooit een levendige kunstenaarsscene.’ In de hoek een vooroorlogse werkplaats, inclusief laden met pigmenten en ambachtelijke gereedschappen.
Terug naar de begane grond. ‘Hier is onze kantine’, zegt Witteveen, waarna hij triomfantelijk een gordijntje aan de kant schuift. ‘En hier onze kroeg.’ Een tap, een koelkast met bier en overal voetbalrelikwieën, zoals een AC Milan-shirt van Rijkaard, een ingelijste krantenpagina van de EK-winst van 1988 en een vaantje van zijn geliefde Go Ahead Eagles.
Prima plek om een Nationale SchildersVakprijs te vieren.
‘Hebben we ook gedaan. Het was een doordeweekse avond, maar al het personeel was hier en er is 120 liter bier doorheen gegaan. Ze waren helemaal uitzinnig.’
Terwijl jullie de uitslag nog geheim moesten houden.
‘Ja, dat was wel apart. Om vijf uur moesten we weg zijn bij de uitreiking in Arnhem, omdat bijeenkomsten met zoveel personen vanwege corona in de avond niet mochten. Toen hadden wij de prijzen dus al binnen, maar de opnames werden pas om zeven uur op internet uitgezonden. Dus John en ik met een stalen gezicht ons pand binnen, waar onze jongens zich hadden verzameld. Een cateraar, gezelligheid, palmboompjes; alles was geregeld. Voor ons was het bijna niet te doen, we moesten echt acteren.’
Doldwaas
De eigenaar van het door zijn vader in 1977 opgerichte schildersbedrijf laat filmpjes zien van hoe het eraan toeging aan de Marconiweg in Nunspeet. Doldwaze schilders die het uitkraaien van pret en elkaar in de armen vallen. De oogst was dan ook niet niks: de categorieprijs voor onderhoudsschilderwerk én de overall-juryprijs. En ook nog bijna de publieksprijs. Van den Hoek: ‘Op die laatste hadden we ingezet, want daar konden we nog een beetje invloed op uitoefenen.’
Het werd een droomuitreiking voor jullie. Wat is daarvan de impact geweest?
Van den Hoek: ‘Hier hebben we het over twintig jaar nog over.’ Witteveen: ‘Voor onze jongens was het vooral heel mooi. Hoewel niet iedereen had meegeschilderd aan Vereenigingsgebouw Stork, voelden ze zich er toch allemaal bij betrokken. Dat verklaart ook de vreugde-explosie hier.
Wat mij het meest trots maakt is dat we door de strenge jury-eisen zijn gekomen. En wat er daarna allemaal gebeurde… als iemand bij de slijterij in het dorp een pakketje voor Witteveen liet maken en zelf kwam afleveren, werd aan diegene gevraagd om ook alle andere pakketjes die er voor ons stonden mee te nemen. Ze reden af en aan. Niet één dag, maar dá-gen. We zaten in een roes, tot de kerst aan toe. En alle media die je over je heen krijgt, niet normaal; Omroep Gelderland, de Stentor, lokale kranten, websites en alle vakbladen.’ Van den Hoek: ‘Op het voetbalveld kreeg ik vaak te horen: “Hé, je blijft maar voorbij komen op social media”.’
Heeft de zege ook invloed op jullie bedrijfsvoering?
Witteveen: ‘Particulieren zeggen nu: noem maar een richtprijs, maar jullie gaan het doen, omdat jullie de beste zijn.’ Van den Hoek: ‘Of grotere partijen in het monumentale werk die ineens bij ons aankloppen.’ Witteveen: ‘Waar je normaalgesproken lastig tussenkomt. Daarom kies ik ook voor die mooie trofee in plaats van bijvoorbeeld een geldprijs van 10.000 euro. Dat beeld daar in de vitrinekast heeft ons heel veel gebracht. Maar er zit ook een tegenhanger aan.’
En die is?
Witteveen: ‘Daar kwam mijn pa mee. Hij zei: “Jongens, denk erom dat er vanaf nu ook meer op jullie wordt gelet. Als je nu de achterdeur bij een particulier schildert en er gaat wat mis, dan is het al snel: veurig joar stonden ze in de krant, maar moet je nu eens zien…” Geloof mij: de lat ligt hier hoog, kwalitatief maar ook representatief. Begin dit jaar hebben we meteen een nieuwe kledinglijn voor het personeel laten ontwikkelen. Echt 2.0. Wat dat betreft geeft de winst wel een bepaalde druk, daar wil je aan voldoen. Het is niet één keer goed presteren, maar die lijn doortrekken. Er wordt meer van je gevraagd en meer op je gelet, zo simpel is het.’
Ook door SchildersVakopleidingen?
Van den Hoek: ‘We werden platgebeld. Als winnend bedrijf ben je een springplank voor jonge jongens. Iedereen wil erbij horen.’ Witteveen: ‘Wij waken ervoor dat we niet groter worden dan onze huidige omvang. We hebben zestien schilders in dienst en dat moeten er niet meer worden.’ Van den Hoek: ‘Want dan ga je van een bedrijf naar een organisatie. Nu kunnen we de kwaliteit bewaken, maar dat wordt lastiger als je groter bent. Bovendien kennen wij onze mensen goed en dat willen we graag zo houden.’ Met een knipoog: ‘En ja, het wordt nog steeds weleens laat in ons café.’